013

Het was nog een lange en zware avond geworden. Niall was met mij meegegaan naar het hotel waar hij ook maar meteen besloot om bij mij te blijven slapen, zodat hij mij ’s morgens weer kon afzetten op school. De schelle toon van mijn wekker liet mij weer wakker worden en ik veerde op waar Niall naast mij lag in het grote tweepersoonsbed. Ik liet mij uit het bed glijden en schoof het gordijn een stukje open, waar het nog steeds sneeuwde en er nu al een dikke laag op straat lag. Ik keek weer op naar Niall die nog in slaap lag, langzaam pakte ik mijn spullen die Niall gisteren ook nog had meegenomen, zodat ik voor de aankomende dagen genoeg kleren had. Ik liep de badkamer in en bekeek mijzelf in de spiegel, waar ik schrok van mijn eigen gezicht. Er zaten rode vlekken op, mijn haar zat door de war en mijn ogen waren dik en rood. Ik draaide mijn hoofd snel weer weg en liet de warme douchestralen over mijn koude lijf stromen.

De douche had mij goed gedaan en liep in mijn ondergoed terug de slaapkamer in waar ik mijn broek van de stoel pakte. ‘Goedemorgen’ stotterde Niall en ik keek verbaasd op. Ik had nog niet verwacht dat hij wakker zou zijn. ‘Het is niet erg’ zei ik tegen Niall die mijn lijf in zich opnam, wat mij een raar gevoel bezorgde. Snel kleedde ik mij aan en keek met een lichte glimlach op naar Niall. ‘Ik ben vroeg vandaag’ mompelde ik vooral meer in mijzelf en Niall klopte naast zich op het bed. ‘Kom nog even voor een Ierse knuffel’ dat liet ik mij geen tweede keer zeggen en ik plofte naast hem neer op het bed, waar ik mijn natte haren op zijn ontblote bovenlijf plaatste en zuchtte. Ik miste mijn eigen vriend. Ik miste het gevoel van liefde. Hij cirkelde met zijn hand door mijn vochtige lokken en ik keek op naar Niall waar nu een aparte sfeer tussen ons heerste. Ik kon het niet plaatsen. Ik duwde mijzelf wat meer omhoog zodat ik hem nu goed in zijn ogen kon aankijken. Langzaamaan kwam hij dichterbij. Onze gezichten waren nu nog maar een paar centimeter van elkaar verwijderd en de spanning werd met de seconde heftiger. ‘Megan? Ben je hier? We maken ons zorgen’ was het Charlotte haar stem die ik meteen herkende en veerde een stuk achteruit. Niall keek mij ook verward aan en ik schudde verward mijn hoofd. ‘Megan?’ hoorde ik nu Johanna haar stem en probeerde mijn stem terug te vinden. ‘Ja, ik kom’ stotterde ik en liep nog in een shock naar de deur die ik open trok waar Charlotte en Johanna bezorgd met hun winterkleren stonden. ‘Pf, hier ben je dus’ Johanna trok zich meteen dicht tegen mij aan en keek over mijn schouder de kamer in waar Niall nog in bed lag. ‘Goedemorgen’ zei Niall die zijn stem ook weer terug had en gelukkig hadden de twee vrouwen niks van de spanning door die er nu vooral heerste. ‘Wat doen jullie hier in de kou?’ vroeg ik en liet ze voor mij naar binnen in het kleine, maar aangename kamertje. ‘Je nam je telefoon niet op, nadat’ Charlotte keek naar Johanna aan hoe ze dit het beste kon omschrijven. ‘Nadat, je weet wel’ maakte ze toen uiteindelijk haar zin af en ging op het bedrand zitten. ‘Het spijt ons’ was het Johanna nu en ik schudde meteen mijn hoofd. ‘Het is je zoon Johanna. Logisch dat hij soms thuis komt bij zijn ouderlijk huis’ zei ik zacht, maar simpel. ‘Het is goed dat je hem toch gezien hebt, voordat ze weer weggaan’ ik keek verward op van Johanna naar Niall. ‘Maar, dat duurt toch nog een maand?’ vroeg ik om verduidelijking en Johanna haar ogen werden groot en draaide haar hoofd om naar die van Niall. ‘Je hebt het haar nog niet verteld?’ ik keek met een vragende blik naar Niall die zijn hoofd schudde. ‘Wat heeft hij mij nog niet verteld?’ duizenden gedachten schreeuwden in mijn hoofd en ik keek op naar Charlotte die haar ogen neersloeg. ‘Over vijf dagen gaan we al voor een maand weg’ mompelde Niall zacht en mijn ogen werden groot. ‘Wat? Je ging toch pas over een maand op tour? Jullie album is toch nog helemaal niet uit?’ ik keek met een benauwde blik naar Niall die zijn ogen neersloeg. ‘We gaan niet een maand op tour, maar een maand lang door Nederland, België en Duitsland trekken voor radio en tv interviews. Dan hebben we daarna weer een maand pauze en dan gaan we met ons echte nieuwe album op tour’ ik slikte en het was voor een paar minuten stil. Ik keek op naar de wekkerradio en vond dat ik maar gewoon moest doen wat ik altijd deed, wegrennen. En nu wegrennen naar mijn school, zodat ik hopelijk wat afleiding had. Zonder nog een woord te spreken of de drie personen in de kamer een blik te gunnen stond ik op en liep met snelle passen de hotelkamer uit.