109.
Niet veel later tikte iemand op mijn schouder, ik draaide mij om en keek verbaasd. Daar stond dan een jongen met mijn dagboek in zijn handen. ‘Ik zou het maar bij je houden, voor je het weet staat het leven van jou en de jongens in de kranten en tijdschriften.’ Hij knipoogde even en liep daarna weg. Hij had misschien wel gelijk. Ik zou niet willen dat dit in de kranten komt te staan, dan denken ze allemaal dat ik gek ben geworden.
Christina point of view
‘Audrey, blijf gewoon even bij mij, ga naar je ouders of neem een vakantie. Je hebt het nodig. Al dat drama van die jongens moet er uit.’ Ze knikte even. Ik wist de perfecte plek en ik zou met haar mee gaan. ‘Au revoir.’ Ze keek mij vragend aan. Ze had het al kunnen raden, natuurlijk gaan we een trip naar Frankrijk maken, beide zijn we weg van Parijs.
~ 3 dagen later
Audrey point of view
Het is misschien niet helemaal netjes maar ik heb een nieuw nummer, zonder dat de jongens het weten. Met de gedachte van die komt wel terug, ga ik juist verder van hem vandaan. Samen met Christina ga ik een week naar Parijs, een vreselijk rottig hotel met veel te veel mensen en slecht eten. En we gaan nog iets geks doen, we gaan met de trein er heen.
Toen ik het voorstelde dacht ze dat ik gek was, maar uiteindelijk is dit wel de beste optie. We zaten en de trein en hij vertrok net, daar ging Duitsland. Christina werd gebeld en nam op. Ze liep even weg en niet veel later kwam ze geïrriteerd naast mij zitten.
Er zijn nog geen reacties.