The girl who cant be killed -8-

Het leek een verloren zoek toch. Al dagen was ik op zoek ik had nog geen druppen bloed gedronken en verzwakte met de seconde. Het rare gevoel dat ik achter volgt kwam langzaam binnen elke keer keek ik angstig om of er iemand ander me liep. Ineens werd ik opzij getrokken en werd een hand op me mond gelegd “ben jij helemaal gek geworden!” hoorde zacht in me oor wild draaide ik me om en keek ik recht in de ogen van Klaus. Zachtjes schudde ik nee en drukte ik mezelf tegen hem aan “hoe kan ik jou laten gaan?” liet ik over me lippen glijden verbaasd keek Klaus mij aan. Na die woorden liet hij me los “ik moet dit doen dit is mijn gevecht met mijn vader wat ik misschien niet overleef! Zolang jij maar veilig bent! Ik koos hier zelf voor” ik voelde hoe een traan een uitweg vond uit me oog over me wang. Langzaam liep ik weg nog wankelend van alles wat er ent gezegd werd ik merkte dat Klaus me volgde. Woest draaide ik me om en gaf Klaus een klap n ze gezicht “hoe kon je deze keuze maken!!” voordat Klaus kon antwoorden was ik al weg. Huilend laat ik mezelf voor de deur van Stephan vallen. Waarneer ik wakker word lig ik niet meer voor de deur van Stephan maar op een bed in een luxe kamer uit de hoek hoor ik komen “ik vond je voor de deur van Stephan het leek me beter als je naar het huis van Taylor werd gebracht” ik had geen energie om te kijken wie het zei. Ik sloot me ogen opnieuw. Ineens voelde ik een traan over me wang glijden en een vinger die hem weg veegde. Geschrokken opende ik me ogen in de hoop dat Klaus het was maar ik keek recht in de bezorgde ogen van Stephan “sorry je was zo van slag” ik draaide me om zodat ik op me rug lig. En staar in het niets naar het plafon ik hoor hoe Stephan opstaat en op de bed rand komt zitten “kom je moet voeden” ik ruik het bloed en voel hoe me lichaam er om schreeuwt maar toch sla ik het af. Me gebroken hart wint het van de dorst. Ik kon niet geloven hoe Klaus mij zo achter liet,zo zonder hem zonder waardig afscheid! Ik voelde opnieuw hoe me hart brak. Ik kon amper geloven wat Klaus me aan had gedaan. Ik voel me ogen weer dicht zaken. Waarneer ik wakker word voel ik hoe er iemand op me bed kruip “kom drink!” hoor ik vaag ik kan niet plaatsen wie de stem is maar vermoeid draai ik me hoofd weg en sluit ik me ogen weer. Op de achter grond hoor ik nog stemmen weg vallen en vang ik vaag iets op van Klaus zoeken en mijn dood. Ik voel hoe ik weg zak in een diepe slaap. Waarneer ik zachtjes wakker word hoor ik een hoop geschreeuw en gebonk. Ineens vliegt de kamer deur open en word ik wild omhoog getrokken “WAT DENK JIJ!! JEZELF DOOD LATEN GAAN??” abrupt schieten me ogen wijd open en zie ik me moeder woest op bed zitten “is dit wat Klaus gewild had? Dat jij je laat uitdrogen omdat hij iedereen red?” schuldig kijk ik me moeder aan “JIJ DRINKT DIT NU OP ASHLENE!!” ik hoor de stem van me moeder overslaan. Hardhandig drukt ze het glas in me handen. Ik voel hoe me lijf er naar vraagt en ik zie hoe me moeder me dwingend aankijkt. Snel drink ik het op en voel me gelijk een stuk sterker. Een diepe zucht verlaat me mond en sta op uit bed en kijk de tuin in waar Stephan en Elena samen in de stoel zitten te knuffelen gelijk gaat er een steek door me hart. Ik voel hoe Elijah achter me komt staan “kom je moet aansterken!” ik laat me mee trekken voor Elijah. Ineens tilt hij me op en snelt hij naar de badkamer en zet me in