Proloog

Een pijnlijke duw tegen zijn nek duwde Spider uit zijn evengewicht en maakte hem wakker. Zijn hoofd bonkte kort en hij voelde een pijnlijke steek in zijn nek.
Hij knipperde met zijn ogen en keek opzij. Een bruine hengst stond naast hem,onrustig te slapen.
"Star"gromde Spider binnensmonds en keek naar zijn slapende vriend. Dit was niet de eerste keer dat Star hem per ongeluk wekte,maar Spider vertelde het nu maar niet meer. Een heldere nacht lag over Gulden Hoeve heen en de halve maan verlichtte de stallen en de bak. Zand waaide door de bak heen en landde in hun weiland ernaast. Het sloeg kort tegen de benen van Star aan en bleef daar toen liggen.
Het paard bewoog met zijn oren en schraapte met een hoef over de grond,maar hij sliep door.
Spider,een jonge schimmel met een nog grijs gevlekte, keek toe hoe zijn vriend rare bewegingen maakte in zijn slaap.
Star schraapte meerdere keren over de grond heen en maakte zwiep bewegingen met zijn hoofd.
"Star?"zei Spider zachtjes toen het paard snoof in zijn slaap. Spider zuchtte en duwde met zijn neus tegen zijn vriend aan. Die wankelde maar vond zijn evenwicht weer,intussen bleef hij doorslapen.
Spider zuchtte en keek om zich heen. De andere paarden sliepen allemaal,maar ze sliepen wel rustig. Star moest daar in tegen hem zo nodig wekken door opeens uit te halen met zijn hoofd. Spider bewoog zijn nek,het deed nog steeds zeer. Hij besloot om zijn slapende maat alleen te laten en een veilige plek uit te zoeken. Straks schopte Star hem nog in zijn slaap.
Daarnaast had hij zijn slaap nodig,anders viel hij tijdens de les in slaap. De wind waaide door zijn manen heen en bracht ze in de war,een pluk prikte in zijn ogen en verwoed schudde hij zijn hoofd om de pluk opzij te krijgen. Hij wierp nog een blik op Star en zag dat die nu rustig stilstond. Hopelijk ging hij morgen niet beginnen over dat ene onderwerp waar zijn hele leven uit bestond. Spider was het een beetje zat om hem steeds uit die droom te helpen,waar hij steeds weer inviel. Het was onmogelijk,maar dat wou Star niet inzien. Spider keek naar de weilanden in de verte,waar overdag koeien instonden. Onmogelijk.
Hoe graag hij het ook wou.
Spider sloot zijn ogen en liet de wind over zich heen waaien en langzaam dommelde hij weer in, misschien hoefde hij morgen niet te gaan sjokken in de lesbak.