† OO1.

'Ik haal haar zondagavond rond 8u terug op. Past dat?'

'Dat is geen probleem. Heeft ze alles bij zich?'

'Zover ik weet wel..'

'Ik zal goed voor haar zorgen, maak je geen zorgen,'

'Dat is het niet, geloof me, ik vertrouw je. Je begrijpt vast dat dit niet bepaald is uitgedraaid zoals we beiden hadden gehoopt..'

'Nee, dat is zo. Maar ik neem het je niet kwalijk, uiteindelijk was het onvermijdelijk. We handelden in het belang van onze dochter,'

'Ja, daar bestaat geen twijfel over. Oké dan .. Je hebt mijn nummer? Je kan me bereiken als er iets moest zijn met Heike -'

'- Nayeli, ik weet best hoe ik voor mijn eigen dochter moet zorgen, er zal niets fout lopen,'

'Daar ging ik ook niet vanuit.. Ach, laten we dit gesprek afronden, voordat er een zoveelste discussie uitbreekt. Tot zondag, Destin,'

'Tot dan, rijd voorzichtig, hé,'

Binnen de muren van het appartement dat tijdelijk als Destins thuis diende, staarde een paar groene ogen naar de bordeaux gekleurde haardos van een man, wiens handen naar een pakje sigaretten en een aansteker grepen. Naderende voetstappen gaven aan dat zijn huisgenoot het gesprek met zijn ex-vriendin had afgerond, en bij het draaien van zijn hoofd, zag hij de blonde man met een klein roze koffertje de woonkamer inlopen. Zijn ogen vonden het kind dat immer nog onbeschaamd naar de, in haar ogen, vreemde haarkleur staarde. Het drong pas tot de eigenaar van die rode haren door, eens de stem van Destin de naam van het kind sprak, en het haar ogen op haar vader richtte. Snelle voetstappen, en dochter en vader vlogen elkaar in de armen, wijl het kind haar gezichtje in de hoek van haar vaders hals begroef, streelde diens handen door haar donkerblonde lokken. Een glimlach kroop bij Inace op de lippen, een vertederend moment, deze hereniging tussen de twee. De grip op het knuffeldier van het kind nam af, en het dier belandde geruisloos op de witte vloertegels. Het moment om de omhelzing te verbreken, Destin hurkte voor het stuk speelgoed neer, streelde er met de vingers enkele denkbeeldige stofdeeltjes vanaf, om het meteen terug aan zijn dochter te overhandigen. Hij hielp haar uit haar dik winterjasje, en voelde hoe een hand zich aan zijn jeans had vastgegrepen, om zich bij het omdraaien de muts, sjaal en handschoenen eveneens in de handen geduwd te krijgen. Hoofdschuddend, maar alsnog met een glimlach op het gezicht, gaf hij deze een plek op de kapstok in de hal. Het kind bekeek met grote ogen haar nieuwe omgeving, maar bovenal die vreemde man die op de zetel zat. Zijn haren hadden zelfde kleur als die van haar moeder, maar hij was het niet. Vreemd..

Destin liet zich naast zijn dochter op de zetel vallen, en bemerkte hoe zij immer nog naar Inace staarde met grote, nieuwsgierige ogen. Hij rechtte de rug en draaide het hoofd naar het kind. 'Dat is waar ook - ' Twee hoofden schoten omhoog en werden in zijn richting gedraaid. ' - Jullie hebben elkaar nog niet ontmoet,' Hij zond een bemoedigende glimlach naar zijn dochter en wees met een hand naar Inace. 'Heike, dit is Inace. Hij is een goede vriend van me, hij is aardig hoor,' Meteen knikte diezelfde man met hoofd. 'Inace, dit is dus mijn dochter, Heike,' Inace tikte wat overtollig as van zijn sigaret en knikte vriendelijk naar het kind. 'Ik wist niet dat jij zo'n mooie dochter had, maar met zo'n mooie papa, was dat wel te verwachten. Vind je ook niet, Heike?' Glimlachend knikte het kind en kneep in de hand van haar vader. 'Oké, het is iets na 7, ik denk dat het tijd is voor jouw om je pyjama alvast aan te doen en je tanden te poetsen,' Hij nam Heike op de arm en tikte tegen het hoofd van Inace. 'Ik ga even mee, dan kan ze zo haar bed in. Ik ben zo terug,' Hij kreeg een hoofdknik in ontvangst. En met een snelle handbeweging werd het volume van het televisietoestel lager gezet.