bad. Even kijk ik hem vreemd aan “je dacht toch niet dat ik je zou uitkleden?” een zachte glimlach siert me mond en ik zie hoe Elijah zich omdraai en ik trek snel me natte kleren van me lijf en laat me onder het schuim zakken. Ik voel de warmte van het bad me lijf omarmen een zucht verlaat me mond. En ik zie Elijah goedkeurend kijken “ik dacht al dat dit je goed zou doen!” ik lach naar hem en ik zie hoe hij de badkamer verlaat en even later terug komt met een zak met bloed “met een kwartier is deze zak leeg en hou me niet voor de gek ik zie snel genoeg of je het gedronken hebt of niet” ik zag een ouderlijke blik in ze ogen en knikte oké. Ik zag hoe Elijah opnieuw de badkamer verliet en later weer terug kwam met een zak bloed. Ik keek even moeilijk naar de zak bloed maar dit keer won de dorst en ik pakte gelijk de zak toen Elijah de badkamer had verlaten. Na het leeg drinken van de zakbloed liet ik me weer wegzakken in het warme water en sloot ik me ogen even. Maar ineens voelde ik ho ik uit het water werd getrokken en hoe er op me borst gedrukt word. Hoestend en proestend open ik me ogen geschrokken keek ik om me heen “wat probeer jij te doen!!” kwam er woest uit de mond van Elijah. Verward keek ik hem aan “ik lag gewoon in bad mikealson!” gelijk liet Elijah me los en keek me boos aan. Ik snapte niet wat er aan de hand was “je ligt al 3 uur in bad en toen ik binnen kwam lag je bijna blauw aangelopen in bad!” geschrokken keek ik hem aan en liet een zachte sorry over me lippen glijden. Gelijk drukte Elijah me tegen zich en aan wreef over me rug. Ik voel tranen branden achter me ogen maar probeer de brok in me keel weg te slikken “je mag best huilen!” ik zucht en voel hoe de tranen een uitweg vinden “hoe kon hij?” woest sla ik tegen Elijah borst aan. Ik hoor hoe een kuch ze mond verlaat “jeetje jij bent sterk geworden!” ik lach zwak en laat dan Elijah los en loop met de handdoek om me middel naar me kamer en trek makkelijk kleren aan. Ik laat me langzaam via de trap naar benden glijden. En laat me uiteindelijk op een stoel ploffen met een diepe zucht. Langzaam verstrijken zo de dagen voorbij en elke dag lijkt het zelfde. Huilen bij Elijah en dan in makkelijke kleren naar de woonkamer lopen. Totdat ik me bed word uitgetrokken door Rebekah “nu ben ik het zat wij gaan wat leuks doen!” vreemd kijk ik haar aan en schud ik nee en trek ik de deken weer opnieuw over me heen. Die gelijk word weg getrokken door Rebekah. Ineens hoor ik uit de deur post “Zusje ik denk dat je niet veel gaat bereiken bij haar” en ik zie Elijah lachend in de deur opening staan. Ik zie hoe hij langzaam naar me bed loopt en me er in razend snel tempo uit trekt en mij op zijn schouders mee neemt naar de ramen van de kamer. Met een snele beweging maakt hij ze open en gooit mij wild naar buiten. Met een harde klap beland ik in de tuin “BEN JIJ NIET WIJS OFZO IDIOOT!!” roep ik hard naar boven waar Elijah lachedn staat “je bent tenminste wel je bed uit!” woest loop ik naar binnen en raas als een wervelwind naar binnen waar ik gelijk tegen gehouden worden door Stephan “word rustig!!” woest kijk ik Stephan aan en duw hem ruw aan de kant. Gelijk word ik besprongen door Damon die mij ruig naar Stephan sleurt “ASH!! Rustig nou!” ik voel hoe me tanden gegroeid zijn en ik zie de angst in de ogen van Stephan en ondertussen ook bij de rest. Ik ruk me los en loop woest naar boven en sluit me op in de badkamer.