Season 5 Chapter 17

Fabian

We kwamen aan bij de eerste element-loze steden die vol zaten met vuurstrijders van verschillende districten.
Sandra had gezegd dat we ons zouden verdelen over de 3 grote steden.
De vuurstrijders keken verbaasd op toen Nivada, Sergio en ik kwamen aangelopen met een enorme menigte element-loze strijders achter ons.
Hier en daar klonken er wat kreten en juichten wat vuurstrijders ons vrolijk toe.
We liepen door de eerste stad heen en kwamen vervolgens aan bij de tweede stad, die aan de andere steden vast gegrensd lag.
In de verte zag ik heel onze groep al staan, met Sandra in het midden, omringd door alle leiders van de districten.
Ze kwamen direct op ons afgelopen en bijna van iedereen viel de mond open.
‘Fabian!’ riep Sandra geschrokken. ‘Hoe kom je aan dat enorme leger?’
‘Dit mijn beste vuurkoningin, zijn de inwoners van Cornelius’ City. Ze zijn bevrijd van Cornelius en vechten nu met ons mee in de oorlog tegen het ijsvolk’ zei ik blij.
‘Ongelofelijk’ zei Vera. ‘Ik zei toch dat Fabian altijd met iets positiefs terug komt als hij op een ‘missie’ is geweest’.
‘Bizar’ zei Sandra. ‘Echt werkelijk bizar’.
‘Dus, wat is het plan?’ vroeg Nivada.
‘We blijven in deze steden tot het donker wordt, daarna vertrekken we naar het ijsrijk’ zei Sandra. ‘Marcus, als jij met jouw mannen zo vriendelijk zou zijn om de wapens uit te delen aan de element-loze strijders’.
Marcus knikte en liep samen met een groepje vuurstrijders richting een aantal enorme karren waar zwaarden, bijlen, pijlen en bogen lagen.

De avond begon te vallen en de zon zakte langzaam weg achter de bergen waartussen we verscholen zaten.
‘Dus Cornelius is dood?’ vroeg Sandra.
‘Dat klopt’ zei Sergio. ‘Van hem zullen we geen last meer hebben’.
‘Wist jij dat er in Cornelius’ City ook vuurstrijders en ijsstrijders zaten?’ vroeg ik aan Sandra.
‘Dat is onmogelijk’ antwoordde ze.
‘Het is toch echt waar’ zei ik. ‘Toen Cornelius dát zag, begaf hij het’.
‘Vind je het gek’ zei Sandra lachend. ‘Zijn stad was dus een grote leugen. Hij pronkte altijd met zijn leger wat bestond uit de sterkste strijders van de element-loze steden’.
‘Het was prachtig om te zien’ zei Nivada lachend.
‘Ik wil graag een toast uit brengen’ zei Sandra die haar glas hief.
‘We hebben morgen en misschien zelfs de dagen die zullen volgen een zwaar gevecht voor de boeg, maar ik weet zeker dat we samen als team het geweldig zullen doen. En mochten we een van ons verliezen, weet dan dat ik trots ben op jullie allemaal, stuk voor stuk. Proost!’
‘Proost!’ riep iedereen in koor en we hieven het glas.
In mijn ooghoek zag ik ineens een schaduw wegschieten.
Ik stond op en liep zonder dat iemand het in de gaten had, weg van de groep.

Ik liep langs een rij huizen en ging vervolgens de hoek om, waar ik de schaduw had zien wegschieten.
Op de grond in een cirkel van ijs, lag een briefje met mijn naam erop.
Ik pakte het briefje op en liet mijn ogen glijden over de woorden.

Fabian,

Dit is het laatste berichtje wat je van mij zult krijgen.
Het was een geweldige zet om Cornelius’ City te bevrijden van Cornelius zelf.
Over een paar dagen, of misschien morgen zelfs al, zal je het opnemen tegen mijn familie, want ja, ik ben een lid van de koninklijke ijsfamilie.
Misschien kom ik om tijdens het gevecht, maar ik zal er alles aan doen om in leven te blijven en dan misschien, wanneer de tijd rijp is in de toekomst, zal ik je alles vertellen over waarom ík The Frozen Princess ben geworden.
Weet dat ik dit allemaal voor een speciale reden heb gedaan en gelukkig is mijn missie geslaagd.
Tot morgen op de veldslag en hopelijk zie ik je daarna terug in de toekomst.

The Frozen Princess

Ik hield het briefje stevig vast en liet het vergaan tot as.
Wie The Frozen Princess ook mocht zijn, ze had mij de afgelopen tijd erg goed geholpen.
Ik liep terug naar onze groep en ging weer zitten op mijn plaats.
‘Wat was je doen?’ vroeg Vera.
‘Ik ging even naar het toilet’ loog ik.

Lilly

‘Het spijt me, maar waar kan ik de leiders vinden van deze aanval?’ vroeg ik aan twee vuurstrijders.
‘Die zitten iets verderop, kan ik iets voor je betekenen?’ zei de rechter vuurstrijder.
‘Ik ben hier voor Vera, Liam, Melodie en Fabian’ zei ik.
‘En u bent?’ vroeg de andere vuurstrijder.
‘De verloren zus van Melodie’.
De vuurstrijders keken elkaar aan en knikte vervolgens.
‘Volg ons maar’.
Mijn hart ging als een gek tekeer en langzaam liepen we op een groep af die rondom een kampvuur zaten.
‘Het spijt me dat ik jullie, maar er is iemand voor jullie’ zei de rechter vuurstrijder. ‘En dan met name voor Melodie, Vera, Liam en Fabian’.
Ik zag dat ze allemaal tegelijkertijd op stonden en kippenvel schoot over mijn lichaam toen ik Melodie kern gezond zag staan.
De vuurstrijders deden een stap opzij en langzaam liep ik naar voren.
‘Melodie’ fluisterde ik toen ik oogcontact had met mijn zus.
De ogen van mijn zus, neef en nicht werden groot en Melodie sloeg haar hand voor haar mond.
‘Dit kan niet waar zijn’ zei ze direct.
‘Ik ben het echt’ zei ik.
Melodie rende op me af en sprong huilend in mijn armen.
‘Ik heb je zo gemist’ snikte ze.
‘Lilly?’ hoorde ik Fabian vragend zeggen.
‘Dit is onmogelijk’ zei Vera die mij samen met Liam omhelsde.
‘We hebben je vermoord zien worden door de Bokkenrijders’ zei Melodie vol ongeloof.
‘Een waarzegster uit Cornelius’ City heeft me tot leven gebracht’ zei ik. ‘Ik heb ook geen idee waarom of hoe’.
‘Margaery?’ vroeg Fabian vol ongeloof terwijl hij op me af kwam.
Ik omhelsde Fabian en keek vervolgens weer naar mijn familie.
‘Ik ben weer terug’ zei ik door mijn tranen heen.
‘Tanja’ zuchtte Melodie.
‘Ik weet het’ zei ik. ‘Ik weet alles. Margaery heeft me alles laten zien. Ze is een geweldige vriendin geworden en weet alles over het verleden, heden en toekomst. Ze was geweldig voor me’.
Melodie sprong weer in mijn armen en ik omhelsde haar nog een keer.
Ondertussen zag ik Fabian en Nivada een angstige blik uitwisselen.