OO1 - Hogwarts Express
Herupload, to be continued.
Ik kan de afbeelding niet terugkrijgen bij het hoofdstuk, dus bij deze staat hij even bij de tekst.
Reacties zijn lief <3
Ik kan de afbeelding niet terugkrijgen bij het hoofdstuk, dus bij deze staat hij even bij de tekst.
Reacties zijn lief <3
Ik knipperde met mijn ogen. Ik zat in een rijdende trein, maar de treinen in Edinburgh zagen er anders uit dan deze. Misschien lag het daar aan, misschien aan iets anders, maar ik wist het gewoon. Ik wist welke trein het was. Ik wist alleen niet hoe. Mijn coupé was leeg, maar vanuit mijn ooghoekzag ik schimmen door het gangpad rennen. Hun kleding was donker; schooluniformen. Direct keek ik naar links, naar het raam. Het was aardedonker buiten. Nacht? Dit kon maar één ding betekenen: we waren er al bijna.
Voorzichtig haalde ik adem. Sommige geuren kon ik pas begrijpen als ik ze zelf geroken had. Een van die geuren was die van de Hogwarts Express. Ik rook het leer van de zitting, de stoffen aan de wanden en een mengelmoes van snoepgeurtjes. Op dat moment zag ik de tas naast me. Het was een schoudertas met het uitgestoken puntje van een boek. Vlug graaide ik ernaar en rukte het boek eruit. Shit. Niet het Harry Potter boek waar ik op gehoopt had. Was dit weer zo'n droom? Het leek te echt, veel te echt. Kwam dit doordat ik mijn naam in het boek had gezet? Was mijn droom gereset? Snel keek ik naar het raam en focuste me op mijn spiegelbeeld. Holy shit.
Geschrokken deinsde ik achteruit. Ik beende naar het raam om het beter te zien. Ik zag dat ik het was, soort van, maar ik was zo anders. Ik ging met mijn vingers door mijn haren, die nu pikzwart waren met vreemde rode strengen. Ik zag eruit als een kruising tussen Vermillion en mijn emofase. Mijn huid was een stuk bleker dan ik gewend was, maar zuiverder, vlekkeloos. Mijn ogen kon ik niet goed zien, maar ze leken donker. Met open mond keek ik naar mijn kleding. Dit waren mijn eigen kousen. En mijn eigen gympies. What the hell. Ik was een kruising tussen mezelf en mijn fan fiction personage?!
Ik dwong mezelf weer te gaan zitten. Dit was raar. Dit was heel raar, maar ik kon nu niet gaan flippen. Veel mensen zouden in deze situatie in paniek raken, maar dat leek me niet handig. Ik had in genoeg films gezien hoe paniek de problemen verergerde. Rustig blijven, dat was mijn enige optie. Direct schoot er een impuls in mijn brein en kneep ik mezelf. Ik vertrok mijn gezicht bij de pijnscheut, maar verder gebeurde er niets. Oké, nog steeds in de droom. Vooruit, misschien was paniek wel een optie. Oh fuck. In dromen kon je jezelf niet eens zien, geen spiegelbeeld, niets. En ik kon zelfs knijpen!
Hoe dit ook gebeurd was, ik was hier echt. Ik had het boek niet bij me, dus vanaf nu kon ik ook niets meer veranderen aan wie ik was of wat er gebeurde. Ik wist niet eens wie ik was! Ik begon het aardig benauwd te krijgen, grenzend aan hyperventilatie.
Ik stond er alleen voor. Ik zat in mijn eigen vervormde versie van het Harry Potter universum. God mocht weten wat ik allemaal veranderd had. Het kon allemaal een nachtmerrie zijn, een droom. Maar ik had een slecht onderbuikgevoel, een instinct. Dit was echt. En er was geen weg meer terug.
Reageer (12)
Supergaaf!
1 decennium geleden