Chapter One.

‘Je kunt me hier niet op sluiten!,’roep ik naar Elijah, hij negeert me en loopt rustig door. ‘Elijah!,’stampend van woede loop ik achter de originele vampier aan. Hij stopt en draait zich naar me toe. ‘Danisha, het is niet de bedoeling dat jij je hier opgesloten voelt. Het enige wat ik probeer, is jou te beschermen. Er zitten heksen achter jou aan en zij zijn samen sterker dan jij alleen, wat al een hele prestatie is,’hij prevelde de zinnen achter elkaar aan, hopend dat dit genoeg zou zijn om mij te sussen. ‘Elijah, verstoppen heeft geen zin. Vroeg of laat komen ze achter me aan. Het is beter om tegen ze te vechten, dan voor ze weg te rennen,’zeg ik, Elijah zucht een keer diep en pakt mijn handen vast. ‘De reden dat ik je heb gered, is omdat je belangrijk bent. Je bent de sterkste heks die ik of wie dan ook heeft gezien. We willen er achter komen waarom, maar het belangrijkste is, dat jij blijft leven,’zegt hij, ondertussen heeft hij me op een stoel gezet die dichtbij ons stond. Hij komt naast me zitten. De frustratie is te lezen in mijn gezicht. ‘Jullie willen mij alleen helpen om mijn magie, niet om mij,’zeg ik, ergens had ik gehoopt dat ik me hier misschien wel thuis zou voelen. Nu voel ik me niets meer dan een gebruiksvoorwerp. ‘Nee, we willen je niet gebruiken voor je magie. We willen je helpen,’zegt hij, ik haal mijn neus even op en ga dan weer staan. ‘Helpen? Waarmee? Je hebt mijn leven gered, maar wat krijg ik er voor terug? Een leven als gevangene,’zeg ik, ik probeer me om te draaien en weg te lopen. Elijah staat echter meteen weer voor mijn neus. ‘Het is nooit de bedoeling geweest voor jou om je te voelen als een gevangene, maar de heksen zijn overal in New Orleans. Ze willen jou magie stelen, omdat jij de sterkste heks bent die er bestaat. We willen weten waarom, omdat we jou magie willen begrijpen. Ik had gehoopt dat jij dat ook wilde, maar na dit krijg ik het idee van niet,’zegt hij,’Wat? Als er iemand meer wil weten over mij, dan ben ik dat zelf wel! Maanden ben ik al alleen, het enige wat ik van mezelf weet is mijn voornaam. Ik ben heel blij dat je me hebt gered, Elijah. Het enige punt waar ik mee zit, is dat ik me niet wil verschuilen voor het gene wat ik zelf ben!,’dat laatste schreeuwde ik bijna in zijn gezicht. Hij lijkt de hoop op te geven en gaat een stukje aan de kant. ‘Danisha, je kent je eigen krachten niet eens. Je hebt ze niet onder controle, als er een heks tegenover je zou staan dan zou je niet eens weten wat je moet doen,’zegt hij dan, hij weet gewoon niet van op houden! ‘Ja en wat verwacht je nu van mij? Ik kan mezelf niet leren hoe ik deze krachten onder controle krijg,’zeg ik, de koude hand van Elijah pakt de mijne weer vast. ‘Dat is waarom het slimmer is om eerst binnen te blijven, waar geen heks je kan vinden. Wij gaan ondertussen opzoek naar een manier om jou te helpen,’zegt hij, de hele tijd heeft hij geprobeert iets duidelijk te maken. Hij deed het alleen op de verkeerde manier. ‘Ok, ik zal binnen blijven, ‘zeg ik tegen Elijah, een voldane glimlach siert zijn mond. ‘Fijn, dankje,’zegt hij dan, nog voor ik een woord kan uitbrengen is hij verdwenen. Daar zal ik nooit aan kunnen wennen.

Een diepe zucht verlaat mijn mond wanneer ik het zoveelste boek terug zet op de plank. ‘Niet kunnen vinden wat je zoekt?,’een harmonieuze stem vult de bibliotheek en met een ruk draai ik me naar die persoon toe. ‘Niklaus, je liet me schrikken,’zeg ik, gevolgd door een opgeluchte zucht. ‘Dat was niet mijn bedoeling, het spijt me,’zegt hij. Ik laat me zakken op een stoel. ‘Waarom zeggen jullie zo vaak dat het jullie spijt? Is dat een nette manier voor sorry of is het ouderwets,’zeg ik, Niklaus grinnikt een keer. ‘Het is meer de manier van opvoeden denk ik,’zegt hij, antwoordend op mijn vraag. ‘Maar nu stel ik dezelfde vraag nog maar een keer, kun je niet vinden wat je zoekt?,’vraagt hij,’Nee, ik zoek een boek waar in staat hoe ik mijn krachten onder controle krijg,’zeg ik, begrijpend knikt hij en aan zijn gezicht te zien, zit hij diep in gedachten. ‘Er is volgens mij geen enkel boek dat je kan leren om je krachten onder controle te krijgen, maar er is wel iemand die je dat misschien kan leren,’zegt hij, meteen sta ik op uit mijn stoel. ‘Meen je dat?,’zeg ik hyper, lachend kijkt Niklaus me aan. Een twinkeling vormt in zijn ogen, plezier. ‘Ja, maar de vraag is alleen of ze wil helpen. Ze heeft een hekel aan me,’zegt hij, een zachte lach komt er uit mijn mond. ‘Om eerlijk te zijn, Niklaus, denk ik dat ze niet de enige is of zal zijn,’zeg ik, beledigend kijkt hij me aan, maar ik kan zien dat hij het niet meent. ‘Ik zal voor je kijken of het mogelijk is dat ze je helpt,’zegt hij terwijl hij op staat. ‘Ga je mij nu ook al verlaten? Elijah is weg, Hayley is spoorloos. Jij bent de enige met wie ik een beetje kan socializeren en nu ga jij ook weg!,’zeg ik gefrustreerd. ‘Waar komt al die frustratie weg?,’vraagt hij, mijn hand gaat naar mijn voorhoofd. ‘Het is gewoon om gek van te worden, zo lang zit ik nu opgesloten. De eerste weken op mijn kamer in bed en nu kan ik nog nergens heen, omdat er een groep stomme heksen achter mij aan zit die mij wil vermoorden voor mijn krachten! Krachten die ik niet eens onder controle heb, ik kan iemand zo maar vermoorden!,’zeg ik, lachend loopt Niklaus naar me toe en pak mijn arm vast. ‘Dat snap ik,’zegt hij, langzaam zakt mijn arm naar beneden. ‘Jammer genoeg zijn er nog dingen die ik moet regelen, maar met het avond eten zal ik er zijn,’hij had de woorden gezegd en was in het niks verdwenen. Wat moet ik nou de hele dag gaan doen?