II

De volgende morgen kwam ik make-up loos en in mijn heerlijke joggingbroek in de woonkamer. Ik wreef de slaap nog uit mijn ogen en nam plaats aan de ontbijttafel. De rest was al helemaal aangekleed, klaar om nog meer kerstverlichting buiten op te hangen, maar ik had daar alles behalve zin in.
‘’Ga je ons mee helpen met de kerstverlichting vandaag, Shanna?’’ vroeg Pattie vriendelijk. Ik schudde mijn hoofd en nam een hap van mijn omelet. ‘’Nee dank u, ik denk dat ik de buurt maar ga verkennen’’ weerde ik tegen. Mijn vader keek me hoofdschuddend aan en ik haalde mijn schouders op. ‘’Succes, see you guys later!’’ Ik liep door naar mijn kamer en deed mijn Macbook open. Vervolgens startte ik iChat op om te cammen met mijn beste vriendin Ashley. Een brede glimlach siert mijn gezicht als ik Ashley op het beeldscherm tevoorschijn zie komen. ‘’Hey babe, hoe is het daar?’’ Ik rolde met mijn ogen en ging op het bed liggen. ‘’Vreselijk’’. ‘’Aw, dat heb jij weer hè?’’ Vermoeid knikte ik. ‘’Ik ben hier pas één dag, één dag Ash! En ik word nu al helemaal gek’’ Ze keek me triest aan en glimlachte vervolgend bemoedigend. ‘’Maar hey, je kamer is wel onwijs gaaf!’’ Haar grijns werd breder en ze kwam dichter bij de camera zitten. ‘’Show me your room!’’ gilde ze vrolijk. Ik grinnikte zachtjes en draaide mijn macbook rond om haar mijn kamer te laten zien. ‘’Wauw, mag ik daar komen wonen?’’ ‘’Ja! Kom maar ruilen met me.’’ Ze schudde lachend haar hoofd en kuste me gedag aangezien ze nog kerstcadeautjes moest kopen.
Ik liet me vermoeid op mijn bed vallen en staarde naar het plafond. ‘’Mam, I miss you’’ fluisterde ik zachtjes. Ik haalde diep adem, stond op en pakte een outfit om vervolgens een frisse winterwandeling te maken. Het voordeel hier was wel dat er een prachtig landschap was. Ik stapte in mijn Uggs, deed een muts op mijn hoofd en liep door naar de voordeur. Zonder twijfel opende ik deze meteen. Een frisse windvlaag omhelsde mijn lichaam. Zo snel als ik kon liep ik naar buiten door het witte sneeuw heen. Mijn voeten lieten Uggs afdrukken in het verse sneeuw achter en de sporen achtervolgde elke stap die in het sneeuw zette.
Dit werd een lange vakantie..

Na een lange wandeling keek ik verschrikt om me heen. Het afgelopen 2 uur heb ik gewoon maar een aantal weggetjes gevolgd zonder te realisten waar ik werkelijk naartoe ging. Ik was de weg kwijt.. Ik rolde geïrriteerd met mijn ogen en keek op mijn iPhone hoe laat het was. Half drie. Ik was nu al een tijdje weg, waren ze niet ongerust?
k liet me zakken op een omgevallen boom en keek om me heen. Geen spoor van leven hier.. Geweldig.
Ja, natuurlijk had ik mijn vader op kunnen bellen, dat zou wel zo slim geweest zijn, maar ik wil niet dat ze daar denken dat ik hopeloos ben, omdat ik verdwaald was. Tja, ik geef niet graag toe aan mijn trots. Ik bestudeerde het sneeuw en merkte mijn voetafdrukken op. Ik kon altijd nog mijn voetafdrukken terug volgen? Ik stond langzaamaan op en nam aan dat dat wel een goed idee zou zijn. Er moest alleen niet nog iemand rond lopen met uggs, dan zou het nog best eens kunnen werken.
Ik volgde mijn voetsporen, maar helaas leek het me na een paar minuten al duidelijk te worden dat dit geen oplossing was. Hoe verder ik de voetsporen volgde, hoe minder duidelijk ze werden, onmogelijk dat ik de weg terug zou kunnen vinden. Ik liep de weg terug naar de boomstronk en keek sip voor me uit. Wat een rot dag.
Ik keek op mijn telefoon en zag de tijd verstrijken. “Godverdomme, fuck it.” spreek ik zachtjes uit terwijl ik wat toetsjes in druk op mijn iphone om mijn vader te bellen. ‘’Kom op.. neem op!’’ mompelde ik gefrustreerd. Een droevig deuntje klonk en ik smeet boos mijn iphone op de grond. Geen bereik. Wat was dit? Een film? Werd ik zo meteen ook aangevallen door een of ander monster?! Ik zuchtte en leunde met mijn ellebogen op mijn knieën met mijn hoofd in mijn handen waardoor ik vanzelf voor me uit begon te staren. ‘’Shanna?’’ Een bekende stem liet me verrast opkijken, maar fronste al snel bij het zien van het gezicht..