- -

'Je hebt echt een mooi kind, man,' sprak Inace toen Destin naast hem op de zetel plaatsnam, die knikte instemmend. 'Ik ben zo blij dat Nayeli die hele gerechtelijke zooi achterwege wilde laten,' Een hand streelde over de zijne, en een paar bruine ogen keken strak in de zijne. 'Het voornaamste is dat je je dochter te zien krijgt, de rest is op dit moment onbelangrijk,' De blonde drukte zijn neus in de hals van de roodharige, de ogen gesloten. 'Dat is zo ..Ze is nu hier, dat betekend zoveel voor me,' Een hand werd door een bos blonde haren gehaald. 'Wel jammer dat je die knappe advocaat van je, de deur hebt moeten wijzen,' Een geluidsloze lach, maar Inace bespeurde wel de warme lucht die werd uitgeademd in zijn hals. 'Zwijg stil. Die 'knappe advocaat' is toevallig de ex van mijn broers echtgenoot,' Inace haalde de schouders op. 'Zover ik weet, is je verstandhouding met Tom altijd ietwat sarrig geweest. Ik zou zweren dat je er toch een kick uit zou halen om met zijn ex te gaan lopen..' Blonde haren kriebelden onder zijn neus, Destin had direct het hoofd geschud.
'Niet dan? Oké .. dan had ik het fout,' 'Tom en ik staan misschien niet op dezelfde voet.. maar ik wil hem niet raken waar het pijn doet,' 'En dat is groot van je,' 'Lach er maar mee, rode!'

- -

'Mischa is verdacht stil,'

Bill kneedde de neusbrug tussen wijsvinger en duim. Mischa had inmiddels twee cijfers behaald, en was nu 10 jaar oud. En het deed de rol van Tom als overbezorgde vader, niet veel goeds. Integendeel, het werd almaar erger des te ouder het kind werd. Maar Bill had er vrede mee gesloten, en wilde er op bepaalde momenten zelfs niet meer op ingaan. Bij het minste geluid dat het kind maakte, stond Tom bij wijze van, al klaar met een brandblusser en zijn onderbroek netjes over zijn superheldenkostuum getrokken. De gedachte alleen al, dat een man die ooit zo egocentrisch ingesteld was, en buiten zichzelf om niemand ene moer gaf, plotseling zodanig kon veranderen. Het bleef een vreemd gegeven, maar evenals een mooi en zeldzaam iets. Die ware zorgzame kant van Tom, die weinigen mochten aanschouwen, en nog weiniger zelfs het bestaan ervan niet kenden. Mischa mocht zich gelukkig prijzen met zo'n liefdevolle vader, iemand die voor haar over ravijnen sprong. Maar het ging ook op de zenuwen werken, en dit was één van die momenten.

'Ze speelt wellicht op haar kamer. Wees blij dat het voor eens rustig is,'

