Katen en Daan

Helemaal alleen loop ik over het Amsterdam Centraal. Ik pak mijn mobiel uit mijn zak en werp een blik op de tijd. 23.55. Dat betekend dat ik hier nog 10 minuten sta te wachten in de kou. in de verte staat een groepje jongens, de ene helft met een flesje bier en de andere helft aan het roken. Aan de andere kant van het perron ligt een man slapend op een bankje. Geen idee waarom maar ik voel me nooit echt veilig wanneer ik alleen op het station sta. Dat het net vandaag regent en koud is maakt het er ook nog eens niet beter op. Eerst had me moeder voorgesteld om me met de auto op te halen vanaf het station maar dat vond ik ook weer onzin. Dat ik uitgerekend 5 meter verwijderd ben van een stel jongens met duidelijk te veel alcohol op vind ik misschien op dit moment nog wel erger dan de regen. Hun luidruchtige gelach vult voortdurend het station. Ik zie dat de jongens uit het rokende groepje mijn kant op wijzen, dus besluit ik maar even de andere kant op te kijken en een stukje naar links te lopen. Gelijk komt één van het groepje van 7 in beweging. Ik versnel mijn pas maar hij is rapper bij me dan ik dacht. Een arm gaat rondom me middel en met een adem die volop ruikt naar alcohol fluistert hij 'niet zo snel babe'. Ik probeer me los te trekken maar het wil niet echt lukken. Zijn gezicht komt alweer richting de mijne en het is duidelijk dat hij dronken is. Een paniekerig gevoel komt bij me naar boven. Wat nou als ik vanavond niet thuis kom? Wat nou als hij me gaat zoenen? Duizenden vragen spelen door me hoofd en telkens komt ik tot weer een ander scenario. Ik probeer me weer los te trekken maar opnieuw wil het niet lukken. 'Laat me los' roep ik duidelijk met een paniekerige ondertoon. Grinnikend draait de jongen zijn hoofd 'Wees nou maar niet bang' zegt hij terwijl hij me nog iets steviger vast houdt. Ik begin harder te roepen dat hij me moet los laten maar niets lijkt te werken. Opeens klinkt een harde en duidelijke stem achter me 'Laat haar los'. De grip om mijn middel verslapt en nog geen meter achter me staat een lange jongen met blond haar. Hij knikt me vriendelijk toe en kijkt met een boze blik naar de jongen die me net nog vast hielt. 'Je moet een meisje niet dwingen tot iets wat ze niet wilt' zegt hij wijs. De jongen kijkt hem spottend aan en trekt mij weer dichter naar hem toe. Voorzichtig streelt hij langs mijn wang 'dit meisje vindt het helemaal niet erg dat ik dit doe'. zegt hij grinnikend. De blonde jongen doet een stap naar voren en pakt mijn hand vast. Hij trekt me los en legt zijn arm over mijn schouder. Terwijl hij me naar de andere kant van het station leidt, kijkt hij nog één keer achterom. 'Zorg als eerst maar dat je nuchter bent, voordat je een meisje probeert te versieren' lacht hij naar de jongen. Waarna het groepje van 7 uit mijn gezichtsveld verdwijnt.

We gaan op een bankje verderop zitten en kijken beide naar links waar de trein elk moment aan kan komen. 'Nog bedankt voor net' zeg ik glimlachend. Hij knikt en steekt opeens zijn hand uit. Ik pak hem aan waarna hij zegt 'Ik ben Daan en jij'? Ik lach zachtjes 'Ik ben Kate'. Hij knikt 'Ze moeten gewoon met hun dronken koppen van je afblijven'. Ik knik en van links komt de trein het station binnen rijden. Daan staat op 'Ik moet deze hebben, jij?' Vrolijk sta ik op 'Ik ook'. We stappen de trein in gaan aan een tafeltje zitten. Vrolijk begint Daan een gesprek en voor het eerst in tijden kan ik weer erg lachen met een jongen.

Wanneer de trein bij station Duivendrecht stopt, sta ik op. Ik moet er hier uit. Daan kijkt me bezorgd aan 'Weet je zeker dat ik niet mee hoef te lopen?' Ik knik 'ik woon tegenover het station dus veel kan me niet gebeuren'. Daan knikt instemmend en pakt mijn telefoon van het treintafeltje waarna hij druk begint te typen. Na een tijdje komt er een tevreden glimlach op zijn gezicht waarna hij hem aan mij terug geeft. 'Nu kun je me tenminste appen als je veilig thuis bent' zegt hij met een knipoog. Ik glimlach en stap de trein uit. Wanneer ik thuis ben kijk ik tussen mijn contacten, een glimlach komt op mijn gezicht wanneer ik zie hoe Daan zichzelf erin gezet heeft: De coole reddende station gast Daan!