7~ Can I meet them?

"Je vraagt je af waarom ik nu voor je zorg, hè?" Rose' stem laat me opschrikken uit mijn gedachten. Ik knik. "Ik begrijp niet waarom een volbloed zich druk om mij maakt, Yami heeft het je zeker gevraagd?" Rose knikt. "Hij dacht dat ik, als vrouwelijke vampier, je beter les kan geven dan hem. Wil je naar die jongens morgen?" Verbaast kijk ik naar Rose. Ismael maakt afkeurende geluidjes. "Als ik zou mogen..." "Je hebt mijn toestemming." Zodra die zin mijn oren bereikt schiet ik naar voren en vlieg haar om haar hals. "Dank je. Dank je." Rose grinnikt. "Het is goed, meid. Je moet het alleen wel stiekem doen, zie het maar als je eerste training." Met een glimlach op mijn gezicht laat ik haar weer los. Ik moet alleen Yami omzijlen, dat kan ik toch wel.... Als we bij het huis komen houden we halt. "Ik ga als eerst, dan Ismael en jij als laatste." Ik knik naar Rose, al begrijp ik niet waarom de volgorde zo is. Als ik binnenkom staat Yami al in de gang. Ismael knielt gelijk, maar Rose blijft staan. "Ze weten het dus van je... Mooi, hoe ging het jagen?" Yami's ogen gaan langs Rose heen en blijven op mij hangen. De andere vampiers in de kamer kijk mij ook onderzoekend aan. Het voelt als een vleeskeuring. "Ze ziet er goed uit, heer... Perfect zelfs." mompelt een oudere vampier. De rillingen lopen over mijn rug en Rose merkt het. "Liefje, je zult wel moe zijn, ga maar naar bed." fluistert ze en ze legt haar hand op mijn schouder. Ik knik en gaap. "Excuseer me." fluister ik zacht en ik loop de trap op. Alle ogen branden in mijn rug maar het lijkt alsof Rose' handdruk me behoed voor hun kwade bedoelingen. Vluchtend van hun kwade ogen storm ik naar mijn kamer zodra mijn voeten de vloer van de eerste verdieping voelen. Ik wil niks horen, ik wil niks zien, ik wil niks voelen. Die vampiers beneden geven me de kriebels zoals gewoonlijk. Op mijn kamer kleed ik me uit en pak mijn mobiel en het briefje met Yu's nummer.

Hey, wanneer hebben jullie morgen tijd? Hier de hele dag. Ik hoor het wel. Nog srry voor de late sms.
X Kira

Mijn mobiel beland naast mijn kussen en ik op mijn matras. Mijn hoofd staart naar mijn mobiel. Als hij afgaat schrik ik op uit mijn gedachten. Op hetzelfde moment als ik de sms wil openen komt Rose binnen. Wat nu? Eerst de sms of eerst Rose....? "Bekijk hem maar eerst hoor, ik kan wachten." Ik glimlach naar haar, hoe doet ze dat toch? "Je gedachten lezen is niet zo moeilijk hoor." grinnikt Rose. Geschrokken kijk ik haar aan ze glimlacht gewoon naar me. "Maak je niet druk, ik zal alles voor me houden. Lees je sms nou maar. " Ik knik, nog steeds wat ondersteboven, en open het berichtje.

Morgen half 3 in dezelfde steeg als vandaag. Ik hoop dat je die nog herinnert ;p De late sms geeft niet, ik ging net naar bed. Slaap lekker! tot morgen.
<3 Yu

Een grijns verschijnt op mijn gezicht en omdat ik weet dat ze me beneden zouden kunnen horen laat ik Rose het bericht zien. Die glimlacht naar me. "Ga nu maar naar bed, dan is het sneller morgen." Ik knik en sluit mijn ogen. Rose' vriendelijke aura verdwijnt uit mijn kamer en ik val al snel in slaap.