Henry Sturges

"Vampires have better senses. Better smell, better hearing, better vision. They can feel every breath you take, hear every drup of blood that runs through your vanes. They can hear your heartbeat, they know when you're calm, angry, asleep or lying." Henry legde de nadruk op 'liegen' en keek me inspecterend aan. De zon scheen door de bomen maar hij had zijn zonnebril op mijn nachtkastje laten liggen. Ik kon maar even terugkijken en wierp mijn blik toen op de grond. Een paar takjes braken onder mijn boutines. Het was ochtend maar ik was al redelijk wakker. "I bet vampires are faster." zei ik terwijl we wat wandelde. "Of course they are." Zijn stem was zacht en zoet, maar had iets hards. "I can promise you that, on days like these, we are the strongest and fastest of them all." Hij zwaaide de stok in zijn handen rond. Daarna prikte hij voorzichtig in zijn wijsvinger met de onderkant. "I still think you're wrong. I'm not a vampire, and certainly not a queen!" Henry stak de stok uit en klokeerde mijn weg. "Prove me wrong, if you think I am." Zijn blik was serieus en zijn ogen doorboorde me. Ik werd gewoon gek van hem! Ik voelde hoe mijn bloed sneller begon te pompen en kreeg vlinders in mijn buik. "Well, what can I do you van and humans can't?" Ik nam de stok vast. "You're faster, smarter and stronger than humans. I've seen it. I know it. Trust me." Er lag een stronk waar hij lenig overheen klauterde en mij gaf hij elegant een hand. "I have taught people how to hunt vampires, I've even taught vampires how to be a vampire. First lesson you need to learn: vampires are cheaters. Think aubout it. They cheat on strength, gravity, they even trick themselfs if they're not carefull. You know what else cheater cheat on? People! Vampires are liars. They will tell you exactly what you want to hear to mislead you. And the dumbest thing you can do is believe them. So don't be naive." Ineens werd alles stil. Ik voelde hoe de grond wegzakte onder mijn voeten. De lucht werd donker en er verschenen sterren aan de hemel. Henry stond vlak naast me. Ik had geen idee van wat er aan het gebeuren was. "What? How can this even be?" stotterde ik. Henry's gezicht was strak en afkeurend. "Second lesson: vampires create their own reality. They can achieve anything, anything at all, if they put their mind to it. That's why it's called 'super'natural. It stands out, even above nature. Our power is endless." Bebberend schudde ik mijn hoofd. Hij had het laten sneeuwen, en het was ijskoud, zelfs voor mij. "No, this cannot be! I refuse to beliebe this. By the way, weren't you the one who just told me vampires lie?!" Grijnzend en voldaan keek hij in mijn ogen. "Yes, I did. Vampires can do a lot of things. Like move an object, or control a human's mind or dreams. By the way, how did we get here?" vroeg hij. Uit het niets begon er muziek te klinken. Piano. Een stuk dat ik van buiten kende. Langzamerhand begon ik me ervan bewust te worden dat dit alles geen realiteit was. Niet degene die ik kende. "I'm dreaming!" riep ik verbaasd uit. Hij knikte bevestigend. "Keep calm, or you'll wake up." Ik had het nog steeds koud. Maar dit was mijn droom. Ik wist al hoe je je droom moest veranderen. In een oogwenk was het weer warm, kwam de zon uit en voelde ik me beter. "Just like I said.. I can control your dreams, if I want to. But on the otherhand, it's your dream. So that means uou have the absolute control."
"But you just said vampires can control anything." merkte ik op. "Yes, but you're a vampire too." Alles begon wazig te worden en Henry's stem en gezicht stierven weg. Ik opende mijn ogen en zag het witte shirt van hem naast me. Langzaam werd ook Henry wakker. Ik zette me recht en nam een slok water. "You see?"