The orphan girl hoofdstuk 28

Het was lang geleden dat Helen nog eens fatsoenlijk had geslapen en daardoor viel ze vrijwel meteen als een blok in slaap. Het leek wel alsof er maar een minuut voorbij was toen Thorin haar wakker maakte.
“Helena, je moet goed luisteren. Wij gaan al door, jij moet hier wachten tot Gandalf er is. Jij gaat samen met hen vertrekken. Wanneer de elfen ons komen wakker maken om te ontbijten doe je alsof je slaapt.” Thorin had alles gefluisterd dus antwoordde Helena automatisch fluisterend. “Begrepen.” Om alles echt te laten lijken besloot ze gewoon terug te gaan slapen toen er een emmer water over haar werd gegooid. Ze kon nog net een gil van de kou onderdrukken en keek Dwalin, die nog snel een emmer achter Bombur wegmoffelde, verwijtend aan. “Zo lijkt het echter. Nu hebben we zogezegd alles gedaan om je wakker te ma...” Verder raakte Dwalin niet Dit keer was het zijn beurt om Helena verwijtend aan te kijken.
“Zo lijkt het echter. Nu heb ik jouw geslagen en mij omgedraaid en verder geslapen.” Alle dwergen grinikten. Helena draaide zich weer in haar deken en sliep meteen weer in. Het duurde niet lang of er kwam iemand om hen wakker te maken. Iemand die naar adem hapte en wegrende maakte Helena wakker. Niet veel later kwamen er andere voetstappen, dit keer meer dan een persoon. iemand schudde haar wakker en om haar mooi toneeltje echter te laten lijken begon ze ook tegen te sputteren.
“Dwalin! stop, denk je echt dat ik nog wil opstaan na die emmer!” Na nog wat sputteren deed ze haar ogen open. “Gandalf?! Waar zijn de dwergen?” Gandalf zuchte eens. “Het ziet er naar uit dat zij al voorop zijn gegaan.” Na deze woorden knipoogde hij. De elf knikte zachtjes dat ze het begrepen had.
“Dat heb je goed gespeeld.” Helena schrok van de stem die plots door haar hoofd klonk. Toen viel haar oog op de prachtige vrouwe van het meer. “Hiril Galdriël, inasin buiod*.” Waarachter ze dacht: “Hannab Hiril.**” Gandalf keek Elrond aan.
“Ik denk dat we een paar dingetjes moeten regelen.” Eventjes dacht het jonge elfenmeisje dat de tovenaar naar haar knikte maar al snel schudde ze die gedachte van zich af. Een lange tijd keken Galadriël en Gandalf elkaar aan. Toen knikten ze beiden haast onmerkbaar.
“Helena, ik denk dat jij wel even met Estel kan spelen.” Mokkend om zo weggeschoven te worden ging ze naar Estel’s kamer, die deze laatste de vorige dag had laten zien. Daar klaagde ze hoe ze werd aan de kant gezet maar daarna gingen ze gewoon op een grasveld in de buurt van een waterval spelen met nog een ander elfenkind.

*Vrouwe Galadriël, tot uw dienst. (eigenlijk is het letterlijk Ik zal u dienen maar ik heb mijzelf de vrijheid van wat vrijer vertalen gegeven want ik kon nergens het woord dienst vinden en had lang moeten doen voor uw te vinden dus jah.. dood mij a.u.b. niet!)
**Bedankt Vrouwe. (dit ging gemakkelijker en is wel letterlijk vertaalt)
Het zou kunnen dat de vertaling niet helemaal juist is maar ik heb echt mijn best gedaan!