With the Wolves?

'Cesar wat is er toch?' Cesar loopt jankend mijn kamer rond. 'Kom is Cesar' Cesar komt naar me toe, hij begint te piepen en te janken. Het duurt heel lang voordat hij klaar is met vertellen. 'Wat?! Hebben pa en ma jou gewoon weggehaald bij de wolvenroedel?!' ik schrik ontzettend. 'En nu wil je terug? Cesar please! Ik kan je niet missen! En nog iets Cesar jij ben een hele tamme wolf, maar toch kom je van een wolvenroedel?' Woow.. hij wist gewoon dat ik.. dat ik.. bijzonder was. Ik gloei helemaal.'Cesar als jij gaat, ga ik met je mee!' Als ik het zeg bedenk ik dat dat eigenlijk helemaal niet kan. Ach waarom eigenlijk niet ik mis toch niemand hier! Cesar springt heen en weer. 'Cesar, ik wil met je mee, maar hoe kan ik dat doen? ACH WAT! Ik mis niemand en niemand mist mij!' Maar school dan? Ach ik haal toch alleen maar onvoldoendes. Ik meld me aan op magister, mijn geschiedenis cijfer staat er op een 7,3! YES! EEN PRACHTIGE VOLDOENDE! Ik glimlach, zo moeilijk was het nou ook weer niet, geschiedenis boeit me wel. Mijn gedachten dwalen terug naar Cesar en de wolvenroedel. Cesar kan ze sowieso niet missen, maar hij wil gaan. Maar is het nou goed om mee te gaan, of niet? Ik stap in mijn bed, pak de laptop en zoekt nog meer informatie over wolvenroedels, misschien dat er iets staat over mensen. Met de laptop nog op mijn schoot val ik in slaap. Ik droom over wolvenroedels en over Cesar. In de droom ben ik meegegaan. De volgende dag maak ik niet mijn schoolrugzak klaar maar een iets ander soort rugzak, ik ga mee met Cesar!