A ranger/traitor 244

Miko glimlachte toen ze onder luid gejuich aan wal gingen. Hij zwaaide naar bekende gezichten in de menigte. Hij zag John, die al van tijdens zijn gevangenschap met een gewonde voet het gesukkeld, vrolijk op en naar springen en terugzwaaien. Nowell stond achter hem en had zich blijkbaar vrijwillig aangeboden als uitkijkpost voor enkele Hiberniaanse kinderen. Een kleine jongen zat in zijn nek, terwijl hij nog twee meisjes in zijn reusachtige armen hield. Ze zwaaiden alle drie naar hem. Wat kon het hen schelen dat Arnaut en Halt Skandiërs de stuipen op het lijf hadden gejaagd ergens in een ander koninkrijk van Hibernia. Miko was degene die hier doodleuk met vier veroverde Skandische schepen was komen aanzetten.
“Amuseer je je een beetje?” klonk de stem van Halt plots in zijn oor. Miko schrok. Hij had helemaal niet gemerkt dat de oude Jager zo dicht bij hem stond.
“Euh… een beetje”, antwoordde Miko.
“Goed zo.” Voor Miko de kans had om te bedenken wat hij daar nu weer mee bedoelde, viel zijn oog op Sean. De koning van Clonmel stond waardig op de kade, niet gekleed in zijde of satijn, maar in volle wapenrusting, alsof hij zich ieder moment naar het slagveld kon begeven. Hij zag er erg indrukwekkend uit. Naast hem stond de koningin, samen met hun twee dochtertjes. Arnaut en Halt hadden hen al bijna bereikt en Miko versnelde zijn pas om hen in te halen. Sean stak zijn handen op en het werd onmiddellijk stil.
“Vrienden, vandaag kan ik jullie met vreugde in mijn hart vertellen dat onze kusten weer veilig zijn en dat ook zullen blijven.” Sean pauzeerde even vanwege een oorverdovend gejuich dat losbarstte. “We zullen onze moedige vrienden die dat mogelijk gemaakt hebben dan ook nooit vergeten, of ze nu Hiberniaan, Aralueen, Skandiër of iets tussenin zijn.” Miko voelde hoe een blos zich over zijn wangen verspreidde. Hoe wist Sean dat hij half-half was? Toen realiseerde hij zich de koning het misschien helemaal niet wist, maar het hier zuiver over Tyr had.
“Maar ik denk dat deze toespraak nu wel lang genoeg geduurd heeft en het nu tijd is om alles op gepaste wijze te vieren.”