O44 • Let me go...

'Heb je al enig idee wie je mee gaat nemen naar het kerstbal van Slughorn?' vroeg Hermione mij terwijl ze haar vingers over de oude boeken liet glijden. We waren in de bibliotheek aangezien wij beiden nog huiswerk moesten maken. Een raar gevoel bekroop mij toen ik terug dacht aan vorig jaar rond de kerst. Toen hadden Hermione en ik precies het zelfde gesprek gevoerd op precies de zelfde plek.
'Laat me raden. Dit is nu het moment waarop ik zeg: nee, ik heb nog geen idee. En waarop jij dan zegt: Waarom ga je niets samen met Audrey?. Want je kunt Malfoy nog steeds niet uitstaan en je bent bang dat zij hem zal meenemen naar het feest.
Hermione draaide zich met verbaasde ogen om. 'Hoe-?'
'Dit zelfde gesprek hebben wij vorig jaar ook gehad, Hermione.' legde ik haar uit. Ik kon een kleine grinnik niet onderdrukken bij het zien van haar gezicht en richtte mij toen op een rij boeken waar ik geconcentreerd tussen zocht. 'Maar ik zal erover nadenken.'
Ik hoorde Hermione iets in zichzelf mompelen maar ik bestat er niet veel aandacht aan. Ik fronste kort mijn voorhoofd en draaide mij toen langzaam weer naar haar om. 'Heb jij trouwens ook iets raars gemerkt tussen Audrey en Malfoy?' Ik merkte hoe Hermione halverwege haar handeling plots stopte. Voor enkele seconden zei of deed ze niets, maar toen draaide zij zich langzaam naar mij om en keek mij met een ongeruste blik in haar ogen aan.
'Dat heb ik zeker gemerkt. Al sinds de eerste schooldag van dit jaar.' mompelde zij zacht. 'Ik ben dus niet de enige die het heeft opgemerkt blijkbaar.
Ik zuchtte. 'Nee, zeker niet.' Ik keek even om mij heen om te kijken of er iemand was die mee luisterde. Ik boog mij iets dichter naar Hermione toe en begon verder te praten op een fluistertoon.
'Een paar weken geleden vroeg Dumbledore mij bij hem langs te komen. Hij wilde over Audrey praten en het feit dat ze nauwelijks nog meer bij hem op bezoek kwam.' Ik koos mijn woorden nauwkeurig, aangezien Hermione en Ron nog steeds niets van Audrey haar krachten wisten. 'Hij vertelde mij zelfs dat wanneer ze bij hem was, ze niet meer zo openlijk met hem sprak als zij voorheen deed. Alsof ze iets verborgen houd en hem niet meer vertrouwd.'
Hermione fronste haar voorhoofd diep. 'Audrey die Dumbledore niet meer in vertrouwen neemt? Dat is nieuw, en zeer apart.'
Ik knikte. 'En betreft tussen Audrey en Malfoy; in het begin van het schooljaar leek het haast alsof Audrey zich geforceerd voelde om in zijn buurt te zijn. Weet je nog in de trein dat ze bij ons zat en Malfoy haar was komen halen?'
Hermione knikte. 'Ze leek haast bang voor hem.'
'Inderdaad.' Mijn gedachten schoten alle kanten uit naar mogelijke oorzaken van Audrey haar vreemde gedrag. 'Denk je-?'
'Nee, natuurlijk niet!' onderbrak Hermione mij abrupt. 'Audrey zou zich nooit bij hem aansluiten!'
'Dat weet ik ook wel, maar wie weet wat er allemaal gebeurt is tijdens haar verblijf in Malfoy Manor.' Plots herinnerde ik mij iets weer. 'Toen ik haar in de trein vroeg hoe zij het had gehad met Draco zijn familie, antwoordde zij heel afstandelijk. Ze ontweek de vraag haast bijna.'
'Harry, er klopt hier duidelijk iets niet.' mompelde Hermione. Ze draaide zich weer om naar de boekenplanken. 'Ik weet niet wat het is, maar dit alles klopt gewoon niet.'
Ik was het totaal met Hermione eens. Ik wist nou niet of het aan Audrey haar gedrag lag, het feit dat ik Malfoy gewoon niet mocht of omdat Voldemort sterker leek te worden, er klopte iets niet aan dit alles.
'Laten we er maar niet te veel over nadenken, voor we dadelijk conclusies gaan trekken die niet kloppen. Audrey is en blijft onze vriendin en ik wil liever geen argwaan bij haar opwekken.' zei Hermione, en met die woorden was het onderwerp ook afgelopen.
Voor enkele minuten zeiden wij beiden niets meer tegen elkaar en zochten enkel in stilte naar de boeken die wij nodig hadden. Toen, na iets wat een eeuwigheid leek te hebben geduurd, besloot Hermione de stilte te verbreken.
'Er gaan trouwens roddels rond dat Ramilda een liefdesdrank voor je aan het maken is.' zei Hermione.
Verbaasde draaide ik mij weer naar haar om. 'Echt waar?!' Ik kon het niet laten mij gevleid te voelen. 'Waarom?'
Hermione draaide zich nu ook om en keek mij serieus aan. 'Het is niet iets om trots op te zijn. Ze wilt dat jij haar mee vraagt naar het kerstbal.'
Ik kon een brede grijns niet onderdrukken. 'Nou, dan is het duidelijk wie ik zal meenemen.' grapte ik.
'Harry!' Hermione gaf mij een stomp op mijn bovenarm. 'Je kunt niet zomaar de eerste de beste meenemen.'
Ik wreef pijnlijk over mijn bovenarm en keek haar verwijtend aan. 'Ik maakte maar een grapje.' Hermione keek mij hoofdschuddend aan. 'Ik beloof dat ik iemand zal meenemen die ik aardig vind. Iemand cool.'
Hermione glimlachte nu goedkeurend en ging toen weer verder met tussen de boeken te snuffelen.
'Wie neem jij eigenlijk mee?' vroeg ik haar nieuwsgierig.
'Dat is een verassing.' zei Hermione die duidelijk niets zou verklappen. 'Je zult het wel zien wanneer de tijd er is.'
Lichtelijk nieuwsgierig ging ook ik verder met het zoeken naar de juiste boeken. 'Ik kan niet wachten.'