|| 10

“Dyllie!” Ik vlieg mijn beste vriend in de armen en geef hem een knuffel.
Ik kende Dylan nu bijna een maand en in die maand was hij echt onmisbaar geworden voor mij.
Hij kon me altijd doen lachen en stond altijd voor mij klaar.
“Jadie!” Lachte hij, terwijl hij mijn benen ondersteunde omdat ik deze rond hem had geslaan.
“Heb je die ene band nu al beter leren kennen?” Vraag ik enthousiast. Twee weken geleden kwam Dylan bij mij na een gesprek met zijn vader en vertelde me over zijn werk. Over hoe hij die dag de nieuwe band van zijn vader had leren kennen.
Deze week vertelde hij dat hij mee ging met zijn vader naar het eerste concert van die band hier in Londen en daarna nog iets met hun ging drinken. Nu was ik dus razend benieuwd naar hun.
“Kunnen we ons eerst neerzetten en iets bestellen?” Ineens besef ik dat hij me nog steeds zo vast houdt en we dus in het midden van een café staan. Hetzelfde café als de eerste keer dat ik en Dylan elkaar spraken.
Ik spring uit zijn armen en ga naar het tafeltje waar mijn jas al over een stoel hing. Het was nu eind maart en eigenlijk al te warm voor een jas, maar te koud zonder.
“Dus vertel?” vraag ik enthousiast, wanner Dylan ook zit.
“Wacht Jadie.” Lacht hij, waarna hij de ober wenkt.
“Voor mij een biertje, en euh wat wil jij Jade?” Hij kijkt me vragend aan, waarna ik naar de ober kijk.
“Voor mij een Rode Wodka Redbull alstublieft?” De ober knikt en na 5 minuutjes staan onze drankjes al voor ons.
“Dus nu vertel?” Hij schudt lachend zijn hoofd maar begint dan toch te vertellen.
“Hun optreden was echt goed. Ze maken hele goede muziek, lichte rock. Niet zo een pop-bandje als dat ik eerst dacht.” Hij lijkt even terug te denken en kijkt mij dan lachend aan.
“Jij zou ze wel leuk vinden. Niet alleen hun muziek, maar ook hun humor en actief gedoe.” Ik begin te lachen, ja ik ben ook vaak actief en hou wel van mensen met humor.
“En ben je dan nog mee uit geweest?” Hij knikt en lacht bij de herinnering.
“Ja ze stonden er alle vier op dat ik mee ging. Die Michael, met het rode haar dat ik over vertelde was super grappig als hij dronken was en die Luke gast was aan het spelen met smarties. Hij nam even zo een tube met smarties en gooide deze over zijn hoofd. Ze staken allemaal stomme stoten uit, waarmee jij zou slap liggen van het lachen.” Ik luisterde geamuseerd naar wat hij nog allemaal vertelde.
“Je moet maar eens mee gaan.” Besluit hij. Zacht schud ik mijn hoofd.
“Nee, later misschien. Als jij ze nog beter kent, hoe raar zou het zijn als je ze net kent dat je een vriendin mee brengt? Alsof je back-up wilt als je hun beu bent.” Hij kijkt me verontwaardigd aan, maar knikt dan toch.
“Later dan?” Ik knik, waardoor hij begint te glimlachen.
“Hoe is het met mijn Jadie?” vraagt hij dan, waardoor ik begin te glimlachen.
“Ik heb een jongen leren kennen vorige week en hij is zo leuk.” Ik zie Dylan zijn gezicht even wegtrekken, maar dan begint hij toch te glimlachen.
“Wat super Jade. Hoe heet hij?” Komt er stil uit, maar dat merkte ik niet eens. Mijn gedachten waren bij Stephen die ik vorige week had leren kennen en waarmee ik sinds die dag al twee keer mee op date was geweest. Hij was zo lief voor me geweest en het voelde zo goed, maar zo anders als bij mijn beste vriend.
Dit zou hem wel eens kunnen zijn.
“Zijn naam is Stephen.” Zeg ik dromerig, waardoor ik niet eens zie dat Dylan nog bleker wordt.