The first chapter, part one.
‘Het is veilig, je kunt weer terug naar Mystic Falls. Volgens sherrif Forbes zijn er geen vampiers meer die ons leven zuur kunnen maken’ Mijn vader had het woord vampiers met veel haat gesproken, je kon het horen aan zijn stem. Zulke haat, dat je er kippenvel van krijgt en je hart sneller begint te slaan. De manier waarop mijn vader ze altijd beschrijft, krijg je nachtmerries. Zijn hele leven is hem geleerd om vampiers te haten en te doden, dat heeft hij ook bij mij gedaan. Mijn moeder is vermoord door een vampier, daarom is de haat nog erger dan bij elke andere vampier jager. Mijn vader is een man die je kunt beschrijven als een beer, amper gevoel en heel duister. De angst die mensen krijgen als ze mijn vader leren kennen, is bijna het zelfde als oog in oog staan met een vampier. De enige die de ware aard ziet van deze man, ben ik. ‘Oke, wat wil je daar mee zeggen?’ Mijn vader kijkt me waarschuwend aan, maar herinnerd zich al snel dat het geen zin heeft. ‘Dat we gaan verhuizen’ Het zijn de woorden die ik al had verwacht, maar eigenlijk niet wilde horen. We gaan verhuizen, naar de plek waar mijn moeder is vermoord.
Er zijn nog geen reacties.