Toekomst

Ik las vandaag een quote die me aan het denken zette.

“I find it crazy how any of us can die at any moment yet we live our lives always planning for the future.”

Is het niet gek hoe ongelooflijk waar dit is? Het maakt niet uit hoe oud je bent, of je nog op school zit of dat je al werkt, je bent altijd bezig met bedenken wat je later gaat doen. Of dat nou over een paar uur, een paar dagen, weken, maanden, of zelfs jaren zal zijn.
Ik denk zelf regelmatig aan mijn toekomst. Ik ben druk bezig met een studie uitzoeken, een universiteit, een stad. Ik probeer mezelf te ontdekken en te bedenken wat ik wil gaan doen als ik ‘groot ben’.
Bijna een jaar geleden heeft één van mijn beste vriendinnen een ongeluk gehad. Ze is direct dood gegaan. Dan besef je pas dat plannen voor de toekomst eigenlijk nergens op slaan. Mijn vriendinnetje zat op dat moment in vwo 3, ze was blijven zitten. Ik had het die middag nog met haar erover wat ze wilde gaan doen als het allemaal te lastig zou worden. Ik gaf haar advies om te na te gaan denken over havo. Ze vertelde me dat ze vwo moest doen voor het beroep dat ze later wilde gaan doen, namelijk assisteren bij operaties. Dat waren haar latere plannen voor de toekomst. Verder hadden we het over Oud & Nieuw, dat zou twaalf dagen daarna zijn. We zouden het met z’n zessen gaan vieren, bij een ander vriendinnetje. Plannen voor korte termijn.
Soms denk ik daaraan terug. Dan bedenk ik me hoe gemeen het wel niet is dat zij haar plannen nooit waar heeft mogen maken. En dat sommige anderen dat ook niet kunnen. Van de week was er opnieuw een ongeluk dicht bij mijn stad in de buurt, een meisje en jongen waren op de fiets onder een vrachtwagen terecht gekomen, de jongens was later in het ziekenhuis dood gegaan. Dan komt het weer zo dichtbij, het verlies, maar ook het besef dat het met een klap allemaal over kan zijn. Dat er niet veel voor nodig is.
Het is erg lastig, maar ik doe wel mijn best om echt te doen wat ik wil doen. Ik probeer me minder zorgen te maken en meer te genieten. Van mijn leven, van mensen, van kleine dingetjes die me vrolijk maken. Ik probeer het allemaal in me op te nemen, allemaal te onthouden, want ik ben bang geworden dingen te vergeten. Ik maak nog steeds plannen voor mijn toekomst. Daar ben je toch steeds mee bezig, met alles wat je doet. Maar ik denk er wel echt over na. Ik sta stil bij wat ik doe, ik probeer alles op te slaan in mijn geheugen. Ik wil als ik ga geen spijt hebben van dingen die ik nooit heb gedaan. En ik hoop dat zij dat ook niet had.
Liefs, Maelee