H 21

Damion werd wakker doordat er hard op de deur werd gebonkt.
'Damion het is tijd om op te staan,' riep Tobias en Damion draaide zich om en sloot zijn ogen. Hij had een verschrikkelijke droom gehad, vanacht en daardoor was hij tot laat wakker gebleven.
De deur zwaaide open en Tobias trok de dekens van het bed.
'Damion, het is al ochtend geweest, de training begint en je ligt nog steeds in bed,' zei Tobias streng en Damion kwam gapend overeind, wreef de slaap uit zijn ogen en gooide zijn benen over het bed.
Tobias bleef toekijken hoe hij zijn nieuwe kleding aantrok. Het zat wat ruim, maar alles had bewegingsmogelijkheden.
Tobias kuchte hard, dat de aandacht van zijn leerling bracht.
'Je zult moeten wachten met het ontbijt, want ik wil je buiten bij de rivier hebben,' zei hij en Damion knikte langzaam. Tobias liep zijn kamer uit en Damion trok zijn broek aan en gespte zijn riem om zijn middel.
Rustig liep hij naar beneden naar de rivier, waar zijn meester stond te wachten. Tobias gebaarde dat hij moest zitten, waarbij zijn meester hetzelfde deed.
'Laten we bij het begin, beginnen.'
Tobias schraapte zijn keel.
'Ten eerste, het laat opstaan is nu voorbij, ik wil je direcht na zonsopkomst beneden, aangekleed en wel zien. Daarbij begin je met het klaarmaken van het ontbijt. Haalt water uit de rivier en zorgt dat alles ook weer schoon terug in de kast staat.
je haalt om te twee dagen, brood bij de bakker in het dorp. Dan zullen we ochtend tot de lunch vorderen met het oefenen van wapenkunst. Dit gebeurdt met het wapen waarbij je steen past.
Na de lunch zal ik je de taal der draken leren en natuurlijk de bijbehorende magie. En daarna nog ander studies. Eens per maand zullen we de bossen in trekken om je zintuigen aan te sterken.'
Damion bleef met grote ogen naar Tobias staren. Hij wist niet dat het veel was in drie maanden.
'We zullen beginnen met welk wapen bij jou steen past...' Tobias concentreerde op de steen van de jongen voor hem en langzaam lichte die op. Tobias liet zijn concentratie los en knikte zachtjes.

'Pijl en boog, dat ik al dacht. Je hebt dezelfde wapen als Opal, maar deze boog kan nog gebruikt worden als zwaard. Dit zijn vrij zeldzame wapens,' zei hij. Damion bleef rustig luisteren.
'Maar welk wapen heeft Emerald bijvoorbleed?' vroeg Damion. 'Ik meen dat ze gebruik maken van werp messen. Zij erven de kracht Natuur, dus moeten ze een zijn met dat wat leeft,' beantwoorde Tobias zijn vraag.
'En Laimond dan, wat erft die voor een kracht?' vroeg hij verder.
'Laimond heeft de kracht van tijd en ruimte je kan eigenlijk alle soorten kracht,' zei hij en Damion stond op. 'Het is alleen wel lastig om te oefenen zonder boog als ik er geen heb,' zei hij en Tobias glimlachte even.
Hij kwam zelf overeind en samen liepen ze naar het dorp. Damion werd aan alle begroed door de bewoners. De kinderen die hij gisteren nog bij de ceremonie had gezien, waren druk in de weer met klussen.
Sommige keken Damion jaloers aan, andere weer trots en bewonderend. Tobias liep naar een deur van een van de huizen. Een uithangbord gaf aan dat dit de wapensmid moest zijn.
'Je kan altijd vragen of je op vrije uren mag komen werken,' sprak Tobias en Damion knikte instemmend, hij wilde zo graag zijn smeedkunsten omhoog houden en dat kon niet zonder smidse.
Hij had vele dingen mogen maken: Hoefijzers, materialen voor de naaisters van het kasteel en natuurlijk het gieten van zilveren kannen en borden, maar bovenal het mogen maken van een zwaard.
Damion stapte naar binnen en direct kwam er een man op de jongen gelopen.
'U zoekt een wapen voor de erfgenaam, zeg me uw steen,' begon de man te spreken. Tobias kwam naar hem toe gelopen en duwde zacht tegen de rug van de jongen.
'Ik ben Damion, ik erf de steen Laimond,' sprak Damion wat zacht, zodat de man zijn hand achter zijn oor hield om het geluid op te vangen. 'Wat, jongeman ik ben minstens 150 jaar. Harder spreken is hier nodig,' zei hij en Damion deed een stap naar voren.
