001

001

Een tijd lang staren we elkaar aan, niks zeggende. Mijn hart gaat als een dolle te keer terwijl ik hem bestudeer. Zijn bruine haren, zijn speelse blauwe ogen en dunne lippen. Alles is nog steeds net als een paar jaar geleden. Ik voel de vlinders vrolijk in mijn buik fladderen. Ik sla mijn armen om zijn middel en nestel me in zijn hals. Louis streelt mijn haren terwijl we roerloos in de inmiddels volle aula staan.
"Nou even mooi als vroeger.", zegt Louis zacht. Ik kijk op en kijk hem grijzend aan. Louis pakt mijn hand en zonder ook maar iets te zeggen lopen we naar de kantine, waar we bij een groep jongen plaats nemen.
"Jongens, dit is Alice. Alice, dit zijn Zayn Malik, Niall Horan, Liam Payne en Harry Styles." De jongens groette me en geven mij een hand.
"Dus dit is het meisje waar je al jaren over zwijmelt?", vraagt Zayn lachend.
"Om eerlijk te zijn, ja, dit is het meisje waar ik al jaren over zwijmel.", zegt Louis nonchalant. Ik voel hoe het bloed naar mijn wangen stijgt en ik kijk verlegen naar mijn schoenen. De jongens kunnen er wel om lachen.
"Maak je maar geen zorgen Alice, we plagen Louis alleen maar. Hij bazelt al de hele vakantie dat je komt.", probeert Harry mij gerust te stellen.
"En hoe bevalt Engeland je tot nu toe?", vraagt Niall opeens. Ik kijk op en staar de blonde jongen even onderzoekend aan.
"Ehh, wel goed eigelijk. Ik moet gewoon even wennen.", zeg ik dan schouderophalend. Niall knikt begripvol.
"Ik snap wat je bedoelt, toen ik hierheen verhuisde moest ik ook even wennen. Maar gelukkig kwam ik deze 4 idioten tegen.", lacht Niall vriendelijk.
"Niall komt uit Ierland en is 2 jaar geleden verhuisd naar London.", legt Louis uit. Ik knik even en kijk dan de kantine rond.
"Waar heb je straks les?", vraagt dan Louis opeens. Ik geef hem mijn rooster.
"Oow, das grappig, je komt in de mentor klas van Niall en Liam.", zegt Louis dan.
"Dan kan je straks met ons meelopen, de eerste 2 uur hebben we namelijk les met onze mentor klas, dat gaat nog leuk worden.", lacht Liam. Onzeker kijk ik naar Louis.
"Maak je geen zorgen, ze dollen maar wat." Op dat moment gaat de bel en staan we allemaal op. Samen met Louis loop ik achter Niall en Liam aan. Als we bij het juiste lokaal zijn neem ik afscheid van Louis met een snelle knuffel en loop het lokaal in. Ik zie dat Niall samen met Liam achterin plaats heeft genomen. Treuzelend loop ik het lokaal in. Wat Liam door heeft en duwt gelijk Niall van zijn stoel af.
"Neem toch plaats.", zegt hij deftig. Niall kijkt hem verbaasd aan, maar gaat uiteindelijk aan de tafel voor Liam zitten. Snel zet ik mijn tas neer en pak ik de juiste boeken voor me.
"Zijn ze heel streng hier?", vraag ik een beetje onzeker.
"Maak je daar maar een geen zorgen over.", zegt Liam kalm. Ik knik en vang gelijk een blik van de leraar op die mij vriendelijk aankijkt.
"Goedemorgen iedereen, ik hoop dat jullie zin hebben in het nieuwe jaar.", in de klas ontstaat gemompel en ik kan er niks aandoen dat ik moet lachen. "Voor we gaan beginnen, ik heet meneer Simpsons en ik ben jullie mentor. Ik zou graag wat meer over mezelf vertellen, maar eerst zou ik aan Alice Adams vragen om even naar voren te komen.", gaat meneer dan verder. Weer ontstaat er gemompel, dit keer van verbazing. Ik sta geluidloos op en loop treuzelend naar voren. De meneer komt naast mij staan.
