Chapter Six.

-Marley
Als het precies half 10 is word er op de deur geklopt.
Ik ren naar de spiegel en doe nog even snel me pony goed, dan ren ik naar de deur, haal diep adem en open hem.
Daar staan vier jongens op een rij met een big smile op hun face.
'Hee' zeg ik met een verlegen stemmetje en ik zet mijn liefste glimlach op.
'Hey' zeggen ze in koor terug.
'Mag ik?' vraagt Tom, terwijl hij zijn arm in mijn arm steekt.
Ik kijk naar hem, en hij kijkt naar mij met vonkelende oogjes.
Dan kijkt hij naar Georg die chagrijnig naar ons kijkt.
Wat zou die hebben, denk ik terwijl we met zijn alle het gebouw uit lopen.

-Jake
Half zweetend loop ik met Bas en Bram en heel veel koffers naar ons hotel.
'Waarom kon Marley niet even wachten met uitgaan en gewoon haar eigen koffers meezeulen' bromt Bram.
'Omdat ze zo nodig met Tom Kaulitz moest zijn' roep ik boos.
'Ben je jaloers?' lacht Bas.
Hij is de enigste die vrolijk is, hij is altijd vrolijk.
'Hoe kom je daar nou bij?' roep ik nu nog harder.
'Hahaha, nu verraad je jezelf door zo te reageren Jake!' lacht Bas.
'Ik zeg al niks meer' schreeuw ik boos en loop hard door, ik wil zo snel mogelijk bij dat hotel zijn.

-Tom
Ik ben de gelukkigste man op aarde denk ik bij mezelf terwijl ik naar Marley kijkt waarmee ik nog steeds arm in arm loop.
Marley merkt dat ik kijkt en ze glimlacht even.
Die glimlach! Daar smelt ik gewoon bij weg!
Volgensmij ben ik super verliefd op haar.
Georg loopt kwaad voor ons uit.
Ik lach even in mezelf, maar blijkbaar was dat harder dan ik dacht.
'Waar lach je om?' vraagt Marley.
'Oh, een binnepretje' zeg ik lachend.
'Mogen wij niet meelachen dan?' vraagt Gustav die het blijkbaar ook gehoord heeft.
'Ik weet toch al waar het over gaat' zegt Bill terwijl hij naar Georg wijst.
Ik maak een gebaar van 'je moet je bek houden' en Bill knikt.
We lopen door en binnen vijf minuten stappen we de disco in.