Da familie vertelt

Vader spreekt:
"Nu is ons gezin helemaal compleet. Twee kinderen is genoeg en daar houden we het ook bij. Justin kan zich nog steeds niet goed aanpassen, terwijl we al 4 jaar verder zijn. Hij zal het toch moeten accepteren dat Samantha een meisje is, en dat wij daar niets aan kunnen veranderen. Dat zal nog een lange tijd duren, als je het mij vraagt."

Justin praat:
"Die stomme Samantha werkt op mijn systeem. Zo irritant! Ik vroeg om een broer, geen stomme zus. Als ik vraag of ze wilt komen voetballen,zegt ze vaak 'nee'. Als ze 'ja' zegt, pakt ze altijd de bal en gooit hem in de goal. Dan zegt pap zelfs nog dat ze goed bezig is. Wanner ik dan protesteer of kwaad weg loop, dan is pap kwaad op mij. Ik speel het spel tenminste eerlijk. Oke, soms is het ook wel leuk met Samantha. Als we in de tuin zijn en ik haar probeer te kietelen en in de lucht gooien en in het rond draaien enz., dan is haar lach zo lief en schattig. Soms kan ik echt niet geloven dat we familie zijn."

Moeder spreekt:
"Ik ben nu echt dolgelukkig me ons gezin. Alleen moet Justin wat aardiger worden tegen Samantha. Maar Samantha is toch zo een lieverdje. Ik weet nog goed toen ze net kon stappen, ze naar de achterdeur wandelde en daar wel een uur kon blijven staan kijken. Daarna gingen we naar buiten wandelen. Toen we zeiden dat we maar eens terug naar binnen moesten gaan, liep ze weg, de struikjes in. We hebben wel een half uur zitten zoeken. Toen hoorden we haar lachen achter een dichtgegroeide struik. We moesten de tuinschaar gaan halen want we konden niet door de struik komen, Toen we eindelijk door de struik waren, zagen we haar op de grond liggen. Ze lag te kronkelen van de pijn, maar ja, het was dan ook hartje winter."

We love u all! oke, dat was vreemd