"Nou klas, dit is Alice Adams, de nieuwe leerling uit Amerika. Vertel maar wat over jezelf.", zegt de leraar kalm.
"Ehh... Ik ben Alice Adams, ik ben 16 jaar en kom eigelijk uit Miami Florida, maar mijn vader is een paar weken geleden overgeplaatst.", zeg ik dan maar snel. Even is de klas stil en kijken mij verbaasd aan.
Beschaamd kijk ik naar mij schoenen.
"Zij is toch het vriendinnetje van Louis Tomlinson?", vraagt een jongen plots. Ik kijk op en word alweer helemaal rood.
"Ja, volgens mij wel. Dat heb je goed voor elkaar. Je zit net één dag op school en hebt gelijk iets met de topscorer van de school.", lacht een andere jongen. Ik kijk smekend naar Niall en Liam, terwijl er allerlei vragen opkomen in mijn hoofd. Topscorer? Wat bedoelen ze daar nou weer mee? En wat heb ik goed voor elkaar? Heb ik überhaupt iets met Louis!?
"Nou, ze is niet lelijk. Dus dat is niet bepaald gek.", zegt een meisje dan. Niall heeft mijn blik door en kijkt mij begrijpend aan.
"Jongens, laat haar toch met rust. Ze is hier net op school.", zegt hij dan. Liam knikt instemmend.
"Je bent wel erg stil hè.", merkt een jongen dan op.
"Eh... Sorry, het is allemaal even wennen."
"Hoelang hebben jij en Louis eigelijk met elkaar?", vraagt hij verder.
"Ik heb hem 3 jaar geleden ontmoet, hier in London.", zeg ik eerlijk.
"Wat lief!", gilt een meisje. Ik kijk haar geschrokken aan en loop snel terug naar mijn plaats naast Liam.
"Topscorer?", mompel ik zacht, maar blijkbaar niet zacht genoeg. Want Liam heeft het gehoord en beantwoord mijn gepieker.
"Hij heeft het nooit gezegd, omdat hij zeker wilde weten dat je hem leuk vond zoals hij is. En niet omdat hij in het voetbalteam zit, zoals de meeste meisjes in deze school doen." Ik kijk hem geschrokken aan. Liggen de meisjes aan zijn voeten?! Waarom ben ik zo stom!
"Dat wordt nog eens leuk.", zeg ik zacht. Niall draait zich om en pakt mijn hand vast.
"Trek je er niks van aan, hij geeft meer om je dan wie dan ook. Anders had hij het toch al jaren geleden opgegeven." Ik geef hem een dankbare lach en concentreer me dan op het boord. Hoezo is dit me nooit opgevallen?

Na 2 uur les hebben we eindelijk pauze. Snel ik pak mijn tas in en loop achter Liam en Niall aan de klas uit. Op de gang staat Louis nonchalant tegen de muur geleund. Ik kijk hem vrolijk aan en begroet hem met een knuffel.
"En? Hoe was het?", vraagt hij lachend. Ik bijt op mijn lip, wat Louis blijkbaar bezorgd maakt, want hij neemt me in een stevige omhelzing.
"Wat is er?", vraagt hij zacht. Ik zucht diep.
"Blijkbaar was iedereen meer geïnteresseerd in ons dan in wie ik ben. Ze bleven maar vragen stellen..." Louis' lichaam verstijfd en zegt geen woord.
"Waarom heb je nooit vertelt dat je in het voetbalteam zit?", vraag ik dan.
Louis pakt mijn hand en loopt zonder wat te zeggen de trappen af. Ik strompel maar wat achter hem aan terwijl ik probeer niet te vallen.
"Louis, waar ben je mee bezig?" Weer zegt hij niks en neemt mij mee naar buiten, waar hij eindelijk stil staat. Ik kijk hem afwachtend aan.
"Omdat... Luister Alice, haast iedereen..."
"- De meisjes liggen aan je voeten omdat je in het voetbalteam zit. Is dat wat je wilt zeggen? Want dat was me namelijk al opgevallen. Je weet niet half hoe gênant het is om overal om me heen meisjes te horen zwijmelen over jou. En straks breekt de hel pas echt los, want dan moet ik gymmen, zonder Niall óf Liam.", onderbreek ik hem. Het is er al uit voor ik er over na kan denken. Opeens glijd er een traan over mijn wang, helemaal uit het niets. Louis kijkt ernaar en veegt het voorzichtig weg met zijn duim.
