Op weg..

In snel tempo loop ik met Cesar door de straten, ik wil snel bij de bus zijn voordat iemand mij ziet. Het laatste stukje ren ik met Cesar in mijn armen. Ik ben nog net op tijd.

Als we eindelijk bij het bos zijn waar de wolven volgens Cesar moeten zitten stap ik uit. Zachtjes sluipen we door het bos, het is namelijk verboden terrein. 'Hee! Wat moet dat daar!' Geschrokken kijk ik op, ongeveer 50 meter van mij vandaan staat een man, helemaal in het zwart gehuld. 'Wat moet u hier bedoeld u zeker?' schreeuw ik terug terwijl ik begin te rennen. Wat ik had verwacht gebeurd, de man komt me achterna. Ik houd Cesar vast hij kan nog niet zo hard rennen. Na een paar minuten rennen ben ik de man kwijt, maar ook de weg kwijt. Gelukkig heb ik Cesar nog. 'Waar moeten we heen Cesar?' Cesar worstelt zich uit mijn armen en rent voor me uit. Na een paar uur lopen begint het schemerig te worden, ik kijk op mijn horloge. 4 uur alweer. Het word nu toch wel koud. ik pak de deken uit mijn tas. Kom Cesar we zullen hier moeten overnachten. Ik ben in een bosje gaan zitten, na eerst goed gekeken te hebben of de man hier heel toevallig niet was geweest. Ik ben overbezorgt. Straks neemt die man Cesar nog mee! Ik grinnik bij mezelf. Dat kan toch helemaal niet? Ik ga liggen op een bed van bladeren. Cesar ligt naast me, even trouw als altijd...