3 Jaar terug

Ik weet niet of ik dit aan kan, die afschuwelijke 3 jaar weer herbeleven. Amy slaat haar arm om me heen. 'Hey, het is goed, je bent veilig.' Ik haal diep adem.
'Goed eerst zal ik voor Tessa uitleggen wie Sera en ik zijn.

'Zoals je weet waren er voor jou nog 3 andere warriors, ik, Sera en Ashwin. Ik ben Ingrid ik ben 13 en mijn wapens zijn mijn pijl en boog. Sera is mijn zus van 15 is de meest gestoorde van ons allemaal, maar in de meest benarde situaties bedacht zij de meest geniale oplossingen zodat we meestal kunnen ontsnappen. Haar wapen is haar blaaspijp met verdovende pijltjes.' Ik kijk even of ze het nog volgt. 'Dus Sera is jouw zus?' Vraagt ze nieuwsgierig. Ik knik zakelijk. Een traan verlaat mijn ooghoek, ik veeg hem drifitg weg. Amy geeft me een bemoedigend kneepje en ik haal diep adem.

'Vanaf het punt dat we in de netten zaten werd het al erg. Weet je, die cycloop was op de een of andere manier niet zo blij dat ik 1 van zijn tenen had afgehakt. Dus nou ja, zij hebben Sera en mij gewoon in dat net meegesleept naar het ravijn der hopeloosheid. Toen begon Ashwin in een of andere taal te praten en ik verstond zoiets als heer ontvang mij en uw onderdanen ofzoiets. Nou ja, het is echt geen pretje om Kronos te zien hoor, hij is enorm ik schat 6 meter hoog, en bedenk dat een rottend lijk met vlammen om zich heen. In ieder geval was hij blij met de "Vangst" zoals we genoemd werden. Later stopten de cyclopen ons in een donkere cel, die ene die ik had geraakt had mijn been gebroken. Gelukkig kon Sera het genezen anders had ik hier niet zo gezeten. We deelden de cel met nog een oudere man, Rascal. Hij zat hier al 1,5 jaar en probeerde al zolang te ontsnappen. Om de 3 dagen kregen we een karaf water en een homp oude kaas. Het was daar echt verschrikkelijk, we hebben 2 jaar lang het zonlicht niet gezien. Ik huiver even.

'In die 2 jaar hebben we ons kunnen redden doordat er 1 klein raampje was. We hadden zelf kommetjes gemaakt en vingen zo water op en er was zelfs een beetje vruchtbare grond dus kon ik aarbeidjes laten groeien en andere kleine plantjes om te eten. We hebben ook heel lang de tijd gehad om na te denken hoe we gingen ontsnappen en we hadden besloten samen te werken met Rascal En toen was het zover, Sera kreeg het perfecte idee. Als de cycloop ons eten zou brengen zou ik een lange liaan laten groeien en dan als de deur open zou gaan zouden we de cycloop verassen. De liaan zou zich vastbinden aan de cycloop en dat zou ons 2 minuten geven om weg te komen. Nou zo gezegd zo gedaan. Maar toen die cycloop vast zat was ik uitgeput, ik had zonlicht nodig en Sera ook. Maar ja, Sera hielp me dus en met z'n drieën renden we weg. We kwamen in een enorme kamer met 3 deuren, op goed geluk kozen we er 1. Verkeerd, in die kamer bevond zich een enorme hellehond. Toen we terug wilden rennen bleek dat de deur op slot zat. Rascal zei dat als we hem afleidden we hem 1 voor 1 konden passeren. Hij zei dat hij wel eerst ging. En toen hij er voorbij was, liet hij ons in de steek. Sera en ik zaten als ratten in de val. Op goed geluk begon Sera een deuntje te neuriën en ik viel bij, en ja hoor. Hij begon te soezen. Zo konden we er ongemerkt langs. Toen waren we opeens uit het niets buiten. We zetten het op een rennen. Achter ons hoorden we de cyclopen woedend brullen en Ashwin de bevelen schreeuwde. Toen hoorden we gegil, de gil van Rascal. Ik kon er niet echt mee zitten, hij was al die tijd al zo gluiperig geweest. Verblind door al dat plotselinge licht renden we verder. Na een lange tijd rennen kwamen we aan bij een beekje. We hurkten even neer om wat te drinken toen een soort zweep van water Sera om haar middel pakte en meetrok. Ze gilde en ik probeerde haar vast te houden, echt waar, maar het was te sterk. Aan de andere oever zag ik Ashwin grijnzend staan en bedacht me dat hij natuurlijk het water bezat. Ik sloeg hem voor zijn oren met mijn lianen maar ik was uitgeput. GA! Had Sera geroepen. Vol pijn in mijn hart heb ik haar achter gelaten. 1 jaar heb ik rondgezworven, vechtend met monsters en vechtend voor mijn leven. En toen kwam ik op die open plek die ik herkende van 1 van onze opdrachten. Maar de cyclopen hadden me in de val, en toen redde jullie me. Eindigde ik mijn verhaal. 'Wat erg.' Tessa keek me meelevend aan.
Dan word het me te veel en barst ik in huilen uit.