HOOFDSTUK 4

'WoW', riepen Yme en Farin tegelijk uit. 'wat groot', gilde Levi. Iedereen was onder de indruk van de grote ruimte waar ze nu binnenkwamen. In de kamer bestond 1 muur uit een beeldscherm. Aan de andere kant zaten allemaal mannetjes en vrouwtjes-kleiner dan de kinderen zelf- achter laptopjes te werken. Overal lagen snoeren en kabels. De mensen liepen met gsm door de kamer. Zo groot was het! Ze kregen meteen een rondleiding door de zaal. Op het grote beeldscherm was het hele land te zien. En toen pas kregen de kinderen door waarom ze hier waren:...
Ongeveer 3/4 van het land zag er goed uit. Overal spelende kinderen en veel kleuren... Alleen daar, bovenin op het beeldscherm, zagen ze op het scherm een reusachtig, zwart gebouw. Daaromheen was een grote muur, en overal liepen bewakers. Lasers speurden de omgeving af naar mensen, die niet bij Koning Vurius hoorden. Opeens renden er allemaal mensen naar het scherm en wezen naar een plek bij de zwarte poort. De kinderen volgden de vingers en zagen in het grauwe en grijze struikgewas, iets bewegen. Toen gebeurde er iets vreselijks: de oudere kinderen hielden de handen voor de ogen van de jongere kinderen. Er kwamen wachters naar buiten gerend, uitgerust met speren, lasers en moordwapens. Dat wat in de struiken zat, waren aanvallers van Koningin Catherina. Ze renden elkaar tegemoet en er was een bloedig schouwspel te zien. Even leek het of degene van de Koningin gingen winnen, maar dat liep anders af. Een van de zwarte wachters pakte zijn laser en richtte het op de aanvaller, die een seconde later in elkaar zakte. Het lichaam trilde nog na, maar bleef toen stil liggen. De zwarte wachters pakten de lichamen op en namen het mee naar hun gebied.
Er ging een zucht door de kamer. De kinderen ontspanden zich en probeerden een goede houding te vinden, maar dat was nog best moeilijk na wat ze hadden gezien. De mensen van de laptops renden terug naar hun laptops en begonnen hevig te bellen, overleggen en regelen. Een man riep: 'Araon, Flamir en Clydia zijn nog in leven. De andere vijf zijn omgekomen. Een vrouw zuchtte teleurgesteld en zei tegen Milana: 'zo gaat het hier, dag in dag uit, dag en nacht.' Dit houden we echt niet langer uit zo!' Gelukkig zijn jullie hier'. Milana knikte wat en maakte dat ze weer bij de groep kwam. 'En dit moeten wij dus ook doen?!' Dat gaat niet goedkomen!' Iedereen schreeuwde door elkaar. We hebben echt geen kans! Hebben ze in een laptop niet meer dan 1 leven?' Pas toen de Koningin binnenkwam werd het weer stil. 'Het spijt me dat julie dit hebben gezien, maar dit is voor jullie waarschijnlijk niet de enige keer. Ook hebben jullie geen meerdere levens, maar we zorgen wel dat jullie heelhuids terugkomen. Jullie krijgen extra training en jullie moeten oefenen met jullie beschermde pakken. Maak jullie geen zorgen, want dit overleven jullie wel!' 'hoop ik...' fluisterde de koningin tegen zichzelf,terwijl ze zich omdraaide om de deur uit te lopen.