"Trek je niks van aan Alice, ik geef om je. Vergeet dat nooit." Een gevoel van leegte vult mijn buik en duizenden emoties spoken door mijn hoofd. Louis legt zijn handen op mijn wangen en plant een klein kusje op mijn voorhoofd. Ik nestel mij gelijk in zijn hals en snuif zijn vertrouwde geur op. Ik heb hem echt gemist. Weer rolt er een traan over mijn wang, alle emoties van afgelopen jaren komen weer naar boven. Lekker is dat, gelijk janken op je eerste schooldag. Voorzichtig doe ik een stap naar achteren en kijk Louis weer aan.
"Louis...?", vraag ik treuzelend.
"Ja?"
"Iedereen heeft het er over dat joun 'vriendinnetje' ben."
"En..?", vraagt hij met een grijns.
"Ben ik dat?", vraag ik uiteindelijk.
"Je zou mij de gelukkigste jongen in de wereld maken.", zegt hij zacht.
"Dat zie ik dus als een ja.", lach ik. Louis buigt zich een stukje naar voren en legt voorzichtig zijn hand op mijn wang. Ik voel hoe zijn lippen de mijne raken en kus zacht terug. Veel te snel haalt hij zijn lippen van de mijne en kijkt me lachend aan.
"Blijkbaar is er toch iets veranderd.", zegt hij grijzend. Ik staar hem verbaasd aan. Hij verstrengeld zijn vingers in de mijne en lacht lief naar me.
"Heb je stiekem geoefend terwijl ik de non aan het uithangen was?", vraagt hij lachend. Nu realiseer ik me pas waar hij het over heeft en word spontaan rood.
"Helemaal niet, zo ben ik niet.", zeg ik snel. Louis vindt het allemaal wel komisch en lacht alleen maar. Dan komt hij weer dichterbij en legt hij zijn lippen weer op de mijne.

"Ik moet nog naar mijn kluisje.", zeg ik. Samen met Louis loop ik overvolle aula weer in.
"Is goed, ik loop wel even mee." Snel prop ik wat boeken in mijn tas en pak mijn gymtas, terwijl Louis tegen de kluisjes aanleunt.
"Heb je al vriendinnen gemaakt?"
"Je klinkt net als mijn vader.", zucht ik en rol met mijn ogen. Ik maak mijn kluisje weer dicht en draai me weer naar Louis.
"Niet echt, om eerlijk te zijn. Het komt wel.", zeg ik schouderophalend.
"Ja, je hebt gelijk. Weet je waar de sportzaal is?"
"Ehh..."
"Nee dus, dan breng ik je wel.", zegt hij. Wat een gentleman denk ik, maar die gedachten verdwijnen als snel als hij zijn tas aan mij geeft.
"Wat ben je van plan?", vraag ik wantrouwend.
"Zoals ik al zei: ik breng je wel. Spring maar op mijn rug.", zegt hij lachend.
"Maar, jij hebt toch ook les?"
"Ik ben topscorer van deze school. Ik kan heus wel rennen hoor.", zegt hij sarcastisch. Ik pak zijn tas en spring braaf op zijn rug.
"Laat me niet vallen hè.", waarschuw ik hem nog. Met een snelle tempo rent Louis door de school, naar buiten en stopt na 5 minuten bij een groot gebouw. Voorzichtig glij ik van rug af.
"Ik denk dat ik een vlieg heb doorgeslikt.", kuch ik. Louis moet alleen maar lachen en komt haast niet bij. Stiekem moet ik er ook wel om lachen. Ik kijk op mijn horloge.
"Shit, ik ben bijna te laat. Ik moet gaan.", zeg ik snel en wil wegrennen, maar Louis houd me tegen.
"Niet eens afscheidskusje?", vraagt hij met een pruillip. Ik rol met mijn ogen. Wat een kleuter is het toch. Snel geef ik hem een kus op zijn wang en geef hem zijn tas. Als een haas ren ik er vandoor kijk in welke kleedkamer ik moet zijn. Voorzichtig klop ik op de deur die niet veel later open gaat. Een blond meisje met groene ogen en sproeten kijkt mij vrolijk aan.
