5. And the sun will set for you

[Charlotte Point of view]

Aan de ene kant van de hal bevind Draco zich, aan de andere kant sta ik voorover gebogen en met mijn handen ben ik zachtjes op mijn benen aan het slagen. ‘Kom hondje hondje, kom hondje’ Draco kijkt mij maar raar aan. Kijkt een paar keer rond zich heen en roept dan terug: ‘Charlotte, voel je je wel goed? Er is hier geen hond’ ik zet me recht en trek een wenkbrauw omhoog. ‘Jawel’ Blaise tikt Draco aan en fluistert iets in die laatste zijn oor. Draco’s lach die luttele seconde eerder op zijn gezicht te lezen stond verdwijnt als sneeuw voor de zon. Met een zielig gezichtje kijkt hij me aan, maar toch ik weet gewoon dat ik hem geen ‘pijn’ gedaan heb. Hoogstens zou ik hem misschien gekwetst hebben. Mijn haren slaag ik over mijn schouder heen en hou mijn hoofd een beetje schuin. Met mijn vinger doe ik teken dat ze moeten komen. Draco geeft me direct een por in mijn zij zodat ik een gilletje los laat. ‘Draco’ ik zucht. Hij zal nooit normaal worden. Blaise grinnikt, en zodra hij Mia ziet is hij weg. Nu zitten jullie te denken Mia en Blaise. Vergeet het, ze kunnen gewoon geen koppel zijn, daarvoor zijn ze te verschillend, geloof me normaal weet ik zo’n dingen niet maar bij die twee ben ik zeker van. ‘Ze zijn lief samen he?’ ‘Draco, ze gaan nooit iets met elkaar krijgen. Ze zijn één te verschillend en twee ze zijn te goede vrienden’ ‘Dus je bedoeld dat wij ook nooit iets met elkaar kunnen krijgen?’ ik draai met mijn ogen en zucht. ‘Wat?’ ‘Waar jij allemaal aan denkt wil ik dus echt niet weten’ een korte grinnik ontsnapt uit zijn mond. ‘Dit kindje meent dat wel allemaal hoor’ beledigd kijk ik hem aan, zijn hare die helemaal in de war liggen, zijn prachtige grijze ogen, precies de zee, niet elke zee is blauw hoor. Met daar onder zijn neus, het puntje wijst net een tikkeltje naar boven, in het eerste op zicht zou je het niet zien. En daar onder zijn lippen, alle twee rood en perfect gevormd. Nu denk je zeker, oh nee ze is verliefd, wel raad nog maar is. Verliefd op hem, ik denk niet dat het er ooit van gaat komen, niet dat ik het erg vind, ik bedoel hij is mijn beste vriend. Maar meer nee, ik bedoel maar het zou gewoon raar aan voelen.

‘Als je nu niet uit je bed komt ga ik een emmer water halen!’ Mia is duidelijk geïrriteerd. Met moeite open ik 1 oog dat ik ook snel sluit door de lichtinval door het raam. ‘Oke ik ga nu de emmer halen’ snelle geluiden vullen mijn oor op. Ik grom, als ze het waagt. Mia kennende doet ze het nog echt ook, met een gezicht dat op onweer staat zwier ik elegant mijn benen over de rand van mijn bed en rek me uit. Als ik juist kleren uit de kast pak komt Mia, met een emmer water, binnen gestormd. Als ze mijn verbaasde blik ziet zet ze de emmer neer, duwt me de badkamer in en roept nog ‘Je krijgt 10 minuten’ gelukkig ben ik niet een van die modepopjes en kan ik mijn rode lippenstift in de leerlingenkamer aan doen, na 8 minuten ben ik de badkamer uit en zoek ik mijn leren vest en nog een paar hakken. Zwarte pumps, een smalle donkere jeans, wit topje, zwarte leren vest en lange zwarte ketting dat heb ik aan als ik de trap afloop als ik naar de leerlingenkamer ga. Die is natuurlijk nog helemaal niet vol, de meeste liggen nog in hun bed. Hoe ik dat weet? Wel Mia heeft de irritante gewoonte om me tegen half 8 in de leerlingenkamer te krijgen, zodat ze daar niet alleen moet zitten als ze gaat mediteren. Mijn spiegel haal ik boven en doe de rest van mijn make-up op. Na een dik half uur komen de andere leerlingen eindelijk uit hun bed. Mijn voeten liggen op het bijzettafeltje. En Mia zit voor de haard te mediteren. ‘Emma’ een van de boeken die auteur Jane Austen heeft uitgegeven ligt op mijn schoot, het is mijn lievelingsboek, waar ik elke zaterdag- en zondagochtend in lees als Mia mediteert. Esmé komt de leerlingenkamer binnen, even gracieus als altijd. Elk jaar laat ze een verpletterende indruk achter op de nieuwe leerlingen. Hoe iemand zo mooi en elegant in Slytherin kan zitten blijft een grote vraag voor ons. Van Mia was het wel te verwachten, dat kind doet er alles voor om haar zin te krijgen en ze heeft natuurlijk een typisch eigen willetje. Dat ze altijd moet doordringen. Esmé zet zich naast me neer en pakt het boek van mijn schoot af. ‘Weeral?’ ‘Het is mooi’ moderne verhalen moet je me niet geven, zo’n oude boeken van schrijfsters zoals Jane Austen en Emily Brontë.

Mia loopt huppelend vooruit door de gangen. Als je haar niet kent zou je haar voor gek verklaren, wat ik eigenlijk nog altijd doe. Esmé grinnikt, ze is een soort moedertje voor ons, ze zal altijd zeggen als we domme dingen doen maar ons zelf laten beslissen of we het toch doen of niet. Misschien komt het omdat ze de oudste is thuis, ze heeft 3 zusjes en 4 broertjes, ja ik weet het veel. Ineens steekt Mia haar hoofd om de hoek en trekt haar wenkbrauw op. ‘Wat?’ ‘Draco en Blaise lopen achter jullie’ ik draai me op en kijk recht in het gezicht van Draco. ‘Mia, we wouden ze laten verschieten’ ‘Sorry’ hoor ik nog en hoor daarna nog haar hakken door de gangen echoën, die heeft veel honger. Blaise slaagt een arm rond mijn schouder en de andere rond die van Esmé waar hij druk mee begint te praten. Draco draait met zijn ogen en begint samen met mij de tactiek voor zwerkbal te bespreken ik ben de allereerste vrouwelijke drijfster in het zwerkbal team van Slytherin, en samen met Patty Park de enige twee meisjes die dit jaar in het team zitten.