Ingrid

Het onbekende blonde meisje haar schouder word geschampt door de stekel. Je ziet duidelijk de verbazing op haar gezicht. Dan zakt ze bewusteloos op de grond. Op dat moment doorboort Amy haar pijl het hart van de Manticore. 'NEE! Tessa!' Jake legt me snel op de grond en rent naar het blonde meisje die blijkbaar Tessa heet. Hij knielt bij haar neer. 'Tessa?' Fluistert hij met verstikte stem. 'Jake, het is nog niet te laat, hij heeft haar alleen geschampt, als we snel een medicijn vinden haalt ze het wel.' Zegt Amy terwijl ze probeert haar stem rustig te houden. Ik kreun. 'Amy?' Mijn stem klinkt vragend. 'Ingrid!' Huilend zakt ze naast me neer. 'Ik dacht dat ik je voor altijd kw... kwijt wwaaaass.' Zegt ze hortend en snikkend. Dan omhelzen we elkaar. 'Gaat het met je?' Vraagt ze bezorgt tussen haar tranen door. Ik knik. 'Ja, gelukkig dat jullie kwamen anders had hij me sowieso vermoord.' Mompel ik dankbaar. 'Vertel zomenteen oké? Eerst moeten we een medicijn voor Tessa vinden.' Zegt Amy en ze helpt me overeind. 'Wat was het medicijn ook al weer?' Hoor ik Amy voor zich uit mompelen. Dan schiet het me te binnen. 'Amy! Ik weet wat er tegen helpt, de nectar van de zilverkelk bloem!' Jake kijkt met een ruk op. 'Waar kunnen we die vinden?' Hij kijkt me smekend aan. Ik denk na. 'De waterval!' Roep ik dan. Amy slaat zichzelf voor haar hoofd. 'Natuurlijk! Kom we gaan hem halen!' Ze trekt me mee. We volgen gewoon het geluid van kletterend water en na nog geen 5 minuten staan we voor een prachtige waterval. Maar we hadden geen tijd voor sight seeing, die Tessa had dat medicijn snel nodig. Amy stoot me aan. 'Daar staat er 1.' Wijst ze opgewonden. En ja hoor, daar aan de rand van de waterval bloeide de zilveren kelkbloem. Ik trok mijn schoen uit. Net op het moment dat Amy wilde vragen wat ik in vredesnaam ging doen begon ik te graven. Voorzichtig, zodat ik geen wortels zou beschadigen. Toen ik de bloem met wortel en al had uitgegraven stopte ik hem zorgvuldig in mijn schoen. 'Goed dat jij zo goed oplette bij kruidenkunde, ik heb dat nooit echt de moeite gevonden.' Zegt Amy beschaamd. Ik grijns 'Moeten we niet dat medicijn gaan brengen?' Veranderde ik van onderwerp. Snel gingen we terug naar de open plek. Jake zat nog steeds geknield bij het meisje. 'Hebben jullie het?' Vroeg hij hoopvol. Als antwoord liet Amy haar schoen zien. Amy knielde bij het meisje neer en goot voorzichtig de nectar over de wond en toen de rest in de mond van het meisje.

Even gebeurde er niets. Toen begon het meisje te hoesten. Jake en Amy begonnen te lachen van opluchting. Langzaam opende ze haar ogen. 'Pas op, die steek is giftig.' Mompelde ze waarschuwend. Nu schoten we allemaal in de lach. Jake hielp haar om overeind te komen. 'Hoe voel je je?' Vroeg hij bezorgd. 'Ik weet niet, maar ik kan je wel zeggen dat het niet echt een aanrader is.' Ze lachte trillerig. Nou ja ze had in ieder geval haar gevoel voor humor nog. 'Kan je staan?' Amy keek haar vragend aan. 'Ik denk het.' Zei ze dapper. Jake hielp haar, maar ze zakte bijna meteen weer in elkaar. 'Dat word hem niet, nou ja dan maar zo.' Zonder pardon tilde Jake haar op. Ze wilde protesteren maar daar was ze te zwak voor. 'Je ziet er verschrikkelijk uit.' Melde Jake grijnzend. Ze keek hem beteuterd aan. 'Sorry hoor, maar anders was Amy toch Manticore saté geweest.' Amy grijnsde ook. 'Nog bedankt hé?' Zei ze dankbaar. Tessa woof haar bedankje weg. 'Ach, dat zou iedereen toch hebben gedaan?' Zei ze verlegen. We kwamen bij een beschut plekje. Blijkbaar was dit de plek waar ze hun kamp hadden opgezet want er stond een tent en er was al een kampvuur plek gemaakt. Jake legde Tessa voorzichtig neer. Ze rilde even. 'Heb je het koud?' Vroeg hij bezorgt. Ze knikte. Ze had zich net wel groot gehouden maar je zag dat die aanval haar niet in de koude kleren was gaan zitten. Jake kwam de tent weer uit met een wollen deken en sloeg die om haar schouders. Ze wikkelde de deken dankbaar om zich heen. Opeens kwam er een hinde aangelopen. Het leek wel of ze bezorgt was. Ze maakte een aantal geluiden naar Tessa toe, en toen tot mijn stomme verbazing maakte Tessa een reeks geluiden terug. Toen ging de hinde naast Tessa liggen met haar elegante hoofd op haar schoot. 'Zo en nu wil ik wel eens weten wie we nou eigenlijk gered hebben.' Zegt Tessa als ze mij aankijkt. Amy zucht. 'Het is een lang verhaal hoor.' Waarschuwde ze. 'Ik heb alle tijd.' Antwoordde Tessa droog. 'Nou dit is Ingrid, zij was ook een warrior samen met nog 2 anderen, Sera en Ashwin.' Haar adem stokte even. Weer welden die tranen in haar ogen op. Ik sloeg een arm om haar heen terwijl ik treurig terug denk aan die bewuste nacht.