Hoofdstuk 3

De regen viel met bakken uit de lucht en stortte met veel geweld op de wereld neer,het harde geknetter van de dikke druppels die op de daken vielen en het koude water op hun doorweekte vachten, lieten de paarden wakker blijven. In elke wei stonden de paarden in groepjes bij elkaar,hun warmte doorgevend. Zelfs Pepper had het toegelaten dat iedereen in zijn wei bij elkaar mocht,hoewel hij wel steeds nare opmerkingen maakte,maar dat nam Star graag voor lief.
Zijn spieren rilde en er hing een druppel aan zijn neus,water liep zijn mond binnen en hij proefde het koele water,wat best wel lekker was. Kleintje stond onder zijn afdakje, hij had geen bescherming van andere paarden,maar hij stond in elk geval droog. Hoewel de regen op de plastic dak waarschijnlijk erg veel lawaai maakte,dus de Shetlander zou waarschijnlijk niet slapen. Star betrapte zichzelf erop dat hij erg graag in de stal had willen staan nu en hij probeerde zijn hoofd onder Spider's nek te krijgen, "Hey"zei die toen zijn nek de lucht in gedrongen wordt,"Wat doe..."verder kwam hij niet,want een enorme lichtflits verlichtte de lucht en Domino steigerde van schrik. Pepper sprong weg van hem,voordat hij een hoef op zijn flank kreeg. Al vlug was het hele groepje uit elkaar en stonden ze wild rond te draaien in het weiland. Star voelde de paniek opborrelen en dacht maar een ding,vluchten.
Hij galoppeerde naar het hek toe,om eruit te kunnen,maar toen het duidelijk werd dat hij niet verder kon,maakte hij een scherpe bocht naar rechts waarbij hij uitgleed over de modder. Toen hij overeind kwam,klonk de donder,een daverend en rommelend geluid wat even de lucht vervulde. Alle paarden stonden stil en keken omhoog,de regen spatte tegen hun ogen aan en al vlug stonden de meeste te knipperen. Star liep naar Spider toe,die hem geschrokken aankeek. "Dat was een grote val"mompelde hij angstig, Star voelde zijn angst op zijn eigen lichaam aan en wilde dat hij Spider kon geruststellen,maar nu hij zelf geen idee had hoe dit ging aflopen. "Gaat wel,wat een lawaai"zei hij dan maar uiteindelijk,hopelijk zou een gesprek voor hun beide een goede oplossing zijn,"Ja,verschrikkelijk"beantwoorde Spider,hij klonk al minder angstig. Zo begonnen ze te praten,over het weer en over wat er kon gebeuren,"Niks,we zijn veilig hier"constateerde Star, hoewel hijzelf twijfelende over dat. Spider leek hem ook niet te geloven. Toen de regen de luidruchtig werd zwegen beide en wachtte ze tot het minder werd,of totdat het op zou houden. Star voelde zich met de minuut moeër worden,maar het weer belette hem om te kunnen slapen, steeds als hij even wegdommelde begonnen het weer hard te regenen of kwam er een lichtflits door de lucht heen zeilen. Morgen mocht hij verder slapen,maar de anderen moesten aan het werk.