Vanuit zijn ooghoek zag hij de wenkbrauwen van Tom naar beneden druipen, te samen met zijn mondhoeken. Een grimas nam de lippen van de 27-jarige Bill Kunz over, en hij streelde over de onderarm van zijn echtgenoot.
Met zijn vingerkootjes streelde hij door de donkere haartjes op de arm van de man, een kalmere houding afwachtend. Tom ademde door de neus uit, het hoofd naar achteren gooiend. De ogen van Bill gleden over het gezicht van de 28-jarige man, en bleven een moment op zijn ongeschoren kaaklijn hangen. Een tijd geleden kwam Tom met het geniale idee om een baard te laten staan, met als huidig resultaat een warrige hoop van donkere haren, dat ietwat met een geitensik te vergelijken viel. Het ging Tom af, dat kon Bill niet ontkennen, maar het was een vreemd iets. En hij had nood aan enkele maanden in voorschot om er volledig aan te kunnen gewennen. Het hoofd van Tom draaide naar de, in gedachten verzonken, ogen van de zwartharige. 'Durf me niet te zeggen dat je weeral aan mijn gezichtsbeharing zit te denken,' Een paar bruine ogen vonden hun glans terug, en het gezicht van Tom werd scherpgesteld door een stel, voorheen glazige, hoornvliezen. Bill drukte zijn lippen op die van de man, en voelde die haartjes over zijn wang kriebelen. Kermend wrong Tom zich uit de kus, om de armen over elkaar te kruisen. 'Oh nee, meneer. Denk maar niet dat je er zo gemakkelijk vanaf komt,' Hij wreef met de hand over zijn kin, en zodoende ook zijn baard. Het zicht amuseerde Bill. Hij reikte zijn hand naar die van Tom, en haakte enkele vingers in het haar. 'Ik val niets te verwijten, jij bent degene die zonder aankondiging een hoop haar gaat verzamelen op z'n gezicht,'

'We worden ouder en het lichaam moet bijblijven. Trouwens .. ik vind het best oké uitzien,' De hand van Bill verloor de grip op de dunne haartjes en belandde op de brede borst van Tom. Die sloot zijn hand rond die van Bill. 'Het kriebelt wel een beetje,' Hierop schudde Tom het hoofd. 'Daar wen je wel aan, ik heb de kans nog niet gehad om het wat bij te trimmen. Eens het is getrimd, dan heb je die kriebelige haartjes niet meer zo,' Glimlachend knikte Bill, zijn vingers nu door het borsthaar van Tom halend. Die liet het hoofd weder achterover vallen, de lippen met zijn tong bevochtigend. 'Geef het maar toe, je vind me een beest, Billa,' De lippen van Bill vonden een borstkas, vluchtige kusjes werden op de huid verspreid. 'Met al die lichaamsbeharing, inderdaad. Dan moet ik je gelijk geven, je bent een beest. Een harig beest, om specifiek te zijn,' Knokkels schuurden over een kruin, kermend trachtte Bill vanuit Toms greep te ontsnappen. 'Tom! Nee! Nee! Haha! Dat doet pijn! Tom!' Een lichaam vocht uit alle macht voor een ontsnapping, benen trapten wild in het rond, en algauw verdwenen er allerlei voorwerpen van de salontafel, om in scherven op de vloer te belanden. Beiden mannen keken verschrokken op bij het horen van de eerste schervenkreet. 'Godver .. Dat was m'n favoriete mok..' Jammerde Bill bij het zien van de porseleinen scherven waaruit ooit zijn mok uit bestond. Tom, aan de andere kant, haalde de schouders nonchalant op en ving aan met het bij elkaar vegen van de scherven.

'Pap! Papa! Wat is er gebeurd?'

Twee hoofden schoten omhoog, Mischa stond halverwege de traptreden, een verbaasde gezichtsuitdrukking sierde haar tronie. Tom haalde de handen op, de scherven met blik en handveger bij elkaar vegend. 'Geen reden tot paniek. Klein ongelukje,' verzekerde Bill zijn dochter, en zette een stap naar achteren om Tom door te laten op zijn weg naar de keuken. Een rol keukenpapier werd naar hem geworpen, en met enkele vellen droogde Bill de gemorste koffie. Dan draaide Tom zich naar de trap, de handen in de zijden geplaatst. 'En geen reden voor jou om niet in je bed te liggen. Hop, naar boven jongedame!' Hij keek hoe de brunette weder naar boven afdroop, en keek dan over de rand van de zetel heen. 'Crisis afgewend,' Bill had zuchtend een hand door zijn haren getrokken. Dan sprak Tom weder. 'Ik zei je toch dat Mischa verdacht stil was. Ze hoort wel alles wat er hier beneden gebeurd,' Bill schudde het hoofd. 'Tom ..'