Last December | Liam Payne
Liam J. Payne
Ik wandel rustig naast Amelia door de gezellige straten van Wolverhampton. Overal sieren kerstbomen, slingers en lichtjes de etalages. Een vers laagje poedersneeuw maakt het hele plaatje af. Voor mij persoonlijk bestaat er geen mooiere aanblik, maar Amelia haalt haar neus op telkens wanneer we een nieuwe versierde winkel passeren.
Om de haverklap kijk ik haar zijdelings aan om haar reactie te peilen. Bij het bankje waar zij en Tim hun eerste kus deelden, krimpt ze in elkaar van de psychologische marteling. Bij het zien van een man die een boeket roze rozen vasthoudt, slaakt ze een verstokt kreetje en balt ze haar handen tot vuisten. Ik kon haar er net van weerhouden om de man aan te vallen.
"Come on, let's get some hot chocolate.", stel ik vlug voor. "I'm paying."
Ze knikt dankbaar en haakt haar arm door de mijne. Ik begrijp maar al te goed dat ze dat doet omdat ze op dit moment steun nodig heeft en niet om een andere reden, maar toch kan ik het niet laten om breeduit te glimlachen als ze haar hoofd kort op mijn schouder laat rusten.
We wandelen het zaakje binnen, waarbij de authentieke gouden bel boven de deur onze komst aankondigt. Als een echte gentleman schuif ik haar stoel naar achteren, waardoor ze aan het raam kan plaatsnemen. Ze schenkt me een dankbare, stralende glimlach die me weer helemaal opnieuw voor haar doet vallen. Ik voel aan de hitte die zich onder de huid van mijn wangen verzamelt dat ik aan het blozen ben, dus wend ik mijn hoofd af.
Een vriendelijke serveerster neemt onze bestelling op en komt niet veel later aandraven met twee exemplaren van de Christmas Hot Chocolate. Een speciale versie van de traditionele chocolademelk die alleen te verkrijgen is in deze taverne in de maand december. Dat verklaart meteen waarom het zaakje zo stampvol zit tijdens de Kerstperiode. De chocolademelk zit in een grote, bordeaux rode mok en er zit een toef slagroom op die de bruine kleur van de pure cacao aan het zicht onttrekt. Op de slagroom zitten marshmallows en cacaopoeder. Naast de chocolademelk krijg je er ook nog een schaaltje bij met verschillende soorten chocolaatjes en pralines en een klein glas gevuld met advocaat. Kortom, de beste chocolademelk ooit gemaakt.
In gedachten verzonken ontdek ik pas dat Amelia huilt wanneer een enkele zoute traan in de dampende massa voor haar valt. De traan lost haast automatisch op en wordt verzwolgen door de hete chocolademelk, maar de kersverse herinneringen zijn niet zo simpel te overwinnen.
Slechts voor één milliseconde flitst er een vlaag van aarzeling door mijn hoofd, maar toch leg ik mijn hand bemoedigend op de hare. Haar hand voelt bevroren aan, waardoor ik me afvraag of dat komt door de vriestemperaturen buiten of door de ijzige kristallen muur die ze om haar hart heeft opgebouwd en die zijn tekenen achterlaat op haar fragiele huid.
Ik hoef geen woorden te benuttigen om haar uit te nodigen om haar hart te luchten. Ze neemt het borrelglaasje met de advocaat en drinkt het in één ruk leeg. Ad fundum. Alsof ze zichzelf eerst even moed moet indrinken.
“I can’t do this.. I used to adore Christmas and now I feel the urge to vomit every time I hear a Christmas song..”, zegt zee n ze hapt, tussen de snikken door, noodlottig naar adem. “Every little thing reminds me of him and of the times we shared.. I can’t enjoy Christmas anymore, for god’s sake. Just because he broke up with me on December 25th last year.. Tim completely ruined me, he really did..”
Beschaamd begraaf ze haar gezicht in haar handen en ze begint wederom te snikken wanneer Last Christmas van Wham door de speakers schalt.
“Come on.”, zeg ik gebiedend en ik sleur haar mee naar het kleine podium. Ik neem de twee microfoons beet en geef er één aan Amelia.
“I want you to have good memories about Christmas. I want you to be able to enjoy Christmas again. Because after all, it’s the most wonderful time of the year..”, knipoog ik.
“Liam, what are you doing? I can’t sing!”, piept Amelia verontwaardigd.
“Me neither.”, zeg ik schouderophalend en ik begin luidkeels te zingen.
Tot mijn grote vreugde zet Amelia haar zorgen van zich af en gaat ze er volledig voor. Zo ken ik haar weer: als het spontane, goedlachse meisje dat ze is. Eindelijk heb ik mijn beste vriendin terug, het meisje waar ik al jaren verliefd op ben.
“Last Christmas, I gave you my heart. But the very next day, you gave it away. This year, to save me from tears, I’ll give it to someone special.”
