Hoofdstuk 15

De vrouw maakte een lichte kniebuiging en keek me toen recht aan. Ik stond op en stak mijn hand naar haar uit. Ze pakte deze vast en schudde hem.
'Badankt dat jullie mijn mensen hebben gered. Mijn naam is Rika.' zei de vrouw.
'Aangemaam mijn naam is Emma, en het stelde niet veel voor hoor.' zei ik vriendelijk lachend. Deze vrouw straalde een en al gezag en kracht uit ookal was ze waarschijnlijk boven de zestig. En er was nog iets dat ze uitstraalde, ik wist niet wat het was maar het stond me niet aan.
'Wij zullen een beschermend krachtveld rond uw dorp aanbrengen zodat u geen last meer zult hebben van die engelen.' ik zei het woord engelen vol walging.
'Dat zouden ik en mijn mensen zeer op prijs stellen. Dankjewel.' zei Rika. Ik knikte en gaf aan met een knikje dat twee van ons dat even zouden moeten gaan doen. Teun en Peter maakten zich los van ons groepje en liepen naar de rand van het dorp. Ik en Rika praatten nog wat over hoe dat krachtveld dan werkte en hoe ze aan eten moesten komen en zo. Tot Teun en Peter terug kwamen lopen.
'We zijn klaar!' zei Teun,
'Oke, dan gaan we maar eens terug naar huis.' zei ik.
'Nogmaals bedankt.' zei Rika. Ik knikte.
'Graag gedaan, dag.' Zei ik terwijl ik mijn armen om Peter's middel sloeg en mijn vleugels uitsloeg. Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe Fenna hetzelfde deed. Snel steeg ik op en vloog over de bomen terug naar huis.