Moondance

Het maanlicht streelde de huid van haar gezicht. Het was vreemd om het zo te zien, hij had haar nog nooit onder de volle maan gezien. Ze liepen al een tijdje, af en toe verlichtte de maan haar gezicht zoals nu, maar er waren ook momenten waarop het duister was. Geen oncomfortabel duister, het leek alsof het hun lijven streelde. Alsof het verlangde naar de warmte die ze hadden, de gevoelens die ze voor elkaar deelden. Het was el een tijdje geleden dat een van hun gesproken had. Op zich hadden ze ook geen woorden nodig, de stilte die er hing werd alleen lichtjes verstoord door de wind die op een rustig tempo soms door de bomen joeg en de bladeren deed ritselen. ze hadden ook geen gesprek nodig, de sfeer die de stilte schepte was een van veiligheid en vertrouwen. Toch voelde hij de drang om te spreken, zijn lijf rilde dus besloot hij dat dat zou zijn waar hij over zou spreken.
'Het is best koud.' Het klonk in zijn oren meer alsof hij maar iets zocht om over te praten, alsof hij bang was voor het duister. Dat mocht ze absoluut niet denken, ze mocht hem geen angsthaas vinden.
'Zo koud is het niet, wacht.' Hij voelde hoe ze aan zijn hand trok als gebaar dat hij stil moest gaan staan. Voorzichtig zette hij zijn voeten in de grond en stopte toen hij zeker wist dat hij niet zou vallen. Warmte raakte zijn huid, toen hij voelde wat het zou moeten zijn dat hem verwarmde voelde hij een deken over zijn schouders hangen. Met een hand probeerde hij hem klunzig strakker om hem heen te slaan om het minder koud te krijgen.
'Beter zo?' Ze klonk best bezorgd, had hij dan toch de fout gemaakt dat hij haar zich zorgen om hem liet maken. Hij knikte maar, hij was niet eens zeker of ze het had gezien, maar hij hoopte dat ze stopte met zich zorgen te maken. Het duurde niet lang voor ze opnieuw aan zijn hand trok, hij stopte weer maar voelde gelijk hoe ze hem meetrok. Ze wees naar een open plek met in het midden een grote boom, hij kon maar net de schaduw van haar hand onderscheiden van de stammen van de bomen. Het was een verbazingwekkend uitzicht toen hij eindelijk tussen de bomen vandaan stapte en het korte gras van de open plek onder zijn voeten voelde. De grond werd gesierd door kleine witte bloemen en hij kon eindelijk de miljoenen sterren aan de nachtelijke hemel zien. Hij had niet gemerkt dat hij zijn adem had ingehouden totdat hij moeilijk lucht kreeg en blies snel weer uit. Een snelle blik naar haar liet hem zien dat zij hetzelfde dacht als hij. Het duurde even voordat ook maar een van hen zich bewoog, maar uiteindelijk was zij het die hem zachtjes meetrok naar de boom in het midden. Ze gebaarde dat hij moest gaan zitten, voorzichtig liet hij zich tegen de stam van de boom zakken. Naast zich voelde hij dat ze hetzelfde deed. Het was maar een gok, maar hij gokte juist en sloeg een arm om haar heen, met de andere zocht hij haar hand. Misschien was het klunzig hoe hij het deed, maar na meerdere pogingen had hij haar hand wel gevonden. Ze keek hem even verbaasd aan, hij kon niet alle emoties in haar ogen onderscheiden maar het maanlicht gaf hem wel een idee van wat ze dacht en wilde. Hij liet haar hand los en strekte zijn hand uit, hij wist niet precies hoever hij moest strekken dus deed hij het voorzichtig. Opgelucht voelde hij met zijn vingertoppen de huid van haar gezicht. Zacht drukte hij even zijn lippen op de hare, de aanraking kalmeerde hem en verwarmde zijn lijf. Ze pakte zijn hand van haar gezicht waardoor hij ook gelijk de kus verbrak. Heel zacht begon ze een wijsje te neuriën. Zachtjes trok ze hem aan zijn hand omhoog en leidde hem een stukje bij de boom vandaan, hij had geen idee wat ze van plan was.
'Beweeg mee.' Ze fluisterde het zo zacht dat hij had kunnen denken dat het gefluister van de wind was. Hij voelde hoe ze hem zachtjes maar duidelijk een stukje naar achter trok. Voor hij het doorhad waren hun lijven verwikkeld in een elegante, liefdevolle dans. Het maanlicht wierp schaduwen op de grond, maar dat was niet waar hij op lette, hij was verloren geraakt in haar ogen. Ogen die hij met alle liefde in de wereld met de zijne vasthield.