Seventeen

hij pakt me stevig vast en zoent me gretig terug. zachtjes duwt hij me tegen het bureau aan waar ik op ge zitten. zijn lippen verplaatsen zicht van mijn mond, naar mijn wang, via mijn oor, in mijn nek naar mijn sleutelbeen. ik kan een zachte kreun niet onderdrukken. het is al zo lang geleden dat ik zo dicht bij iemand was en zou willen dat ze nog dichterbij zouden zijn.

" alles oké daar binnen?" horen we Tom aan de andere kant van de deur vragen.
" ja hoor, er viel alleen even wat van tafel." zij bill zo geschrokken toen hij meteen weer overeind stond. ik keek angstig naar de deur. bills haar zat helemaal door de war, zijn shirt was half uit, mijn haar zat ook helemaal door de war, had een verhit hoofd en een ontblootte schouder. ik deed een schietgebedje dat Tom niet binnen zou komen.
" oh, zijn jullie bijna klaar? ik verveel me!"
" ja hoor, we oefenen het nummer nog een paar keer en dan kijken we wel even."
" oke, wel opschieten."

toen ik de voetstappen van Tom weer weg hoorde lopen van de deur durfde ik pas weer adem te halen. de mood was nu totaal verpest waardoor we besloten om het nummer nog een paar keer te oefenen, maar het zat er helemaal in. daarna liep ik de studio weer uit, gevolgd door bill. hij liep zo dicht achter me dat ik zijn warmte op mijn armen velde, ik kreeg er kippenvel van en vlinders in mijn buik.
" eindelijk!" riep Tom uit die in een vreemde houding op de bank lag.
" wat gaan we doen?" riep hij enthousiast toen hij van de bank op sprong.
" geen idee?" zij Bill schouder ophalend
" zullen we uit gaan?"
"wat? ik ben kapot!" riep bill uit die op de sofa neer plofte.
" saai! ik wil wat gaan doen!"
" kunnen we niet gewoon hier een film kijken of zo?"
"laten we dan naar de bioscoop gaan! er draait een nieuwe horror die we nog niet gezien hebben."
" oke……"
" ga je ook mee?" vraagt Tom dan aan mij.
"uhm, nee sorry, ik moet morgen weer vroeg op, werk en zo." loog ik.
" jammer, dan zetten we je even thuis af!"
"nee dat hoeft niet, dat is helemaal de andere kant op!"
" doe niet zo gek! we laten je niet nog zo laat alleen de metro pakken."

na nog wat tegenstribbelen hadden Tom en bill me toch over gehaald. ik liep achter ze aan naar de garage onder het gebouw waar Tom achter het stuur ging zitten. in ging achterin zitten, en bill kwam tot mijn verbazing naast me zitten. ik gaf hem een stiekem lachje. Tom had harde R&B muziek op staan, waar ik zelf niets aan vond. Bill pakte stiekem mijn hand vast en wreef met zijn duim over de rug van mijn hand. stiekem keken we elkaar de hele tijd eventjes aan. ik probeerde uit alle macht mijn lag te verbergen waardoor ik nog meer begon te glimlachen. uiteindelijk kwamen we bij mijn appartement en stapte ik uit, gevolgt door Bill die nu wel voorin zou gaan zitten.

toen ik om de auto heen liep pakte hij me snel vast en zoende me nog even.
"en tom?" zij ik terwijl ik hem verschrikt aan keek.
" vanaf hier ziet hij dat niet." beloofde Bill me.
" oke, dan zie ik je zaterdag?"
" ja, smsen of bellen we nog?"
" komt goed!"

ik gaf hem nog een knuffel en nam toen afscheid. ik wilde hem eigenlijk helemaal niet los laten, toch deed ik dat. toen ik boven kwam zakte ik op de bank neer. mijn binnenste ontplofte bijna, zo gelukkig voelde ik me. toch had ik besloten niet mee te gaan met de jongens, hoe jammer in dat vond. maar er zouden ongetwijfeld mensen zijn die Bill en Tom zouden herkennen, dus dan zouden er in mum van tijd paparazzi zijn, en zou mijn plek in de competitie in gevaar kunnen komen, als ze me zouden beschuldigen als valsspeler. vrij snel daarna viel ik op de bank in slaap.