Proloog

Ik balanceer op het randje van de rots, onder me is een duizelingwekkende diepte te zien. Trillend haal ik adem en loop door. Dan kraakt er iets onder mijn voet en brokkelt er een stuk rots af. Ik verlies mijn evenwicht en zwaai met mijn armen, maar mijn handen krijgen geen grip op de gladde rotswand. Op het laatste moment voel ik de sterke hand van Jake die me weer op de richel trekt. 'Gaat het?' Vraagt hij bezorgt. Ik knik, ik kan niet laten merken hoe bang ik ben. Voetje voor voetje schuifelen we weer verder. Na een tijdje loopt het richeltje over op vlakke grond en kunnen we weer normaal lopen, maar we blijven op onze hoede want we zijn immers wel bij Kronos. Dan horen we een ijzeling wekkende gil. Een gil die maar al te bekend klinkt. We beginnen te rennen, vergetend dat we voorzichtig moeten zijn. Zo snel we kunnen rennen we naar de bron van het gekwelde gegil. Daar ligt ze op de grond. Dan zie ik hem. En ik zie ook wat hij vast heeft. Een koude rilling bezorgt me kippevel op mijn armen als ik doorkrijg wat ons te doen staat. Een keuze tussen leven en dood, of ook wel de vernietiging van ons allemaal.