Season 5 Chapter 16

Lilly

‘Lilly, wakker worden’.
Ik zat direct overeind in bed en ik keek Margaery aan.
‘We moeten onze spullen gaan inpakken’ zei ze.
‘Waarom?’ vroeg ik.
‘Onze verlossing komt vandaag’.
‘Wat bedoel je?’ vroeg ik nog half slaperig.
‘Dat zal je wel zien’ zei ze.
Ik stapte uit bed en begon mijn spullen in een tas te doen.
Ik liep naar mijn nachtkastje toe en pakte het fotolijstje op waar ik samen met Melodie en Tanja vrolijk op stond.
‘Ik kom eraan Melodie’ fluisterde ik tegen de foto.
‘Ik kom eraan’.

Fabian

Het was nog vroeg in de ochtend en hier en het was nog stil in het koninklijke district.
Ik sloop met Nivada en Sergio over de gangen en voorzichtig liepen we naar buiten.
‘De wolven zitten in kooien een stukje verderop’ zei Sergio.
‘Waar gaan jullie heen?’ vroeg een stem ineens achter ons.
We draaiden ons om en keken Sarah betrapt aan.
‘We gaan op een missie’ zei ik.
‘En weet mijn nicht hier vanaf?’ vroeg Sarah.
‘Nee, maar dat is ook niet nodig. Vertrouw me, alsjeblieft’ zei ik.
‘Vanavond vertrekken we naar de element-loze steden’ zei Sarah.
‘Geen zorgen, we zullen er op tijd zijn. Zeg dat tegen Sandra alsjeblieft. Je moet ons vertrouwen’.
Sarah knikte, draaide zich om en liep vervolgens weer weg.
‘We halen de wolven en gaan hier vandaan’ zei ik.

Toen ik het aantal wolven had gezien, schrok ik van het aantal.
‘Het zijn er een stuk minder’ merkte ik op.
‘Ik heb veel verlies geleden gisteren met de verovering’ zei Sergio. ‘Het aantal is ongeveer gehalveerd’.
We hadden het district verlaten en liepen richting Cornelius’ City.
‘We hebben geluk dat district 1 niet ver weg van Cornelius’ City ligt’ zei Nivada. ‘Wat is precies jouw plan?’
‘Wij halen samen een gedeelte van de muur naar beneden. De mensen zullen de kans grijpen en de stad verlaten. Sergio zal met zijn wolven de eventuele aanvallende wachters bevechten terwijl wij de mensen opvangen en overhalen om met ons mee te vechten’.
‘Dit gaat never en nooit goed gaan’ zei Nivada.
‘We zullen zien’ zei ik. ‘Mocht het uit de hand dreigen te lopen, vluchten we gewoon’.
Nivada draaide met haar ogen en met z’n drieën naderden we de eerste element-loze dorpen.

