Sk8erGirl oo06

Je voel je zwak en moe. Je ligt dicht tegen Georg aan genesteld en val bijna in slaap. "Zal ik je maar eens naar huis brengen, schat?" vraagt Georg. Je knik loom. Georg glimlachd lief naar je. Je staat op en loop naar Bill toe. Je geef hem een dikke knuffel en een kusje op zijn wang. "Tot de volgende keer weer, Billie." Zeg je lachend. Hij glimlachd terug. "Jij ook weer tot de volgende keer." Hij ontbloot zijn rechte witte tanden. Wat een melige gek is het toch ook weer. Hoofdschuddend loop je achter Georg aan, niet wetend dat je iemand heb overgeslagen.

Je stond met je handen in je heupen. "En wat ben jij van plan?" Vroeg je nors. Georg kwam weer terug naar je toe lopen. "Ik had je toch gezegd dat ik even me vriend ging ophalen." Zei hij. Hij pakte je hand en sleurde je mee. "Heb je niet gezegd." Zei je nog norser. Georg zuchtte. "Heb ik wel, maar ik denk dat je toen weer in je gedachte verzeild was." Zei hij nu ook nors. "En wat kan ik daaraan doen!" Begon je nu te schreeuwen. "Nou, meestal onthoud je nog wel iets van wat ik tegen je zeg!" Riep hij nu ook boos uit. "Och val Dood!" Schreeuwde je de hele buurt bijelkaar. "Doe het zelf!" Schreeuwde Georg woedend terug.
Een jongeman met een zwarte petje en zonnebril op kwam naar jullie toegesprint. Hij ging voor Georg staan. Ze fluisterde wat tegen elkaar wat je niet verstond. Wat boeide je het nu ook? Je voelde je zwak en moe en wou het liefst wat gaan slapen in je eigen bed. Je strompelde vermoeid van de jongens weg. Nietswetende waar je naar toe moest, liep je gewoon door. Geen flauw benul van dat een paar jongens je waren achtervolgd om je weer veilig thuis te brengen.
Toen schoot het plots weer te binnen. Georg. Georg had je daar achtergelaten met een wildvreemde gast. Je draaide je om en wou terug rennen. Georg kwam al naar je toegesprint, gevolgd door die wildvreemde gast.
"Doe dat nooit meer." Zuchtte hij opgeluchd toen hij je weer in je armen kon nemen. "Sorry... Had even geen weet meer." Zei je terwijl je voelde dat je bijna doodgenuffeld werd.
"Nou, is alles weer, okay zo?" Vroeg de wildvreemde gast jullie. Je keek hem onverschillig aan. Georg liet je los. "Kom op Ceciel, je herinnert je Gustav toch nog wel." Zei Georg lachend. Bedenkelijk keek je van die Gustav gast naar Georg en wer terug. Je schudde je hoofd van dat je het niet meer wist. "Okay, dan. Komt nog wel een keertje." Zei Georg lief. "Maar volgens mij ben je moe is het niet?" Vroeg hij of dat hij je gedachten kon lezen. je glimlachte lief, maar vermoeid naar je lief. Hij nam je in zijn armen beet en liep terug naar waar jullie vandaan kwamen. Hij zette je neer voor een zwarte auto en deed de deur voor je open. Je stapte in en Georg zei nog gedag tegen die Gustav gast. Georg stapte ook in en startte de auto.
"Oow... Doeg Gustav." Zei je afwezig achterom kijkend naar Gustav. Georg schoot in de lach. "Ik wist wel dat je hem nog herinnerde" Lachte hij. Je glimlachte Beschamend terug. "Maak niet uit, schat." en hij legde zijn hand op je been.

Jullie stappen in de auto en nu pas heb je door dat je iemand bent vergeten. "Oow... Georg." Zeg je met je handen voor je mond. Georg kijkt je verbaasd aan. "Wat is er Cil?" vraagt hij bezorgd. "Ik ben vergeten gedag te zeggen tegen Gustav." Zeg je beschamend. Georg schiet in de lach. "Maak toch niet uit, schat. Hij begrijpt het wel."
"Maar Ge-oooorg." Zeur je. "Gustav is een alleraardigste jongen en om hem te vergeten, vind ik niet echt super van me zelf, okay." Zeg je beetje pissig. "Okay, okay." Zegt Georg lachend en loopt terug naar de ddeur met jou op de voet gevolgd. Hij beld aan en Bill doet de deur open.
"Nu al weer terug?" Vraagt Bill grapend.
"Nouhouw, wat heeft iedereen tegen mij?" vraag je nors. Bill kijkt je een beetje verbaasd aan, terwijl je het huis weer binnen stapt om Gustav nog even gedag te zeggen.