Spanning..

Ik val steeds harder en harder... Ik tril van angst. Dit word mijn einde, het kan niet anders! Langs mij zie ik allemaal takken voor bij flitsen, in een reflex probeer ik een tak te grijpen. MIS! Nog nooit heeft mijn hard zo snel en hard geklopt, ik voel dat die takken mijn leven kunnen redden. Ik probeer weer een tak te grijpen. Hebbes! Ik klem me aan de tak vast... Te vroeg gejuicht de tak breekt...

de zwarte Man:
Ha! Die meid ben ik kwijt. Die overleeft het vast niet! Nu die rotwolf nog! Ik zet wel een valletje. Die wolf komt wel naar beneden!

Summer:
Gelukkig, ik heb een tak weten te grijpen, nu kan ik mooi naar beneden klimmen, voorzichtig zet ik mijn voet op de rotswand, gelukkig hij brokkelt niet af! Langzaam klim ik naar beneden. Ik kijk naar beneden. Ik kijk verbaast als ik Cesar daar zie staan, wolven kunnen ook alles! Ik klim wat sneller naar beneden. Als ik weer naar beneden kijk zie ik dat Cesar in een net gevangen zit! 'CESAR!' Ik schrik me kapot en spring het laatste stukje naar beneden. Ik ren naar Cesar toe en bevrijd hem uit het net. Hij jankt en ik zie dat zijn pootje ook bloed. 'Cesar gaat het?'

De zwarte Man:
Hm, die meid heeft het dus overleefd, ik zal andere maatregelen moeten treffen! Morgen is die meid er niet meer, en die wolf, is weer bij zijn roedel! Ach een weekje langer leven in nare omstandigheden is ook niet alles...Hij laat een luide gemene lach horen.

Summer:
Wat was dat voor lach? Ik hou Cesar stevig vast, ook hij heeft het gehoord. Het is de zwarte man, dat weet ik nu wel zeker. Gelukkig heb ik langs de rots een hele goede schuilplaats gezien daar kunnen we ons zolang verborgen houden. Ik sluip met Cesar in mijn armen tussen de bomen door, Als ik bij de schuilplaats aankom controleer ik eerst of de man er niet is geweest. Dat blijkt niet het geval te zijn. Ik neem Cesar mee naar binnen verzorg zijn pootje en val in slaap na alle doorstane spanningen..