Cornelius’ City was ongeveer nog een half uur lopen.
We keken uit op de stad vanaf de berg waar ik had staan toekijken toen het ijsleger de stad aanviel.
‘Zijn jullie er klaar voor?’ vroeg ik.
Sergio en Nivada knikte en Sergio rende met zijn wolven de berg af.
Nivada en ik vlogen de lucht in en bleven hangen ongeveer 100 meter verwijderd van de stad.
We bundelden onze krachten en schoten samen één grote lichtstraal af die met een oorverdovende knal tegen de muren op botste.
Alarmbellen weerklonken direct en de luikjes gingen open waar honderden pijlen op ons gericht werden.
Nivada en ik vielen nog een keer aan en de muur begon vanaf bovenaf te smelten.
‘Moet je kijken’ zei Nivada. ‘Ons licht is zo warm, dat het goud doet smelten’.
‘Of, het goud is gewoon nep’ zei ik. ‘Net zoals de goede bedoelingen van Cornelius’.
Het eerste gedeelte van de muur stortte in en honderden pijlen werden op ons afgeschoten.
Nivada creëerde een krachtig schild waartegen alle pijlen op botste.
Vanuit het ingestorte deel kwamen honderden mensen tegelijkertijd naar buiten gerend, gevolgd door wachters in gouden pakken.
De wolven van Sergio kwamen direct in actie en sprongen tegen de wachters op.
Nivada vloog naar beneden en vanaf boven af zag ik dat ze tegen de menigte sprak.
Ik deed opnieuw een aanval en een tweede gedeelte zakte langzaam weg en opnieuw kwam een enorme menigte naar buiten gerend.
Plotseling zag ik dat Cornelius, omringd door meer dan 30 gouden wachters naar buiten kwam gelopen.
De wachters probeerden de menigte nog aan te vallen, maar de mensen waren met teveel.
Steeds meer wachters vielen dood neer op de grond door de zwaarden en pijlen van de inwoners van de stad.
Cornelius begon hysterisch te roepen en probeerde nog zoveel mogelijk mensen tegen te houden.
Hier en daar werd er een nek gebroken door de handen van Cornelius, maar de meeste mensen wisten niet hoe snel mogelijk ze bij Nivada moesten komen.
Ik vloog naar beneden en ging voor Cornelius staan.
‘Ik zei toch dat ik me aan mijn woorden zou houden’ zei ik.
Cornelius negeerde mij en ging rende als een doorgedraaide dwaas tussen zijn inwoners door.
‘JULLIE BLIJVEN HIER!’ schreeuwde hij. ‘DEZE STAD BESTAAT AL MEER DAN 10 GENERATIES EN IK ZAL DIE TRADITIE NIET VERBREKEN!’
Cornelius pakte een zwaard af van een van zijn wachters en ging sloeg er als een idioot mee in het rond.
‘JULLIE BLIJVEN HIER!’ herhaalde hij nogmaals.
Steeds meer mensen kwamen in actie tegen de wachters en plotseling zag ik de eerste inwoner vuursturen.
Steeds meer vuursturende mensen doken op de wachters af, maar gek genoeg zag ik ook ineens mensen ijssturen.
De ogen van Cornelius werden groot en schreeuwend zakte hij door zijn knieën.
‘NEEEEE!’ schreeuwde hij.
Sergio liep met twee wolven op hem af en keek Cornelius diep in zijn ogen.
Toen keek hij naar een van zijn wolven en knikte.
‘Dood hem’ sprak hij tegen de wolf.
De wolf sprong op Cornelius af en maakte een einde aan de tirannie van de laatste Cornelius.

Ik vloog direct naar Nivada toe die de mensen nog steeds aan het toespreken was.
‘Er is een oorlog gaande tussen ijs en vuur, en die moet stoppen. Vandaag trekken de vuurstrijders naar het ijsrijk toe om de koninklijke ijsfamilie ten val te brengen. WIE STRIJDT ER MEE?’
Bijna heel de menigte sloeg een kreet, op een klein groepje mensen na.
‘Wij willen in deze strijd geen partij kiezen’ zei de voorste man. ‘Wij als ijsstrijders willen niets te maken hebben met deze oorlog. We trekken naar het zuiden van het ijsrijk, om daar een nieuw leven te starten zodra de oorlog over is’.
‘En dat accepteren wij’ zei ik.
Het groepje ijsstrijders knikten en renden vervolgens richting het zuiden.
Nivada vloog de lucht in en omhelsde mij.
‘Het is gelukt!’ riep ze blij.
‘Op naar de element-loze dorpen, waar we ons zullen aansluiten bij het leger van Sandra’.
‘Let’s go’ zei ze blij en met heel de menigte achter ons, vertrokken we richting de element-loze dorpen, waar het leger van Sandra op ons zou wachten.

Lilly

Margaery en ik verlieten als een van de laatste de stad en liepen met een grote bocht om het lijk van Cornelius heen.
‘Fabian’ fluisterde ik toen ik hem zag wegvliegen met heel de menigte achter zich aan.
‘Volg hem’ zei Margaery achter me. ‘Wees herenigd met je zus’.
Ik draaide me om en omhelsde Margaery.
‘En jij dan?’ vroeg ik.
‘Ik heb andere plannen lief kind’ zei ze. ‘Maar wees niet getreurd. In de toekomst zullen onze wegen elkaar weer kruisen’.
‘Tot in de toekomst’ zei ik.
‘Tot in de toekomst, Lilly’ zei ze.
Ik draaide me om en rende zo snel mogelijk de menigte achterna.
Op weg naar mijn lieve zus Melodie.