Een keiharde knal en angstig gehinnik klonk,gekraak en het gestamp van hoeven. Star opende geschrokken zijn ogen,hij was toch in slaap gekomen blijkbaar,maar het regende nog steeds. In de verte kwam de zon op. Hij zocht naar de plek van de knal en zag toen iets wat enkel in zijn stoutste dromen voorkwam. Blijkbaar was het afdakje van Kleintje bezweken en dat lag nu over het hek heen,wat half kapot was gegaan dor het gewicht. Kleintje stond ernaast en keek er geschrokken naar. Star liep naar hem toe,"Alles oké?"vroeg hij belangstellend,de Shetlander was niet vlug bang,
"Ja hoor,ik kon er nog net op tijd onder vandaan"zei hij met een trillende stem.
Star keek naar het dak,het had de bovenste plank van hun hek kapot geslagen en lag nu als een gladde brug over hun en Kleintje's hek heen. Met glinsterde ogen keek Star ernaar,zou het echt mogelijk zijn om? Hij stapte op het dak,wat meteen onder zijn gewicht naar beneden boog. Voorzichtig zette hij een andere hoef erop. Het was glad en bewoog gevaarlijk heen en weer onder zijn gewicht. Vlug stapte hij erover en maakte aan het einde een sprongetje. Hij kon het niet geloven,maar hij stond buiten de hekken. Verwonderend keek hij om zich heen,Kleintje staarde hem verbaasd aan en ook jaloers leek het wel. "Ga er op,dat kan je wel"spoorde Star hem aan. Kleintje keek verbaasd naar de wankelde brug,die hij zonet nog boven zijn hoofd had gehad. Toen stapte hij erop. Met veel moeite en eerst twee keer terugvallen,kwam hij erop. Hij draafde kort naar het uiteinde en sprong er net als Star af. "Geweldig" zei hij en daarmee verwoordde hij Star's gedachten. Star wou het liefst meteen wegrennen en van de vrijheid genieten,maar hij kon niet weg zonder Spider,dus hinnikte hij naar de schimmel die hem al aan het zoeken was. Spider keek verbaasd zijn kant op en draafde toen naar hem toe,"Star!"riep hij uit,wat niet hoefde,aangezien de regen opeens veel minder erg was. "Hoe komen jullie daar?"Star moest even lachen om het geschrokken gezicht van Spider.
"Over het dak heen"
"Het dak?"ongelovig keek Spider naar het dak en toen weer terug naar de twee die hij voor hem verklaarden. "Kom maar,je kan het wel"spoorde Star nu hem aan. Spider verklaarde hem nog steeds voor gek,maar zette wel een hoef op het plastic. Meteen zette hij die weer terug,"Dit is gekkenwerk,blijf daar maar staan,morgen lossen de mensen het wel op en kunnen jullie weer in het weiland"sprak hij,nu keek Star hem aan alsof hij gek was,"Weer in de wei"brieste hij," Zie je niet wat voor kans dit is,dit is een brug naar vrijheid"
"Een gevaarlijke brug naar vrijheid en je moet eens ophouden met die rare wens van je"sprak Spider hem toe. Star schudde zijn hoofd,"Die wens is zonet wel uitgekomen". Spider was nog steeds niet overtuigd en bleef aan zijn kant van de hekken staan.
"Wat is dat?"riep Pepper opeens en hij kwam nu samen met de anderen hun kant opzetten. Zo stonden dus alle vijf de paarden naar Star en Kleintje te kijken. "Wow,cool" zei Ricky duidelijk onder de indruk. Ze keek naar het dak en ging erop. Ze snapte het! Al vlug stond Ricky ook in de vrijheid,ze keek verwonderend om zich heen en herhaalde wat ze net al zei.
"Kom"zei Pepper nu en ook hij ging naar de overkant. Met jaloezie merkte Star dat hij dat geweldig deed.
Uiteindelijk stond enkel Spider nog in het weiland,zelfs Lily was over de brug heen gegaan,Spider zuchtte diep en schudde zijn hoofd. "Ik maak je af"zei hij en stapte toen op de brug.

"Kom mee"fluisterde Star,want helaas was de regen opgehouden en verlichtte de zonsopgang de lucht. "Dat zeg ik"snauwde Pepper meteen naar hem en richtte zich toen op de anderen,"Kom". Toen Kleintje naar voren ging,beet Pepper echter zijn richting op,"Jij niet!". Kleintje stapte terug en keek het grote paard boos aan,"Waarom niet?" "Omdat je een klein zwak mormel ben en je bent nutteloos voor ons" beweerde Pepper,Domino viel hem meteen bij en knikte wild. De anderen keken echter boos naar hem en Lily sprak,"Pepper,je kunt niet zomaar iemand weigeren op zijn grootte. Kleintje kan ons vast nog van pas komen"Lily sprak niet vaak op zo'n manier,maar als ze het deed,was ze wel duidelijk. Onder haar strenge blik bezweek de hengst,"Oké" gromde hij binnensmonds en keek vol minachtig naar de Shet. "Je mag mee". Pepper ging voorop en al vlug volgde de rest hem, weg van de manege. Star kon niet geloven dat dit allemaal gebeurde,zijn droom werd werkelijkheid. Hij voelde de energie door zijn spieren heen gaan en hardop begon hij te lachen.
"Woehoe"riep hij uit en rende in galop langs Pepper, over het gras heen,naar het laaghangende schrikdraad van het eerste weiland. Hij sprong er moeiteloos over en rende het weiland in. Uitgelaten begon hij te bokken en te steigeren. "Vrij!" als een veulen die voor het eerst naar buiten ging bewoog hij door het weiland heen,
"Eindelijk!" eindelijk stond hij stil en keek naar de anderen,die hem vreemd aankeken. Pepper nam een aanloopje en sprong toen ook in de lege schapen-wei,"Waar ben je mee bezig?"