~Gedwongen liefde~

Ik voelde met mijn teen het water aan. Niet koud, maar ook niet warm.
Ilias stond achter me en legde zijn handen op mijn heupen. 
''Ilias! Je hoeft me niet te duwen, ik ga er zelf wel in'' zei ik.
''Dat was ik ook niet van plan'' fluisterde hij in me oor. Maar ik was wel wat van plan.
Ik draaide me om en drukte mijn lippen op die van hem. Ilias beantwoordde meteen mijn zoen. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en draaide een rondje met hem.
Nu stond hij met zijn rug tegen het zwembad. Daar waar ik hem wilde hebben.
Ik maakte mijn lippen los van de zijne. ''Vertel me maar hoe het water je bevalt'' fluisterde ik in zijn oor. Ilias keek me vragend aan. Ik duwde hem met al mijn kracht naar achteren. Hij viel met een harde plons in het water. Hoestend kwam hij naar boven.
Ik kwam niet meer bij! ''Wacht maar! Ik pak je nog wel!'' riep hij.
''Dan moet je me eerst komen halen'' lachte ik. Ik bracht Ilias daarmee blijkbaar op een idee. Hij zwom naar de rand en klom uit het zwembad. Hij liep mijn kant op en ik wist niet hoe snel ik in het water moest duiken. Ilias sprong er ook in en zwom mij achterna.
Ik zwom zo snel ik kon bij hem vandaan. Maar tevergeefs. Hij haalde me in en trok mij tegen zich aan. ''Nu kan je niet meer weg'' lachte hij. Ik glimlachte naar hem en sloeg mijn armen om zijn nek. Ilias drukte zijn lippen op de mijne. Zo teder, ik vergat even te trappelen. 
Aan het einde van de dag was ik helemaal kapot. Bij het hotel aangekomen gingen we eerst even wat eten. Toen Ilias ging betalen viel mijn oog op de jongeman die ik in de lift tegen kwam. Hij glimlachte en keek mysterieus uit zijn ogen. Ik begreep niet waarom.
Ik keek weg maar voelde zijn blik in mijn rug prikken. Ik keek weer zijn kant op. Hij had nog dezelfde grijns op zijn gezicht. Ik stond op en liep naar Ilias.
''Ooow hé! Ik dacht dat je bij de tafel zou wachten'' lachte hij. Ik lachte een beetje mee. 
Bij onze kamer aangekomen kleedde ik me snel om en dook onder de dekens.
Zwemmen putte me altijd uit. Ilias ging naast me liggen en samen vielen we in slaap