What the hell?

Ik zie Tessa vallen en Jake die haar op wil vangen. En dan als ik me omdraai om tegen de anderen te zeggen dat ze even moeten wachten zijn ze op Sera na, die haar arm om me heen had geslagen, verdwenen. 'Jongens, de anderen zijn er niet meer.' Zeg ik terwijl ik me weer omdraai naar Tessa en Jake, alleen die zijn er niet meer. 'What the hell?' Mompel ik verward. 'Waar is iedereen gebleven.' Vraagt Sera verbaasd. 'Jongens!?' "Jongens, jongens, ongens, ongens, ngens, ngens?" Er klinkt een diepe echo die me de rillingen over me rug laat lopen. 'Oké, hier hadden we het over gehad. Als je de anderen kwijt was zouden we net zo lang blijven lopen totdat we elkaar weer hadden gevonden.' Dacht ik hardop na. Sera knikte. Ik wil mijn tas en mijn boog pakken maar er ligt niets meer. 'Shit!' Vloek ik hardop. 'Wat doen we nu zonder spullen?' Vraagt Sera. Er zit niets anders op en we beginnen onze tocht zonder wapens en bescherming.

Het lijkt wel of we uren heb gelopen maar dat kan ook alleen maar schijn zijn. Sera staat stil. 'Wacht eens even, waren we hier niet al geweest?' Ik kijk om me heen. 'Ja, die omgevallen boom die net een soort boog vormt heb ik sowieso eerder gezien.' Ik zucht geërgerd. Dan krijgt Sera een ingeving en ze begint te zoeken naar de klimplanten. Ze geeft mij er een aantal en ze houd er zelf ook een paar. 'Hier, knoop ze allemaal aan elkaar.' Beveelt ze. Dus ik knoop de knoop de klimplanten aan elkaar. Als ik klaar ben verbind ze haar touw met die van mij zodat we een grote klos hebben. Het ene eind bindt Sera aan de omgevallen boom en het andere einde hou ik met de losse klos in mijn hand. We beginnen weer te lopen en ondertussen rol ik steeds een stukje van ons touw af. Dan komen we bij een splitsing, vragend kijk ik naar Sera. Die haalt haar schouders op en haar naar rechts. Ik volg haar en ondertussen blijf ik touw afrollen. Tot onze ergernis komen we weer bij de omgevallen boom. We volgen ons touw terug tot de splitsing en nu gaan we links. Maar nu komen we weer bij de omgevallen boom. Sera schreeuw gefrustreerd. Zo gaan we alle paden af en telkens loopt het pad terug naar de boom. 'What the hell is deze plek?' Mijmer ik hardop 'Ik weet het niet maar ik kan niet meer.' Meld Sera.

We zijn, aan de stand van de zon te zien, al meer dan 8 uur bezig. We zijn moe, hongerig en uitgeput. 'Ik weet dat Eric heeft gezegt dat we moesten blijven lopen maar ik kan niet meer.' Zegt Sera vermoeid. Ik knik, te moe om te protesteren. We klimmen in 1 van de overhangende bomen. We vinden een grote inkeping in de boom waar we makkelijk allebei inpassen. We zorgen ervoor dat we een beetje comfortabel liggen. Zodra ik mijn hoofd tegen het leg val ik in slaap.