110.
Vertrekt de trein net wordt ik gebeld door Tom, waar we zijn. Blijkbaar stond hij voor de deur. ‘Nee, ik ga je niet vertellen waar we zijn.’ Na veel gedram kreeg hij uit Andréas zijn mond te horen dat we onderweg naar Parijs waren. ‘We gaan niet naar Parijs. We zitten in de trein richting Parijs, we gaan namelijk naar Amsterdam toe.’ Niets vermoedend hing hij de telefoon op. Al snel kreeg ik een sms dat hij naar Amsterdam zou komen.
Audrey Point of view
Ik keek haar vragend aan, het zal wel iemand van thuis geweest zijn. Ik deed mijn oortjes in en deed mijn ogen dicht. Ik schrok, mijn ogen waren wijdt open, er zat iemand aan mijn arm. Ik zag de twee jongens voor mijn neus zitten. Ik keek de andere kant op en probeerde ze te ontwijken, maar het lukte niet. ‘Ik hou van je.’ ‘Nee, ik hou meer van haar.’ Er was een ruzie ontstaan wie het meeste van mij hield. Ging dit niet te ver? Laat dit alsjeblieft een droom zijn, zodat de jongens niet de vakantie van mij en Christina kunnen verzieken?
Iemand schudde mij heen en weer, ik schrok wakker. Ik keek naast me en zag Christina, ik was opgelucht. De jongens zouden onze vakantie niet verzieken. ‘Waar zijn we nu Christina?’ Ze keek om zich heen, ze leek erg zoekend. ‘Amsterdam zijn we nu.’ Ik ging wat rechter zitten en zag twee jongens aankomen lopen. Ze gingen voor onze neus zitten. Dit wordt de ergste vakantie ooit.
Er zijn nog geen reacties.