'Ik ben Damion, ik erf de steen Laimond,' schreeuwde Damion nu, waarbij de man zijn ogen groot opzetten. 'Ik ben niet doof,' gromde de man, maar ging toch naar achteren.
'Kom dan maar, ik weet wat je wilt,' zei hij en Damion liep achter de oude man aan naar een ruime kelder waar verschillende tonnen stonden. In de tonnen waren speren en zwaarden opgesteld.
'Ik moet al die zwaarden nog op de juiste plaats krijgen, maar ik heb er geen tijd voor,' sprak de man terwijl hij naar een grote stoffige kist liep. De kist waar het bladgoud vanaf begon te schilveren was van donker hout gemaakt.
Een enorm slot waarbij de deksel mee vast zat, was op verschillende plekken geroest.
'Ik zag uw ceremonie, je bent een bofkond, niemand erft zomaar de steen Laimond,' zei hij en pakte een sleutel van zijn riem en opende het slot van de enorme kist.
'Laimond erfgenamen gebruiken een speciaal wapen. Ze moeten het vermogen krijgen om voor alle krachten in staat te zijn. De boog waarmee ze schieten is zowel als erfgenaam van Ruby en Opal geschikt. De pijl vat vlam en kan behoorlijke snelheden bereiken, de boog gemaakt van de oregon eik. Deze houtsoort werd door de ergenamen van Emerald gesnoeid om daar de boog mee te kunnen maken. De pees is gemaakt van fijn zeewier dat de saffire erfgenamen hebben gegeven om de boog compleet te maken, maar dan komen we aan bij de stenen Lapis en Opal. De licht en donker staan voor de tijd en dimensie. De boog heeft op verschillende punten de kracht om tijd mee te winnen, dimensie om zelfs op plekken te kunnen schieten waar geen magie gebruikt kan worden.' De man haalde de boog uit de kist en nam die mee naar een houten tafel.
Damion keek bewonderend naar de enorme boog. Hij was net zo lang als de tafel. de uper limb en de lower limb waren de Nock gebogen, waarbij die zelf nog in een sierlijke krul eindigde. De handle waarmee je de boog vasthield was van blauwe stof gemaakt.
Op de arrow rest was een inkeping gemaakt waar je de pijl in kon zetten. De boog zelf had een prachtige houten kleur, waarbij er met gouden lijnen decoratie was gezet.
De pees zoals de man had verteld, was een donkergroene kleur en het zag er bovenal stevig uit.
'De pijlen bij de boog zijn van de takken gemaakt, waarmee de boog uit gesnoeid is. De veren zijn van een griffioen,' sprak de man en gaf Damion de boomschors koker met een stuk of tien pijlen.
Ze waren schitterend.
'De Laimond erfgenaam heeft de kracht om zelfs pijlen uit de koker te halen zonder dat ze er zijn.' Damion keek de man aan en hij wist wat hij bedoelde.
Rook, bladeren en zelfs normale takken, als hij maar de verbeelding van de pijl zag.
'Mag ik eens proberen?' vroeg Damion aan Tobias en hij knikte intemmend. Damion pakte voorzichtig de boog op en de tinteling in zijn handen bracht hem in een rilling.
Hij wist niet hoe hij dit moest verwoorden. Het was een combinatie van emotie en trots. Damion nam de boog mee naar buiten en Tobias wees hem op een oefenveld. Schietschijven stonden verspreid over het veld.
Damion ging voor het houtje staan en stak de boog naar voren, maar liet het vervolgens weer zakken.
'Ik weet alleen niet hoe ik moet schieten,' zei hij en Tobias begon zachtjes te lachen.
'Je moet gewoon staan, zoals je wilt staan. Houd de boog naar voren gericht, zet de pijl op de juiste plek en trek hem met je tweede en derde vinger de pees met de pijl naar achteren.'
Damion ging in de juiste houding staan, pakte een pijl uit de koker en zette die op de rustpunt en de nok zette hij vast aan de pees zoals de inkepingen gemaakt waren. Met zijn tweede en derde vinger trok hij de pees naar achteren. Hij keek met een oog naar het doel voor hem en liet de pees los, waardoor de pijl met een behoorlijke snelheid naar het doel vloog. Helaas kwam hij buiten de roos terecht, maar voor Damion's gevoel zat hij er diep in. Damion pakte een nieuwe pijl en Tobias keek toe hoe zijn leerling oefende.