De hereniging

Jake en Amy hadden Ingrid getroost en Amy was samen met haar het eerst gaan slapen. Ik zelf had niet zo goed geweten wat ik had moeten doen. Best ongemakkelijk. Jake en ik zouden de eerste wacht hebben dus ik zak neer op een zacht plekje en maak het mezelf gemakkelijk. Nog geen 2 minuten later komt Jake naast me zitten. 'Hey, hoe gaat het?' Vraagt hij bezorgd. Ik kijk hem verbaasd aan, zijn jarenlange vriendin is weer terug en hij vraagt aan MIJ hoe het gaat? 'Ik bedoel met je steek.' Verduidelijkt hij. Oh. Ik word rood. 'Euh, gaat wel goed hoor.' De waarheid is dat het brand als een gek, maar ik ga liever ter plekke dood dan hem vervelen met mijn kleine kwaaltjes. 'Hm.' Hij kijkt me aan en ik zie dat hij me niet echt gelooft. 'Het moet volgens mij best awkward zijn.' Mijmert hij hard op. 'Wat?' Ik kijk hem vragend aan. 'Nou, nu een hele goede vriendin opeens weer opduikt, voelde je je niet buitengesloten?' Ik bloos. Natuurlijk had ik me buitengesloten gevoeld, maar ik mocht niet egoïstisch zijn. 'Als je maar weet dat... nee laat maar.' Zei hij ongemakkelijk. 'Als ik wat maar weet?' Vroeg ik nieuwsgierig. Hij bloosde ook. 'Als je maar weet dat jij voor mij het meest speciaal bent.' Een warme gloed trok door me heen. 'Echt?' Ik keek naar zijn gezicht of hij echt geen grapje maakte. 'Echt waar.' Hij keek mij diep in mijn ogen. Mijn hartslag versnelde. Toen boog hij zich langzaam naar voren en... BOEM!!

De hele grond schudde. Ik sprong op. BOEM!! Nog een keer. Dit keer schudde de grond zo hard dat ik mijn evenwicht verloor. Gelukkig ving Jake me nog net op tijd op. Even lag ik in zijn armen, toen waren die verdwenen. 'Kom we moeten de anderen helpen met de tent. Amy en Ingrid komen de tent uitgerend met onze tassen. Binnen 1 minuut was alles opgeruimd. 'Goed Tessa en ik gaan kijken wat er aan de hand is.' Melde Jake. 'Mooi niet.' Zei Amy verontwaardigd. 'We dumpen onze spullen in die kuil, leggen er bladeren over en gaan dan met z'n allen kijken wat er aan de hand is.' Zei ze triomfantelijk. Jake gaf zich gewonnen. Met z'n allen verstopten we de spullen en daarna slopen we naar de bron van het geluid. Ik kon mijn ogen niet geloven. Daar tussen de bomen stond een meisje van gemiddelde lengte, ze had bruine krullen die op haar rug dansten. Haar leren jas was gescheurd en ook haar broek zat vol met gaten. Haar gezicht was gehavend en vuil. Maar de gelijkenis kon niet missen. Ze leek zo erg op Ingrid. Ik keek hun kant op, en mijn vermoedens werden bevestigd, dit was Sera.
Even zag ik niet waarom ze zo bang was maar toen verscheen er tussen de bomen een enorme (en dan bedoel ik echt reusachtig) Minotaurus. Sera probeerde wanhopig hem op afstand te houden door stukken aarde op te laten rijzen en die naar zijn hoofd te gooien. 'Bezit zij de aarde?' Fluisterde ik stomverbaasd aan Ingrid. Ze knikte. 'We moeten haar helpen.' Haar stem klonk paniekerig. Amy knikte geruststellend. 'De borst is het meest kwetsbaar maar je moet wel op letten voor die hoorns.' Fluisterde ze. Goed, zijn borst proberen te raken en niet gespiesd worden. Jake maakte een gebaar en ik begreep het. Geluidloos telde hij af vanaf drie. 'Drie, twee, één, Nu!' We stormden op het monster af. Hij was totaal verrast. We omsingelden hem en vielen aan. Ondertussen zou Ingrid Sera gaan helpen. 'Tessa, draai je staf open!' Riep Amy. Wat, wilde ze nou echt dat ik nu aan mijn staf ging draaien? Hier dacht ik een paar seconden over na. 'Doe het nou maar!' Gilde ze. De ernst in haar stem was duidelijk te horen. Nu twijfelde ik geen moment en draaide. Het onderste en btw het grootste deel was een soort speer, het bovenste deel was een mes en het kristal verdween. Ik stopte het mes in mijn riem en probeerde mijn speer op het plek van zijn hart te richten. Dan trekt iets in mijn ooghoek mijn aandacht. Daar op de grond lag nog een blonde jongen. Hij was bewusteloos. 'Jake! kijk!' Ik wees naar de jongen. In die ene seconde dat Jake keek zag ik in slowmotion de vuist van de Minotaurus op hem afkomen. 'Pas op!' Gil ik en dan verlaat mijn speer mijn hand. Hij boort zich precies in het hart van de Minotaurus. Die slaakt nog 1 laatste doodskreet en valt dan voor de voeten van de dodelijk verschrikte Jake. Ik ren naar hem toe en omhels hem. Ik tril van top tot teen. Dan denk ik weer aan de jongen en kniel bij hem neer. Ik voel zijn pols en tot mijn opluchting klopt het nog. Dan onderzoek ik zijn verwondingen en hij lijkt op zijn hoofdwond na ongedeerd te zijn. Dan kreunt hij en opent zijn ogen. Twee groene ogen kijken me verward. 'Wat is er gebeurt?' Vraagt hij schor. Ik wil het uitleggen maar hij onderbreekt me. 'Wacht.. Sera, is alles oké met haar?' Ik kijk om me heen op zoek naar het meisje. Daar zat ze huilend in een omhelsing met Ingrid op de grond. 'Ja ze is oké, en jij, hoe voel je je?' Vraag ik bezorgt. Jake komt naast me zitten. 'Kan je overeind zitten?' Vraagt hij. De jongen knikt aarzelend. Jake helpt hem. 'Wie ben jij?' Ik kan die vraag niet langer onderdrukken. 'Ik ben Eric, ik heb samen met Sera gevangen gezeten, we zijn zo'n beetje beste vrienden geworden.' Zegt hij. Op dat moment komt Ingrid met haar arm om Sera heen geslagen naar ons toe. Amy is onze spullen halen. 'Gaat het Eric?' Sera hurkt ongerust bij hem neer. Stiekem bekijk ik Sera beter. Ze heeft ingevallen wangen, en ze ziet er vermoeid uit, maar haar ogen! Ze veranderen van kleur! 'Wat is er met je ogen?' Flap ik eruit. Ze kijkt me verbaasd aan. 'Wie ben jij?' Ze kijkt me niet begrijpend aan. 'Oeps, ik ben Tessa, een nieuwe warrior.' Ik steek mijn hand uit en na een aarzeling schud ze hem. 'Sera.' Stelt ze zich voor. 'En de kleur van mijn ogen past zich aan, aan mijn humeur.' Legt ze uit. 'Kom we gaan ons kamp op slaan. Amy neemt Ingrid, Sera en Eric mee om het kamp klaar te maken en Jake wil er ook achter aan lopen maar ik houd hem tegen.

Hij draait zich om en kijkt me vragend aan. En dan maak ik af waar we mee bezig waren. Ik druk mijn lippen snel op die van hem. 'Die had je nog te goed.' Zeg ik blozend als ik me terug trek. Dan trekt hij me tegen zich aan en zoent me terug.