Prologue
Ik heb voor de duidelijkheid hier onder. even de verhaalomschrijving gezet.
Als eerste: Ik heb het helemaal zelf bedacht, dus alsjeblieft geen commentaar dat ik ideeën heb gejat, want dat is niet zo.
Ik lees mijn hoofdstukken (bijna) nooit terug om de spellingsfouten er uit te halen, dus als ze er zijn, sorry.
Ik probeer elke week minstens een hoofdstuk te plaatsen, maar ik kan niks beloven...
Ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vinden!
X Daniek/Dannoontje27
Het leven is niet altijd makkelijk. Het leven is niet altijd eerlijk. Sommige dingen gebeuren nou eenmaal, en daar moet je mee om leren gaan. Ook al is het leven nog zo moeilijk, je moet door. Ga ervoor, er komt altijd een eind aan die moeilijke periode, hoe lang die ook mag duren. Echt waar, neem dat maar van mij aan.
Happy Hungergames, and may the odds be ever in your favor.
Ik ben Johanna Mason, en dit is mijn verhaal.
Johanna is hier 9 jaar.
'3, 2, 1,' De gong gaat. Alle tributen stormen van hun platen en rennen naar de Hoorn, behalve een paar. Die rennen weg, weg van de Hoorn, weg van het bloedbad. De Beroeps hakken enthousiast met hun messen en bijlen in de andere tributen. Gegil, gekrijs en geschreeuw is het enige wat we horen. Het beeld wordt ingezoomd op de jongen uit 1, die met zijn mes de zoon van de slager vermoordt. Ik kan het niet meer aan en druk mijn gezicht in het shirt van mijn moeder.
'Sshht, het is voorbij.' Fluistert ze na een tijdje. Ik kijk voorzichtig op en dan zie ik hem dood op de grond liggen. Zijn glazige ogen kijken in de camera. Vroeger ging ik een keer in de maand samen met mijn moeder brood halen bij de bakker, en hij gaf me dan altijd stiekem een koekje.
Dan zie ik het meisje uit ons district, die een mes weet te ontwijken. Ze gooit een mes naar haar tegenstander en rent dan hard weg.
'Mama, wanneer moet ik meedoen?' Vraag ik bang.
'Schat, jij hoeft nooit mee te doen, dat beloof ik je.'
'Nooit?'
'Nooit.' Ik hoor haar slikken.
[/i]
Reageer (1)
Oehoeh, echt? Nooit? Vast niet ~
9 jaar geledeno-o' Ik ga snel verder lezen.