|| 9

<< Binnen tien minuten ben ik op je kantoor
>> Oke binnen een kwartier is de nieuwe band hier ook, dus haast je.

Ik zucht en kijk de bus rond, de volgende halte moest ik er af. Vandaag ging ik naar mijn studenten job, werken bij mijn vader.
Mijn vader is hoofdbodyguard van artiesten, gaat bijna altijd mee op tours met een vaste artiest of groep en is daardoor tijdens mijn jeugd vaak niet thuis geweest. Sinds mijn 16 ga ik daarom mee tijdens de vakanties als mijn vader op tour is, als studenten job. Dan speel ik zo een beetje de personal assistent van die artiest, maar meestal laten ze me heel vrij, want ze hebben al een vaste personal assisttent.
Deze keer was het de eerste afspraak met een nieuwe boysband, het enigste wat ik wist was dat ze nog niet heel bekend waren en ongeveer mijn leeftijd. Mijn vader vertrok binnen een maand met hun op tour en in de zomervakantie zou ik hun dan vergezellen. Daarmee wilt mijn vader dat ik ze nu ook al ontmoet.
Stress heb ik niet, ik hoop gewoon dat ze niet te veel uit de hoogte doen en nog met hun twee voetjes op de grond staan.
Ondertussen tijdens al het denken, ben ik aangekomen aan het grote gebouw, van mijn vader zijn kantoor. Ik loop naar binnen waar ik de secretaresse begroet en verder loop naar het kamertje die ik al van kleins af ken.

“Dag pa.”
“Dag Dylan, zet u. Ze kunnen hier elk moment zijn.” Ik knik en ga naast mijn vader zitten in de zetels.
Ja mijn vader heeft een bureau in zijn kantoor, maar voor een kennismaking of informele bespreking zit hij altijd in de zetels. Volgens hem komt dit natuurlijker over en praat je zo losser over dingen.
Na enkele minuten wordt er op de deur geklopt en na een goedkeuring van mijn vader komen vier jongens het kantoor binnen. Ik stel me recht, naast mijn vader en geef ze alle vier een hand.

“Hallo ik ben Steven” zegt mijn vader, waarna hij naar mij kijkt.
“Ik ben Dylan.”
We zetten ons allemaal neer en daarna beginnen de vier jongens zich ook voor te stellen.
“Ik ben Calum Hood.” zegt de getinte jongen met een brede glimlach.
“Ik ben Michael Clifford.” Grijnst de jongen met het felrode haar en de echte rock kledingstijl.
“Mijn naam is Ashton Irwin, en ik ben de normaalste van de vier.” Lacht de jongen met het langere haar en de lichte krul erin.
“He nee Ash, ik ben de normaalste! En euh, mijn naam is Luke Hemmings.” Lacht de jongen met de blonde kuif en de lippiercing.
Het zagen er vier super gasten uit, waarmee ik me echt nog zou amuseren.
“Hou oud zijn jullie?” Vraagt mijn vader, nadat hij lachend zijn hoofd schudt. Mijn vader kan wel tegen een grapje en maakt er zelf ook graag. Hij is niet zo een stijve bodyguard zoals vele mensen denken.
“Ik ben de oudste, dus de volwassenste! Ik ben 20” lacht de jongen die Ashton noemt, dacht ik.
“En ja, ik ben de jongste.” Zucht de jongen met de lippiercing.
“Ik ben 18.” Zegt hij er nog achter, zijn naam was Luke als ik me niet vergis.
“Ik ben ook 18, maar wel 6 maand ouder als Luke!” Lacht de getinte jongen, Calum. Dus ik was juist, het was Luke.
“En ik ben net 19.” Glimlacht de laatste, Michael.