117.
Gevoelens had ik niet voor hem, het was allemaal over. Misschien moest ik het maar wel doen en er voor gaan. Normaal had ik dat ook gedaan. 'Christina, misschien is het wel iets wat ik moet doen.' Twijfelend keek ze mij aan. Ik knikte en ze liep naar Kirr. Binnen drie dagen zou ik dus op een podium staan. Het kon een ruimte zijn voor 5 mensen maar ook voor 500 mensen. Ik denk aan het ergste dan valt het altijd mee. Kirr en Christina kwamen lachend aanlopen. 'Hoeveel mensen komen er eigenlijk?' Twijfelend keek Kirr mij aan. '300.000.' Mijn mond viel open. 'Mensen?' Hij knikte.
Bill point of view
Audrey en Christina waren verdwenen, Audrey reageerde vaag en Christina was nog erger. Misschien had ik haar niet moeten tegenhouden zodat Tom en Audrey samen zouden zijn. Misschien zou ik haar maar een bericht moeten sturen met excuses, ik wil ook echt weten wat er aan de hand is. 'Kom op Tom! We gaan hier weg.' We liepen in de stad en Tom keek verbaasd voor zich uit. We stonden stil er ik snapte niet wat er aan de hand was. 'Dit is Audrey?' Ik begon te lachen, dit kon toch niet. 'Allia Confeza. Performancé le Samedi.' Ik keek Tom twijfelend aan. Hij pakte zijn telefoon en was druk bezig. 'Kijk..' Hij liet mij een foto zien. 'Dit is Audrey. Ik weet het zeker.'
Er zijn nog geen reacties.