"Jij hebt ons heel wat te vertellen, dametje.", zegt ze nadat ze me binnen laat en ik plaats genomen hem.
"Is dat zo?", vraag ik treuzelend.
"Britney, laat haar met rust oké. Ze zit net één dag op deze school.", zegt het meisje naast me. Ik schop mijn schoenen uit kleed me gauw om.
"Ik ben trouwens Juliet.", zegt het ene meisje die het net voor me op nam. Ik geef haar een hand.
"Ik heet Alice.", zeg ik zacht.
"Hoe is het om een vriendje te hebben die topscorer is?", vraagt een meisje.
"En een lekkerding.", zwijmelt de andere. Ik word weer helemaal rood en begin te stamelen.
"Nou eh.., ik wist eigelijk niet eens dat eh.., Louis in het voetbalteam van school zit..."
"Dat vind ik niet zo gek, iedereen ziet hem alleen zitten omdat hij knap is.", zegt Juliet en rolt met haar ogen. Ik doe mijn haren in een vlugge staart en kijk nog even in de spiegel. Als ik mijn schoenen aan hem wil ik de kleedkamer uitrennen als Britney mij tegenhoud.
"Hoe heb je hem eigelijk ontmoet?", vraagt ze verder.
"Ik was op voetbalkamp in London en daarna ben ik nog 2 weken gebleven mijn ouders."
"O-MY-GOD! Jullie delen een liefde voor voetbal! Dat is zo CUTE!", gilt ze. Juliet trekt me uit de kleedkamer het veld op.
"Je bent mijn reddende engel.", lach ik.
"Dat had ik al door, wat een marteling. Je hebt verkering met een 'populaire' jongen en gelijk wilt iedereen bevriend met je zijn.", ze rolt met haar ogen. Ik denk er net zo over.
"Het rare is nog wel dat ze allemaal over hem praten waar ik bij sta. Lekker gênant is dat.", zucht ik.
"Hoezo wist je eigelijk niet dat hij in het voetbalteam van school zit?", vraagt ze dan opeens.
"Hij deed er altijd heel normaal over. Ik wist dat voetbal veel betekende voor hem, maar hij zei altijd dat hij het maar niks vond om al die aandacht te krijgen. Dus voor mij was het nogal een schok. Ook al had hij een duidelijke reden: hij wilde zeker weten dat ik hem leuk vond en niet zijn status op school.", zeg ik eerlijk. Juliet knikt begripvol en samen rennen we het veld op voor een warming-up.
"Zit jij ook op voetbal?", vraagt ze opeens.
"Zat.", verbeter ik haar.
"Waarom nu niet meer?", vraagt ze verder. Ik denk even na, ik heb eigelijk geen idee.
"Ik zou het niet weten. Waarschijnlijk omdat mijn school steeds meer tijd op eiste en daar werd ik na een tijdje gek van. Dus nu doe het voor de lol.", zeg ik simpel.

"Alice!", wordt er geroepen terwijl iemand de bal naar mij toe schiet. Al snel heb ik de bal onder controle en ren op het doel af. Ik concentreer op de vrije plek rechts. Als de keeper het door heeft en een stukje opschuift schiet de bal plots de andere kant op. Dat zag hij duidelijk niet aankomen, denk ik als ik zijn verbaasde blik zie. De bal vliegt de goal in aan zijn linkerkant. Gelijk rent mijn hele team op me af.
"Je hebt echt goed!", gilt Brandon in mijn oor. Ik voel hoe ze me op tillen en juichend een rondje lopen.
"Het is maar een spelletje bij gym hoor.", lach ik.
"Dat betekent niet dat je slecht bent. Zeker een van de beste van de meisjes.", zegt Zach. Ik hoor aan zijn stem dat hij het meent. Ze zetten me weer op de grond en ren snel naar de kleedkamer. Nu kan ik eindelijk weer naar Louis. Ik neem een snelle douche en droog me gauw af, vervolgens schiet ik in mijn kleren en prop alles in mijn tas. Voor de spiegel fatsoeneer ik mijn haren en doe een likje mascara op.
