W71

Oritel en Marion waren stomverbaasd toen ze hoorden van het draakje, maar ze beloofden meteen een plaats te zoeken op Domino waar hij terecht kon, een soort afgesloten reservaat beloofden ze. Ze wisten alleen niet of dat wel in de buurt van het paleis kon.
Het deed Bloom pijn om Usko nadien alleen te laten in zijn kooi, maar zij moest natuurlijk ook gaan eten en Faragonda kwam speciaal voor haar. Zodra ze daar aan dacht, voelde ze weer een steen in haar maag. Usko had haar zorgen even weg kunnen nemen, maar de realiteit was niet veranderd. Heel de wereld vond haar een monster.

“Dag Bloom. Codatorta vertelde me net dat je hem een draakje ontfrutseld had”, zei Faragonda met een glimlach, zodra ze Bloom zag.
“Ja, nou, ik had dat nu ook niet meteen verwacht”, zei Bloom met een klein glimlachje. “Maar Usko is zo’n ontzettend schatje.”
“Alleen spuwt hij graag vuur”, grijnsde Brandon.
“Naar mij mag dat best”, grinnikte Bloom. “Maar ik heb hem al gevraagd dat niet meer naar Sky te doen.” Ze gingen met z’n allen rond de tafel zitten en er viel een ongemakkelijke stilte.
“Ik heb Lichtrots op de hoogte gebracht”, zei Faragonda uiteindelijk. “Ze leken niet erg blij te zijn met wat er gebeurd is.”
“Wij anders ook niet”, verzuchtte Musa.
“Ze verwachten dat ze klachten zullen krijgen vanuit verschillende hoeken, van mensen die bang zijn dat Bloom inderdaad een gevaar vormt.”
“Denkt u dat ze me weer willen opsluiten?”, vroeg Bloom zacht.
“Nee, Lichtrots in ieder geval niet, zo lang je niets verkeerd doet”, zei Faragonda kalm. “De voorzitter stelt voor om een groep mensen bijeen te brengen die we kunnen vertrouwen, Bloom, van verschillende plaatsen en dan met die hele groep na te denken over hoe we ervoor kunnen zorgen dat mensen minder bang van je worden.”
“Aan, aan wie denken ze dan?”, vroeg Bloom aarzelend.