Forever.

“Ben je wakker?”
Zijn stem klonk als iedere keer weer melodisch in men oren, een zacht gezoem. Ik huiverde van zijn lippen die men oor raakte en giechelde zacht. Als ik voor eeuwig zo kon blijven liggen dan deed ik het met veel plezier. Zijn koude huid voelde goed op men huid, tindelde. Ik was verslaafd aan het gevoel. Gisteren nacht had ik een hele lange tijd gelachen en was dan toch uiteindelijk in slaap gevallen. Waarom ik lachte?
Emmett had al Jaspers boxers gestolen en had ze allemaal ingewisseld met witte boxers met roze konijntjes op en kleine rode hartjes. Hij was met veel tegenzin naast me komen liggen, kwaad dat ik maar niet stopte met giechelen. Ik zou Emmett moeten bellen en hem bedanken voor dat kleine pleziertje. Hij had me na een uur gegniffel rustig gekregen, maar dan was ik weer kwaad omdat hij zijn krachten op me gebruikte. Koppig had ik men rug naar hem gekeerd, maar men lichaam had zijn aanraking nodig.

Men zus kon ieder moment naar boven komen en ze zou hem niet mogen zien, hij zou weg moeten gaan, ook al was dat het laatste wat ik wou.
“Ik heb nog 10 minuten, ik moet echt er van door.”
“Nee,” smeekte ik.
“Je zus kan ieder moment naar boven komen. Hoe ga je uitleggen dat er een halfnaakte jongen in je bed ligt, waarvan ze zeker wist dat hij gisteren avond vertrokken was.” Lachte hij.
Hij had een punt. Ik hief men hoofd van zijn borst en hij kroop vanonder me. Het voelde niet goed, mijn lichaam miste zijn koude huid tegen die van mij. In een oog omwenk was zijn bovenlichaam gehuld in zijn shirt en was zijn boxer verborgen onder zijn jeans. Ik keek toe, smachtend om terug zijn lichaam te zien. Hij grijnsde bij men gevoel. Hij lachte, kuste men lippen en verdween door het raam. Ik stond op en maakte me klaar voor school, wachtte tot Jacob me zou komen ophalen.