"Jij hebt haast.", lacht Juliet.
"Vindt je het gek? Ze gaat weer naar Louis toe.", zegt Britney. Ik draai me even naar toe, maar zie geen kwade uitdrukking op haar gezicht. Ik haal mijn schouders op en pak mijn tas in om vervolgens de kleedkamer uit te rennen, maar de gymleraar houd mij tegen.
"Alice, zo heet je toch?", vraagt hij. Ik knik vriendelijk.
"Alice, je bent echt goed op het veld. Zit je toevallig op voetbal?"
"Zat.", verbeter ik hem.
"Heb je misschien interesse om in het voetbalteam van school te zitten?", vraagt hij verder.
"Maar ik ben een meisje.", zeg ik zacht.
"Dat doet er niet toe. Denk er maar over na, ik hoor nog van je.", zegt hij vriendelijk.
"Bedankt voor uw aanbod, ik zal er over nadenken.", zeg ik en begin weer te rennen. Als ik buiten sta merk ik dat het regent.
"Geweldig.", mompel ik en ren de het gebouw uit. Niet veel later kom ik op school aan. Ik heb misschien iets te snel gerent, merk op als de aula leeg is. Ik loop op mijn dooie gemak naar mijn kluisje en wissel mijn boeken. De volgende les heb ik met Niall, dat scheelt een hoop. Langzaam loop ik de trappen af en neem plaats in de kantine. Ik pak wat boeken op tafel en begin met lezen. Als niet veel later de bel gaat doe ik alles weer in mijn tas. De eerste komen de kantine al binnen en niet veel later zie ik Zayn ook aankomen, die mij ook in de gaten heeft.
"Is de rest er nog niet?", vraagt hij.
"Nee, die zullen elk moment wel komen." Niet veel later krijg ik gelijk en zie Louis samen met Harry de kantine in lopen. Na een tijdje zoeken ziet hij ons zitten en loopt op ons af. Hij neemt plaats naast me en heeft me een kus op mijn wang.
"En hoe was gym?", vraagt hij nieuwsgierig. Ik vertel Louis alles, van het begin tot het voetbal wedstrijdje.
"- En toen hield de coach mij tegen en vroeg of ik misschien in het school voetbalteam wilde." Louis ogen schieten open.
"En wat zei je?"
"Ik vond het raar, een meisje in het school voetbalteam. Ik bedoel, tuurlijk lijkt het me leuk, maar, dan zit daar zo als enigste meisje. Dus ik had uiteindelijk gezegd dat ik er over zal nadenken.", ratel ik verder. Op dat moment komt Brandon de kantine binnen en kijkt zoekend rond. Pas als hij mij ziet zitten stopt hij met zoeken en komt op me aflopen.
"Alice, je was echt goed vandaag! Ik heb van de coach gehoord dat misschien bij ons in het team komt.", zegt hij enthousiast.
"Ik denk er nog over na.", zeg ik schouderophalend. Louis slaat een arm om heen en ik hoor Brandon lachen.
"Hoe kan het ook anders, de beste voetballer van de jongen heeft met de beste voetbalster van de meisjes." Daar zit wat in en moet zelf ook lachen.
Louis trekt me op zijn schoot en Brandon neemt plaats op mijn stoel.
"Ga je het doen?", vraagt Harry dan.
"Ik weet het nog niet."
"Je hebt tijd zat om na te denken.", zegt Louis zacht. Ik draai me om en kijk hem aan.
"Wat vindt jij er van?", vraag ik aan hem.
"Dat mijn vriendinnetje bij me in team komt, waardoor ik haar vaker zie in een sexy voetbal-"
"Hou maar op, dat kun je wel vergeten.", lach ik.
"Laat ik het anders zeggen, ik zal het heel leuk vinden als je bij mij in het team zou komen.", grijnst hij.
"Dan denk ik dat ik het doe.", lach ik. Brandon staat al op.
"Ik zal het gelijk aan de coach vertellen.", zegt hij, maar ik hou hem tegen.
"Ik denk dat hem nog even laat zweten.", lach ik gemeen