Justin

Justin? Wat deed Justin hier nou? Hij had toch zijn vakantiejob in de multimediawinkel? Ik stapte met open mond van mijn fiets en keek hem waarschijnlijk net zo verbaasd aan als hij mij. 'Lily, je had me bijna..,' mar hij realiseerde zich iets anders,'Lily, waarom ben je niet in de bibliotheek?' Hij keek me beschuldigd aan, net alsof hij me betrapt had op iets. 'Dat kan ik even goed aan jou vragen,'zei ik en trok mijn wenkbrauwen op. 'Ladies first,' zuchte hij en rolde zijn bruine ogen. Dat broertje van me, wat was het toch een koppigaard. 'Neen, slachtoffers eerst, heh Justin?' Hij trok een gezicht maar vertelde toch wat het was. 'De winkel was sneller toe, dat is het maar. Ik moest maar een uurtje of twee werken, en het ging al toe. Puur geluk dus. En jij?' 'Ik was boeken aan het wegzetten en er gebeurde iets raars. Daardoor werd ik misselijk en viel op de grond neer. Jessica was er niet gerust in en gaf me vrij.' Hij keek me met grote ogen aan. 'Wat voor raars?' Hij had het gevraagd. Wat zou ik zeggen? Dat ik boeken hun teksten naar me hoorde fluisteren? Dan zou hij me zeker en vast gestoord vinden. 'Ik, eu..,'mijn wangen kleurden rood en mijn lichaam vulde zich met warmte, bloedhete warmte,'Het is een heus verhaal.' 'Dan vertel je het thuis verder,'vulde Justin grijnzend aan, hij gaf niet op,'Kom op, spring op je fiets. Ik kan zelfs lopend van je winnen.''O ja?' vroeg ik lachend,'Dat zullen we wel nog eens zien!' Maar net toen ik op mijn fiets stapte, wist ik het weer. 'Jus', ik ging eigelijk naar oma.' 'O,' zei hij en keek me aan,' Je kan heus alles aan mij vertellen, Lil'. Dat mag ook altijd. Je kan me vertrouwen.' Hij wou er als een grote broer zijn maar zijn ogen bedelden om het te weten. Om het tegen hem te zeggen omdat hij zo graag wilde dat zijn kleine zusje hem wijs en betrouwbaar vond en naar hem opkeek. Zoals ze zeiden, ogen kunnen spreken. Ik dacht na, eigenlijk was het wel waar. Nu was Justin volwassen, ik kon het proberen. Hij zou me heus niet in het gekkenhuis stoppen. 'Oke,'zei ik grijnzend en zijn ogen glinsterden. 'Laat de race dan maar beginnen,'zei hij en begon te lopen, ik er met mijn fiets achter. Het was wel grappig, soms liep hij naar mij toe, en rinkelde mijn bel. Mensen keken naar ons maar dudes, het waren gewoon broer en zus, gewoon broer en zus.