~Gedwongen liefde~

De volgende morgen stond ik vroeg op. Ik deed de gordijnen open en de zon verlichtte de kamer. Ilias sloeg zijn handen voor zijn gezicht tegen de velle zonnestralen. "Wakker worden schat!" riep ik. Ilias draaide zich om en trok het deken over zich heen. Ik ging naast hem zitten en streelde zijn knappe gezicht. Hij trok me tegen zich aan en sloeg zijn armen om me heen. Ik bleef even bij hem liggen en stond toen op. Ilias keek me verdrietig aan. "Je wilt de vlucht toch niet missen?!" zei ik lachend. Ik liep naar de badkamer en nam een korte douche. Daarna kleedde ik me om. Ik trok een roze broek aan met daarboven op een zwart shirtje en een zwarte blazer. Ik spoot een luchtje en deed een paar armbanden om. Ilias had ondertussen ook al gedouched en kleedde zich nu om. Ik maakte een klein ontbijtje en wachtte op Ilias. Na een paar minuten schoof hij ook aan tafel. "Ooow Ilias! We gaan gewoon naar Dubai! Ik kan t niet geloven!" zei ik enthousiast. "Geloof het nou maar schat. Het gaat echt gebeuren!" zei Ilias. Ik legde mijn hand op de zijne en glimlachte lief naar hem. Hij pakte mijn hand en gaf er een kusje op. Nadat we hadden opgeruimd controleerde ik of alle ramen echt dicht zaten. De vlucht ging over een uur. Een vriend van Ilias zou ons naar Schiphol brengen. Dat zou ongeveer een half uurtje duren. "Schat, hij is er bijna" zei Ilias. Ik knikte en liep snel de trap op naar onze slaapkamer. Ik deed mijn zonnebril en mijn telefoon in mijn schoudertasje en liep snel weer naar beneden. "Hij staat voor de deur" zei Ilias. Ik tilde mijn koffer op en liep met hem naar buiten. Een getinte man van rond de 25 jaar leunde tegen een zwarte mercedes. Dat was dus Stef. Hij was zeker niet lelijk, maar ik had Ilias al!. Ilias liep op hem af en groette hem uitbundig. Ik gaf hem alleen een hand en een glimlach. "Zo, dit is dus jou schoonheid" zei Stef. Een rode gloed verspreide zich over mijn wangen. Ik wende mijn gezicht af. Ilias zag dat ik me een beetje ongemakkelijk voelde en sloeg zijn arm over mijn schouder. "Ja, mijn vrouwtje" zei hij trots. "Ewaa schiet op, op naar schiphol!" zei Stef. Ilias deed de koffers in de kofferbak en ging vooraan naast Stef zitten. Ik nam achterin plaats en keek uit t raam. Aangekomen op Schiphol namen we afscheid van Stef. Het vliegtuig zou over 20 minuten vertrekken. We wachtten, wachtten en wachtten tot we hoorde dat de vliegtuig naar de Verenigde Arabische Emiraten zou vertrekken. Ilias gaf me mijn paspoort. Nadat ze alles hadden gecontroleerd mochten we eindelijk het vliegtuig instappen. Ik greep de hand van Ilias bij het opstijgen. "Hahaha, heb je vliegangst?" zei hij lachend. "Nee hoor! Ik vind het opstijgen gewoon eng" zei ik beschaamd. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en sloot mijn ogen.

Ik voelde mijn kussen bewegen en opende mijn ogen. Het was niet mijn kussen maar Ilias die bewoog. "Heb ik je wakker gemaakt?" vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd en ging rechtop zitten. "Wanneer zijn we er?" vroeg ik. "Bijna, nog drie kwartier" antwoordde hij. Ik pakte mijn ipod en deed de oordopjes in mijn oren. Ilias tikte op mijn schouder en vroeg of hij mee mocht luisteren. Ik gaf hem een oordopje en samen luisterde we muziek. "Dames en heren, we zullen zo landen op het vliegveld van Abu Dubai. Willen jullie allemaal stil blijven zitten en de gordels omdoen. Dank u" klonk er door het vliegtuig. We deden de gordels om en wachtte af. Het vliegtuig maakte pijnlijke geluidjes bij het landen. Ik greep naar mijn oren om de pijn te verminderen. Ik haalde opgelucht adem toen we op de grond van Abu Dubai stonden. "Pfff, warm man!" zei ik. "Ja, en het is pas middag!". We pakten een taxi naar onze hotel. "Feen?" vroeg de taxi chauffeur. Ilias gaf het adres en we vertrokken. Bij het hotel aangekomen plofte ik op het bed. "Eerst uitrusten en dan de stad verkennen" zei Ilias terwijl hij zich uitrekte. Hij ging naast me liggen en trok me dicht tegen zich aan.