002 Me

Shanty.

Een paar dagen later stond ik weer zoals gewoonlijk in de starbucks. Een bijbaantje. Niet dat ik het zo had met de starbucks, ondanks dat ze lekkere dingen hadden vond ik het laat maar zeggen een soort van meeloper-ij. 'Dat word dan 12,50' zei ik tegen de jongen voor me. Hij zag er niet verkeerd uit, maar hij had toch al een vriendin een dunne slanke blondine. Hij gaf me een vijftien euro, en ik gaf hem de twee vijftig wisselgeld. Ik vroeg nog even zijn naam en schreef het op zijn beker. Het was nog aardig rustig omdat het vroeg was, meestal kregen we het druk rond elf uur tot drie uur. Daarna werd het meestal steeds minder druk. Gelukkig zat mijn dag er weer op om drie uur dus kon ik lekker naar huis, ik trok even mijn paarden staart strakker vast en keek wat om me heen. Mensen die nog aan het kijken waren met wat ze precies wilde halen. 'Wie kan ik helpen?' herhaalde ik, een meisje kwam met een chocolade muffin. ' Dat word dan drie euro' zei ik, ze gaf me het wisselgeld. 'Dankje en eetsmakelijk' altijd de standaard zinnetjes. Ik opende de kassa la en legde het geld er in. Over tien minuten was het al elf uur en het werd ook al steeds drukker. Mijn ogen vielen op een paar jongens die net binnen kwamen gelopen, en eentje viel me duidelijk op. Blond haar, blauwe ogen en best lekker lijf kon ik zeggen. Zachtjes beet ik op mijn lip, iets wat ik nooit voelde lichtelijke spanning wat had die jongen? Hoe dichter hij richting mijn buurt kwam hoe erger het werd. 'Hallo, wat mag het zijn?' vroeg ik aan één van de jongens uit de groep. Hij twijfelde nog maar besloot toch voor een koffie karamel te gaan. Ik maakte zijn koffie klaar. 'Dat word dan drie vijftig' zijn geld had hij gepast en ik vroeg hem zijn naam, die blijkbaar Luke was. Achter hem stond de blonde jongen. 'Hallo, wat mag het zijn?' vroeg ik. 'Doe mij maar het zelfde' zei hij met een plezierig accent, ik knikte en maakte me koffie klaar. Wat als ik hem nooit meer terug zou zien? Zo knapperd kan ik toch niet voorbij laten lopen? Moest ik actie ondernemen, of .. ik spring opzij wanneer me collega Sammie een koffie kan laat vallen. 'Sorry!' roept ze en ik rol met me ogen. Nu was ik wel weer terug en zat ik niet zo diep in me gedachten. 'Maakt niet uit' mompelde ik zacht, ik draaide de dop op de koffie karamel en zette deze op de toonbank neer. 'Dat word dan ook drie vijftig' herhaalde ik en kreeg het ook gepast net zoals de vorige jongen Luke. 'En wat is je naam?' vroeg ik aan hem. 'Niall' zei hij en gaf een glimlach er bij, best een mooie naam.. Langzaam schreef ik zijn letters op, en voegde er mijn nummer in het klein onder. Zacht beet ik op mijn lip en gaf hem zijn karamel koffie terug. 'Dat het mag smaken' zei ik en glimlachte naar hem en hij knikte 'dankje' hij liep weg met zijn vrienden. Ik probeerde me te concentreren op de klanten die naar hun kwamen en keek nog even snel naar Niall die de starbucks weer uit liep. Hopelijk dat hij belde, of smste.

__

Hee, ja niet super hoofdstukje sorry voor alle foutjes..
Dus tips? Reacties?

x