Ik wandel rustig naast Amelia door de gezellige straten van Wolverhampton. Overal sieren kerstbomen, slingers en lichtjes de etalages. Een vers laagje poedersneeuw maakt het hele plaatje af. Voor mij persoonlijk bestaat er geen mooiere aanblik, maar Amelia haalt haar neus op telkens wanneer we een nieuwe versierde winkel passeren.
Om de haverklap kijk ik haar zijdelings aan om haar reactie te peilen. Bij het bankje waar zij en Tim hun eerste kus deelden, krimpt ze in elkaar van de psychologische marteling. Bij het zien van een man die een boeket roze rozen vasthoudt, slaakt ze een verstokt kreetje en balt ze haar handen tot vuisten. Ik kon haar er net van weerhouden om de man aan te vallen.
"Come on, let's get some hot chocolate.", stel ik vlug voor. "I'm paying."
Ze knikt dankbaar en haakt haar arm door de mijne. Ik begrijp maar al te goed dat ze dat doet omdat ze op dit moment steun nodig heeft en niet om een andere reden, maar toch kan ik het niet laten om breeduit te glimlachen als ze haar hoofd kort op mijn schouder laat rusten.
We wandelen het zaakje binnen, waarbij de authentieke gouden bel boven de deur onze komst aankondigt. Als een echte gentleman schuif ik haar stoel naar achteren, waardoor ze aan het raam kan plaatsnemen. Ze schenkt me een dankbare, stralende glimlach die me weer helemaal opnieuw voor haar doet vallen. Ik voel aan de hitte die zich onder de huid van mijn wangen verzamelt dat ik aan het blozen ben, dus wend ik mijn hoofd af.
Een vriendelijke serveerster neemt onze bestelling op en komt niet veel later aandraven met twee exemplaren van de Christmas Hot Chocolate. Een speciale versie van de traditionele chocolademelk die alleen te verkrijgen is in deze taverne in de maand december. Dat verklaart meteen waarom het zaakje zo stampvol zit tijdens de Kerstperiode. De chocolademelk zit in een grote, bordeaux rode mok en er zit een toef slagroom op die de bruine kleur van de pure cacao aan het zicht onttrekt. Op de slagroom zitten marshmallows en cacaopoeder. Naast de chocolademelk krijg je er ook nog een schaaltje bij met verschillende soorten chocolaatjes en pralines en een klein glas gevuld met advocaat. Kortom, de beste chocolademelk ooit gemaakt.
In gedachten verzonken ontdek ik pas dat Amelia huilt wanneer een enkele zoute traan in de dampende massa voor haar valt. De traan lost haast automatisch op en wordt verzwolgen door de hete chocolademelk, maar de kersverse herinneringen zijn niet zo simpel te overwinnen.
Slechts voor één milliseconde flitst er een vlaag van aarzeling door mijn hoofd, maar toch leg ik mijn hand bemoedigend op de hare. Haar hand voelt bevroren aan, waardoor ik me afvraag of dat komt door de vriestemperaturen buiten of door de ijzige kristallen muur die ze om haar hart heeft opgebouwd en die zijn tekenen achterlaat op haar fragiele huid.
Ik hoef geen woorden te benuttigen om haar uit te nodigen om haar hart te luchten. Ze neemt het borrelglaasje met de advocaat en drinkt het in één ruk leeg. Ad fundum. Alsof ze zichzelf eerst even moed moet indrinken.
“I can’t do this.. I used to adore Christmas and now I feel the urge to vomit every time I hear a Christmas song..”, zegt zee n ze hapt, tussen de snikken door, noodlottig naar adem. “Every little thing reminds me of him and of the times we shared.. I can’t enjoy Christmas anymore, for god’s sake. Just because he broke up with me on December 25th last year.. Tim completely ruined me, he really did..”
Beschaamd begraaf ze haar gezicht in haar handen en ze begint wederom te snikken wanneer Last Christmas van Wham door de speakers schalt.
“Come on.”, zeg ik gebiedend en ik sleur haar mee naar het kleine podium. Ik neem de twee microfoons beet en geef er één aan Amelia.
“I want you to have good memories about Christmas. I want you to be able to enjoy Christmas again. Because after all, it’s the most wonderful time of the year..”, knipoog ik.
“Liam, what are you doing? I can’t sing!”, piept Amelia verontwaardigd.
“Me neither.”, zeg ik schouderophalend en ik begin luidkeels te zingen.
Tot mijn grote vreugde zet Amelia haar zorgen van zich af en gaat ze er volledig voor. Zo ken ik haar weer: als het spontane, goedlachse meisje dat ze is. Eindelijk heb ik mijn beste vriendin terug, het meisje waar ik al jaren verliefd op ben.
“Last Christmas, I gave you my heart. But the very next day, you gave it away. This year, to save me from tears, I’ll give it to someone special.”
Reageer (5)
Toepasselijk lied op het eind ^^
7 jaar geledenPoepig
1 decennium geledenLieffffffff
1 decennium geledenaaaahw te lief <3
1 decennium geledenAkslelemeke cute aaaah
1 decennium geledenWhere can i buy a liam