004

"Alice, schiet een beetje op! Straks kom je nog te laat!", schreeuwt mijn moeder onderaan de trap.
"Ik kom al!", vlug doe ik de laatste spulletjes nog in mijn tas en ren de trap af. In de hal blijf ik nog even in de spiegel kijken en friemel wat aan mijn haar. Mijn vader slaakt een diepe zucht. Als de bel gaat maak ik vrolijk de deur open.
"Wat doe jij nou weer hier?", vraag ik verbaasd als ik Louis zie staan.
"Ook leuk jou weer te zien.", zegt Louis quasi beledigt. "Zoals ik al zei, we beginnen vandaag en wat is er nou leuker dan naar school gebracht worden door je lieve vriendje.", lacht hij onschuldig. Ik rol met mijn ogen.
"Niet zo slijmen, meneertje.", zeg ik lachend. Ik pak mijn tas en zeg mijn ouders snel gedag. Samen met Louis loop ik naar buiten. Als een echte gentleman maakt hij mijn deur open. Zelf stapt hij ook in en start zijn auto. Zwijgend begint hij te rijden.
"Vertel eens, hoe kwam je op het idee om mij naar school te brengen?", vraag ik nieuwsgierig.
"Ik keek vandaag naar buiten en het leek alsof het ging regenen. En jou kennende weet ik dat je daar een gloeiende hekel aan hebt.", zegt hij lief.
Wat lief dat hij dat onthouden heeft. In London regent het bijna elke dag en in Miami haast nooit. Hoe erg ik het ook haat, ik zal er toch mee moeten leven.
"Dat is echt lief van je."
"No problem, niet vergeten dat we vandaag training hebben."
"Zal ik niet doen.", zeg ik braaf. Als we bij school aankomen parkeert Louis zijn auto. Samen stappen we uit, als het begint met regenen.
"Lekker dan.", mompel ik. Louis lacht en pakt mijn hand. Samen rennen we het gebouw in. Zoekend kijk ik om me heen als we door de aula lopen. In de verte zie al wat ik zocht. Romana en Liam zitten samen te lachen terwijl Zayn, Niall en Harry hun raar aankijken. Louis heeft ze ook door en begint te lachen.
"Die hebben het leuk.", zegt Louis en port me in mijn zij. We nemen plaats aan de tafel. Louis en Zayn beginnen gelijk te discuren over voetbal, terwijl ik Niall en Harry lastig val.
"Wat hebben we straks?"
"Biologie met Harry en Juliet.", antwoord Niall.
"Ugh nee, niet weer van de chagrijn hè.", pieker ik.
"Dat overleven we gemakkelijk. Gewoon achterin zitten en voor je uit staren, doe ik elke les.", zegt Harry met een lach.
"Bedankt voor de tip, maar als mijn cijfers niet omhoog gaan vermoord mijn moeder me."
"Alvast gecondoleerd.", zegt Niall quasi droevig. Als de bel gaat staan we met z'n alle op. Ik geef Louis een kus en ren achter Niall en Harry aan.